Έβλεπα χθες το πρωί τον Ζέλικο να κάθεται αραχτός και light στο.... μπαρ της Ευρωλίγκας, στεκόταν κιόλας μια θέση παραδίπλα του ο Πάμπλο Λάσο και θυμήθηκα τη μυθική ατάκα του Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ (στην «Καζαμπλάνκα») όταν αντίκρισε έκπληκτος την Ινγκριντ Μπέργκμαν να σκάει μύτη στο μπαρ του...

«Of all the gin joints, in all the towns, in all the world, she walks into mine»!

Κοινώς και σε ελεύθερη απόδοση στα ελληνικά, τα 'χα που τα 'χα χύμα με τους δυο χαμένους τελικούς, μου 'ρχονται και τσουβαλάτα στον ημιτελικό με τον Ομπράντοβιτς!

Το εννοώ αυτό για το μπαρ της Ευρωλίγκας διότι με τις... τσιγκουνιές που έχουν πιάσει τον Μπερτομέου τα τελευταία χρόνια και την συνακόλουθη κατάργηση του καθιερωμένου Gala, οι απονομές των βραβείων στους κορυφαίους της χρονιάς στριμώχνεται στην επίσημη συνέντευξη Τύπου των προπονητών και των παικτών των τεσσάρων ομάδων: κάθονται, λοιπόν, όλοι μαζί σε κάτι υπερυψωμένα σκαμπό και το μόνο που μένει είναι να γυρίσουν στην ξανθιά που κάνει την παρουσίαση και να της παραγγείλουν από ένα «on the rocks»!

Προϊούσης της σεμνής τελετής αποδείχτηκε ότι ο Ζέλικο δεν χρειαζόταν κανένα αλκοολούχο βοήθημα και μάλιστα πρωϊνιάτικα για να βρει το κέφι του: από την πρώτη στιγμή που κάθισε στο πάνελ χαμογελούσε, έκανε πλάκα με τους παρακαθήμενους, σάρκαζε και αυτοσαρκαζόταν, η γλώσσα του πήγαινε ροδάνι και το μόνο κομμάτι που έλειπε για να ολοκληρωθεί το παζλ του χαρίεντος προπονητή της Φενέρμπατχσε Ούλκερ ήταν να αγκαλιάσει και να αρχίσει τα...γλωσσόφιλα με τον Σπανούλη, με τον οποίο, ως γνωστόν, δεν ανταλλάσσει όχι κουβέντα, αλλά ούτε καν ματιά!

Δοκίμασα μπόλικες φορές τόσο στην επίσημη συνέντευξη Τύπου, όσο και κατ' ιδίαν να τον ιντριγκάρω ή ακόμη και να τον προβοκάρω, αλλά μασάει η κατσίκα ταραμά;

Σε μια από δαύτες τις προκλήσεις που του απηύθυνα τον παραλλήλισα με τον Γκρεγκ Πόποβιτς. Ο ίδιος είπε ότι απέχει πολύ από τον προπονητή των Σπερς, αλλά διάβολε, θαρρώ πως όσο περνάει καιρός όποιος δημοσιογράφος τολμά να κάνει μια όχι συνηθισμένη ερώτηση προς τον Ζέλικο, θα βιώνει το μαρτύριο που τραβάνε στα ματς των πεντάκις πρωταθλητών του ΝΒΑ, ο Γκρέγκ Σέιγκερ και η Ντόροθι Μπερκ!

Η ερώτηση τους θα διαρκεί πολύ περισσότερο από την απάντηση!

Τον ρώτησε σήμερα κάποιος για το μεγαλύτερο μάθημα που έχει πάρει απ' όλα τα Φάιναλ Φορ στα οποία έχει συμμετάσχει και ιδού η απάντηση του: «Work hard. Nosecret. Τhank you»!

Αυτό βεβαίως το μάθημα του το ξέρει νεράκι ο αντίπαλος του στον αυριανό ημιτελικό: τον χαροκαμένο στους τελικούς του Λονδίνου και του Μιλάνου, Πάμπλο Λάσο εννοώ, ο οποίος υπήρξε παίκτης του στη Ρεάλ Μαδρίτης (μετά την κατάκτηση του έκτοτε στοιχειωμένου τίτλου στη Σαραγόσα) και επ' ουδενί θα ήθελε να τριτώσει το κακό, χώρια που αισθάνεται κι ελόγου του ότι η πίεση πάνω στους ώμους των Μαδριλένων αυξήθηκε περισσότερο από χθες το βράδυ με τον αποκλεισμό της ποδοσφαιρικής ομάδας από τον τελικό του «Champions League».

Αμ' το άλλο; Αυτό το γήπεδο δεν είναι απλώς στοιχειωμένο, αλλά σκέτη κατάρα για όλες τις ισπανικές ομάδες σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο: τόσο καταραμένο είναι που πριν από δέκα τέσσερα χρόνια κάηκε και ξανακτίστηκε εκ θεμελίων!

Ακόμη καλύτερα ξέρει αυτό το μάθημα του Ζέλικο, ο πιστός μαθητής του και επί δέκα τρία συναπτά έτη συνεργάτης του στον Παναθηναϊκό: ο Δημήτρης Ιτούδης, ο οποίος θα ήθελε να τον αντιμετωπίσει την Κυριακή για να του αποδείξει ότι εντέλει γίνεται «η αλεπού να κάνει εκατό και το αλεπουδάκι εκατόν δέκα», αλλά πριν από τον τελικό υπάρχει ο... τελικός!

Δεν τα 'χω χαμένα, ούτε φταίει ο δαίμων του... τυπογραφείου (όπως λέγαμε παλιά) απλώς υπερθεματίζω αυτό που είπε ο προπονητής της (επίσης δις χαροκαμένης από τον Ολυμπιακό, στον τελικό της Πόλης και στον ημιτελικό του Λονδίνου) ΤΣΣΚΑ, ότι «αυτός ο ημιτελικός είναι τελικός»!

Στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου, όλοι παραδέχτηκαν το προφανές: είτε τους συμφέρει να ποντάρουν στο παρελθόν, είτε το απεχθάνονται και θέλουν να το ρίξουν στη λήθη, είναι σίγουρο ότι η Ιστορία δεν παίζει μπάσκετ. Ωρες ώρες όμως αυτή η ρουφιάνα παίζει σπουδαίο ρόλο, στο βαθμό που αυξάνει την αυτοπεποίθηση των ευνοουμένων της και -στον αντίποδα-προκαλεί τραύματα κι απωθημένα σε όσους έχει αδικήσει...

Ο Ομπράντοβιτς πάλι δεν τραβάει τέτοια ζόρια διότι η Ιστορία δεν τον έχει ευνοήσει απλώς, αλλά τον αναγόρευσε σε συγγραφέα και βιογράφο της: όπως είχε πει κάποιος, η Ιστορία γράφεται από τις διαθέσεις των ισχυρών και τουλάχιστον σε αυτό το επίπεδο ο Ζέλικο είναι τόσο ισχυρός που μπορεί να φέρεται όπως γουστάρει!

Αφήνω στην άκρη την «κόμπλα» με τον Σπανούλη, αυτή είναι μια υπόθεση που κάποια στιγμή (θέλω να πιστεύω ότι) θα την εκτονώσουν οι ίδιοι και στο κάτω κάτω η Ιστορία περπατάει πάνω σε γέφυρες που ένωσαν πολύ μεγαλύτερους εχθροί απ' ότι ο Μπίλης και ο Ζοτς: οι Αμερικανοί και οι Σοβιετικοί ξεπέρασαν τον «ψυχρό πόλεμο», ο Φλωράκης έκανε συγκυβέρνηση με τον Μητσοτάκη, ο Τσίπρας συνεταιρίστηκε με τον Καμμένο και πάει λέγοντας...

Στον βαθμό που μπορώ να ψυχολογήσω και να σκιαγραφήσω τον Ομπράντοβιτς των 15 Φάιναλ Φορ (συμπεριλαμβανομένων μάλιστα του παρθενικού στη Γάνδη και του τρέχοντος στη Μαδρίτη), νομίζω ότι ποτέ άλλοτε δεν τον είδα τόσο χαλαρό! Το επιβεβαιώνουν αυτό και οι Τούρκοι οι οποίοι συναγελάζονται μαζί τους και από τη στιγμή που οδήγησε τη Φενέρμπαχτσε Ούλκερ στην πρώτη παρουσία της σε Φάιναλ Φορ, νομίζω πώς θα δεχόντουσαν από αυτόν τα πάντα: ακόμη και να αποταχθούν τον Μωάμεθ ή να κατεβάσουν από τα σπίτια τους τις φωτογραφίες του Κεμάλ!

Του λείπουν βεβαίως του Ζέλικο εδώ στη Μαδρίτη ένας Μεσίνα ή ένας Γκέρσον για να κάνει την... καβλάντα που έχει γράψει ένα μεγάλο κομμάτι στο χρονικό των Φάιναλ Φορ: ο Σφαιρόπουλος και ο Ιτούδης είναι πρωτάρηδες, ο Λάσο μοιάζει μαγκωμένος (από τις δυο αποτυχίες) , οπότε ο Ομπράντοβιτς παραγγέλνει τον χορό και κάνει τα δικά του τσαλιμάκια...

Τα έκανε χθες σε κάθε ευκαιρία κι από αυτή τη χαλαρή και χαρωπή διάθεση του δεν ξέφυγε ούτε ο Νεμάνια Μπιέλιτσα. Τον χάιδεψε πατρικά στο σβέρκο και στο καπάκι είπε «κρίμα που βγήκε ΜVP της σεζόν, διότι είχα σκοπό να τον αφήσω έξω από τη βασική πεντάδα στον αυριανό αγώνα και τώρα θα δυσκολευτώ να το κάνω»!

Δεδομένης της πολύχρονης σχέσης και της ειλικρινούς φιλίας του με τον Λάσο, κάποιος τον ρώτησε εάν και κατά πόσο διακρίνει δικά του στοιχεία στο παιχνίδι της Ρεάλ. Δαγκώθηκε για λίγο και ιδού τι απάντησε: «Ναι, του Πάμπλο του αρέσει να τρέχει και παίζει zone press, full court press και box and one»!

Έβαλα τα γέλια εκείνη τη στιγμή και νομίζω με πήρε πρέφα ο Ζέλικο! Ξεκαρδίστηκα διότι ο αθεόφοβος επισήμανε τέσσερα πράγματα που ο ίδιος δεν τα έχει κάνει ποτέ και σε κάθε περίπτωση δεν τα συμπεριλαμβάνεις κιόλας στα βασικά στοιχεία του προπονητικού δόγματος του...

Αλλά, είπαμε, όταν είσαι ο Ομπράντοβιτς έχεις την κοινή αποδοχή και τόση πειθώ που ενώ χθες το πρωί η θερμοκρασία στη Μαδρίτη ξεπερνούσε τους 35 βαθμούς, θα μπορούσε να πει ότι κρυώνει κι όλοι να πάνε να βάλουν τα παλτά τους!

Πηγή: gazzetta.gr
 

Σπανούλης Ομπράντοβιτς Ευρωλίγκα Μπάσκετ SPORTS Ολυμπιακός