Το 2011 ο Ολυμπιακός -σε πείσμα του πλεονεκτήματος έδρας και του 89-41 με το οποίο είχε συντρίψει τη Σιένα στον πρώτο αγώνα της σειράς- πάτησε την ιταλική πεπονόφλουδα και εκτροχιάστηκε στις ράγες του τρένου που κατευθυνόταν προς τη Βαρκελώνη. Εναν χρόνο αργότερα όμως πήρε το αίμα του πίσω από τους Τοσκανέζους -και μάλιστα με μειονέκτημα έδρας- και σε ένα σκηνικό που παρέπεμπε στις μέρες του '97 (ελέω και της παρουσίας του Ντούσαν Ιβκοβιτς) προκρίθηκε στο Φάιναλ Φορ της Κωνσταντινούπολης κι εκεί πλέον τίναξε για τα καλά την μπάνκα στον αέρα!

Στον ημιτελικό του τέταρτου Φάιναλ Φορ στα χρονικά με διπλή ελληνική παρουσία, οι «ερυθρόλευκοι» πήραν μια δεύτερη κατά σειρά (μετά από εκείνη με τη Σιένα) εκδίκηση ρίχνοντας στο καναβάτσο την Μπαρτσελόνα που της τα 'χαν μαζεμένα από τον τελικό στο Παρίσι. Εκείνο το βράδυ μάλιστα ο Σπανούλης έβαλε στην πινακοθήκη του το δικό του (α λα Τζόρνταν) «The Shot»! Κράτησε την μπάλα σχεδόν είκοσι δευτερόλεπτα (μετά το δίκην ανάσας ζωής επιθετικό ριμπάουντ του Ντόρσεϊ), άνοιξε χώρους, βρήκε το πάτημα που χρειαζόταν, εκτέλεσε από τα 6,25 μ. και πέτυχε το καλάθι, που έγινε η σφραγίδα της πρόκρισης του Ολυμπιακού στον πέμπτο τελικό της ιστορίας του.

Σαράντα οκτώ ώρες αργότερα κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, η οποία είχε αποκλείσει τον Παναθηναϊκό, ο Ολυμπιακός πέτυχε ένα αληθινό έπος από αυτά που, διάβολε, δεν συμβαίνουν κάθε μέρα! Οντας πεσμένος και βλέποντας τους Μοσχοβίτες με τα κιάλια και από απόσταση 19 πόντων όχι μονάχα κατάφερε να ξανασηκωθεί όρθιος, αλλά τους έκλεψε κιόλας την μπουκιά από το στόμα με το μυθοποιημένο πλέον πεταχτάρι (όπως το αποκάλεσε πρώτος και το κατοχύρωσε ο Παπανικολάου) του Γιώργου Πρίντεζη, μετά τις άστοχες βολές του Σισκάουσκας, το ριμπάουντ του νυν φόργουορντ των Ρόκετς και την πάσα του Σπανούλη στον δράστη...

Αυτό το μνημειώδες καλάθι έγραψε τον συγκλονιστικό επίλογο μιας τρομερής ανατροπής και έδωσε στον Ολυμπιακό την ευκαιρία να επιστρέψει στον θρόνο μετά από δεκαπέντε χρόνια και να επιβεβαιώσει τον μύθο του «μαρμαρωμένου βασιλιά»: το 1997 στην «αιώνια πόλη» είχε ανακηρυχθεί Ρωμαίος αυτοκράτωρ και το 2012 στην πάλαι ποτέ Βασιλεύουσα του έμελλε να αναγορευθεί αυτοκράτωρ του Βυζαντίου με λάβαρο το κεντημένο στη Σύρο (απ' όπου έλκει καταγωγή του ο Πρίντεζης) «εν τούτω νίκα»!

Το λάβαρο το σήκωσε πρώτος, μέσα στην απελπισία του, ο Ντούντα! Με το σκορ στο 53-34 η ΤΣΣΚΑ ήταν όντως ο «κόκκινος στρατός» που επέλαυνε και έκαιγε τα σπαρτά, αλλά ξαφνικά το σκηνικό άρχισε να αλλάζει και ενώ ο Καζλάουσκας εφησύχαζε, ο Ιβκοβιτς απέσυρε τον Σπανούλη και τον Παπανικολάου και έστελνε μια πεντάδα σε αποστολή αυτοκτονίας!

Με τον Μάντζαρη, τον Σλούκα, τον Κέσελ, τον Πρίντεζη και τον Χάινς ο Ολυμπιακός έπαιξε άμυνα σαν λυσσασμένος, σημάδεψε διάνα στην επίθεση, πέτυχε ένα σερί 14-0 σε πέντε λεπτά και από εκεί που φαινόταν ημιθανής, ξαναβρήκε τις αισθήσεις του, σηκώθηκε όρθιος και άρχισε να καταφέρνει στους εμβρόντητους και ανήμπορους ν' αντιδράσουν Ρώσους το ένα κτύπημα μετά το άλλο, εκείνο δε του Πρίντεζη στην εκπνοή ήταν το τελειωτικό!

Κατόπιν τούτου (και σε πείσμα της παγιωμένης από το 1996 έκφρασης) «Γιώργο νικήσαμε»!

Επτά μήνες νωρίτερα ο Ολυμπιακός έπαιρνε θέση στην εκκίνηση του ράλι Μπιλμπάο - Κωνσταντινούπολη χωρίς φρου φρου κι αρώματα! Εβαλε χαμηλούς στόχους, κοίταζε το ένα ματς μετά το άλλο, υπέφερε στην αρχή, χρειάστηκε μεσούσης της σεζόν να ανακατέψει την τράπουλα, βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο, ταπεινώθηκε στη Μόσχα, πήγε με μειονέκτημα έδρας στα πλέι οφ κόντρα στη Σιένα κι όταν προκρίθηκε στο Φάιναλ Φορ και ξεπάστρεψε τα δυο φαβορί.

Αμ' το άλλο; Από εκεί που οι φίλαθλοι του είχαν γυρίσει την πλάτη και ερωτοτροπούσαν μονάχα με την ποδοσφαιρική ερωμένη τους, στην Πόλη βίωσαν τον απόλυτο οργασμό της πορτοκαλί μπάλας και μάλιστα πήραν τόσο θάρρος, ώστε την ώρα που ο Σπανούλης σήκωνε το ιερό δισκοπότηρο, αυτοί φώναζαν «Κούπα και στο Λονδίνο»!

Πλάκα πλάκα μετά από έναν χρόνο αυτό το σύνθημα έμελλε να αποδειχτεί προφητικό με έναν διαφορετικό σε πλοκή, αλλά εξίσου θρυλικό τρόπο...

Πηγή: Goal

Σπανούλης Ευρωλίγκα Μπάσκετ SPORTS Ολυμπιακός