Η ομάδα τού Γιάννη Σφαιρόπουλου έδωσε στον κόσμο του Ολυμπιακού τη δυνατότητα να χειροκροτήσει δύο αληθινές καταθέσεις ψυχής στα ματς με την ΤΣΣΚΑ και τη Ρεάλ. Γυρίζοντας από τη Μαδρίτη ο Ολυμπιακός έχει τη δυνατότητα να σχεδιάσει το μέλλον του χωρίς να παρασυρθεί από υπερβολές.

 

 

H φετινή σεζόν του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα υπήρξε εξαιρετική, μολονότι στο τέλος η ομάδα έχασε τον τελικό από την πανίσχυρη Ρεάλ Μαδρίτης. Η έδρα μίλησε καθοριστικά, ωστόσο στα δύο αυτά παιχνίδια, που ο Ολυμπιακός έδωσε στη Μαδρίτη, φάνηκε και ένα όριό του - κυρίως ένα όριο που έχει να κάνει με την επιθετική παραγωγή της ομάδας. Οσο καλή άμυνα και αν παίξεις δεν μπορείς πλέον να κερδίσεις στο μπάσκετ έναν τελικό πετυχαίνοντας λιγότερους από 60 πόντους.

 

Απόφαση

Ο φετινός Ολυμπιακός είναι η μετεξέλιξη μιας ιστορικής απόφασης των αδερφών Αγγελόπουλων, που το 2011 αποφάσισαν να χτίσουν την ομάδα πάνω στον Βασίλη Σπανούλη. Εκείνο το καλοκαίρι, που η Ελλάδα οικονομικά παρέπαιε, μετά από μια υποχρεωτική απόφαση μείωσης του μπάτζετ, τα δύο αδέρφια αποφάσισαν ότι πρέπει να φύγουν από την ομάδα παίκτες με πολύ μεγάλα συμβόλαια. Ο Νεστέροβιτς και ο Βούισιτς, ο Παπαλουκάς κι ο Τεόντοσιτς, ο Μπουρούσης κι ο Μαυροκεφαλίδης, ο Γκόρντον, ο Ερτσεγκ κι ο Χαλπερίν αποχώρησαν και κάποιοι βρήκαν συμβόλαια μεγαλύτερα από αυτά που είχαν στον Ολυμπιακό. Ομως ο αληθινά κερδισμένος αποδείχτηκε ο Ολυμπιακός.

 

Ρόλος

Η απόφαση να δοθεί ο απόλυτα ηγετικός ρόλος στον Βασίλη Σπανούλη είχε ως αποτέλεσμα να βρει η ομάδα έναν μπούσουλα: το πέρα δώθε των μεγάλων σταρ σταμάτησε, η ομάδα απέκτησε εσωτερική ιεραρχία, η παρουσία του Σπανούλη επέτρεψε μια σταδιακή ανανέωση και οι προπονητές γνώριζαν πως η κύρια αποστολή τους είναι να χτίσουν έναν Ολυμπιακό γύρω από τον μεγάλο σκόρερ του. Στα ομαδικά σπορ το να χτίζεις μια ομάδα γύρω από τον χαρισματικότερο παίκτη σου, όταν και εφόσον αυτός μπορεί να κάνει τη διαφορά, είναι ένας δρόμος προς την επιτυχία. Υπάρχουν και άλλοι, αλλά και η συγκεκριμένη συνταγή λάθος δεν είναι: το μαρτυρούν τρεις τελικοί σε τέσσερα χρόνια. Ωστόσο στη Μαδρίτη σαν κάπου να φάνηκε ότι απαιτούνται κάποιες βελτιώσεις.

 

Κυνηγητό

Δύο χρόνια τώρα, από την αρχή της σεζόν, όλοι οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού κυνηγούν τον Σπανούλη. Οι συνδυαστικές άμυνες που παίζονται πάνω του, με έναν κοντό που του δυσκολεύει την ντρίμπλα και έναν ψηλό που δυσκολεύει την πάσα ή τη διάσειση, δεν αποτελούν κάποιο ιδιαίτερα σοφό τέχνασμα, είναι όμως ένας τρόπος κούρασης του αρχηγού του Ολυμπιακού. Ο Σπανούλης δεν είναι πλέον 25 ετών: είναι ανθρωπίνως αδύνατο να αντέξει όλο αυτό το κυνηγητό και είναι πολύ λογικό σε ορισμένες περιπτώσεις να μπλοκάρει ή να μην καταφέρνει να φορτώσει πόντους το αντίπαλο καλάθι - συνέβη και στον τελικό. Δεν είναι ρομπότ κι έχει γνώση άριστη του τι συμβαίνει: θυμάμαι ότι την ώρα που κρατούσαν τα πανηγύρια για τη νίκη με την ΤΣΣΚΑ, αυτός ως αληθινός ηγέτης δήλωνε «δεν παίξαμε καλά, όμως».

Παιχνίδι

Στα ομαδικά σπορ έχει σημασία και το να κερδίζεις, αλλά και το πώς κερδίζεις. Ακόμα κι αν ο Ολυμπιακός με ένα ηρωικό παιχνίδι του Σπανούλη κατόρθωνε να κάνει το απόλυτο θαύμα, κερδίζοντας τη Ρεάλ και πάλι θα έπρεπε να προβληματιστεί για τις αντοχές του αρχηγού του. Ο Σπανούλης μπορεί και του χρόνου να κάνει τη διαφορά σε κάποια παιχνίδια, όμως χρειάζεται λίγη βοήθεια περισσότερη. Τέσσερα χρόνια τράβηξε σε πολλές περιπτώσεις τον Ολυμπιακό σχεδόν μόνος του. Είναι ώρα νομίζω ο επόμενος Ολυμπιακός να φτιαχτεί για να βοηθήσει τον Σπανούλη επιτρέποντάς του να παίξει λίγο λιγότερο. Χρειάζεται πλέον μια ομάδα στην οποία η παρουσία του αρχηγού να είναι καθοριστική μεν, πλην όμως όχι απαραίτητη για τριάντα και πλέον λεπτά.

 

Σκόρερ

Μετά τη Μαδρίτη νομίζω ότι έγινε κατανοητό πως ο Ολυμπιακός χρειάζεται έναν ακόμη σκόρερ με τα χαρακτηριστικά του Σπανούλη και σίγουρα κάποιο ψηλό που να αποτελεί φόβητρο για την αντίπαλη ομάδα: νομίζω ότι αυτές πρέπει να είναι οι προτεραιότητές του το προσεχές καλοκαίρι. Αν αυτοί οι παίκτες δεν βρεθούν, είναι απολύτως βέβαιο ότι ο Σπανούλης θα κάνει ηρωισμούς και του χρόνου και ότι αυτοί οι ηρωισμοί θα κάνουν την ομάδα και πάλι αγαπησιάρικη. Ομως για να την ξαναδούμε πρωταθλήτρια Ευρώπης χρειάζεται να μπορεί και να κερδίζει και τις βραδιές που ένας δυνατός αντίπαλος μπλοκάρει τον ηγέτη της. Φέτος αυτό φάνηκε αδύνατο…

 

 

Πάλι καλά

Από όλες τις αποφάσεις που έχουν πάρει μέχρι τώρα στο πλαίσιο της διερεύνησης του πορίσματος Κορέα, ο ανακριτής κ. Ανδρεάδης και ο εκάστοτε εισαγγελέας στην Ευελπίδων που αποφασίζει αν και τι περιοριστικά μέτρα θα επιβληθούν σε όσους απολογούνται, ομολογώ ότι περίμενα με μεγαλύτερο ενδιαφέρον την απόφαση που θα έπαιρναν για τις περιπτώσεις του κ. Παυσανία Παπανικολάου και του κ. Χρήστου Υφαντή που απολογήθηκαν χθες. Οι δύο αυτοί δεν είναι παράγοντες, ούτε οι διαιτητές, ούτε αθλητικοί δικαστές αλλά δύο υπάλληλοι της ομοσπονδίας: ανώτεροι υπάλληλοι και από τους παλαιότερους που υπάρχουν. Και οι δύο κατηγορούνται αποκλειστικά από τον κ. Αλέξη Κούγια, που σε μία από τις πολλές καταθέσεις του, τους αναφέρει ως μέλη της υπό διερεύνηση εγκληματικής οργάνωσης. Ομολογώ ότι ήθελα να δω πόσο σοβαρά εκλαμβάνονται αυτές οι καταθέσεις και αν θα υπάρχει ένας ελάχιστος νομικός πολιτισμός: ομολογώ ότι χαίρομαι γιατί δεν τους επιβλήθηκε κανένας απολύτως περιορισμός, που θα σήμαινε ότι οι άνθρωποι θα ήταν υποχρεωμένοι ν' αλλάξουν επάγγελμα.

 

Μέχρι τώρα οι λειτουργοί της δικαιοσύνης επέβαλαν περιοριστικά μέτρα σε διαιτητές, παράγοντες ομάδων και αθλητικούς δικαστές - ένα τέτοιο μέτρο, αρκετά πρωτότυπο, είναι η απαγόρευση ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο. Σε όσους έχει επιβληθεί, επιβλήθηκε κάπως ελαφρά τη καρδία γιατί δεν σημαίνει και πολλά: κάποιοι διαιτητές θα χάσουν την ιδιότητά τους και το ίδιο και κάποιοι παράγοντες, όμως η διαιτησία δεν είναι επάγγελμα και τη δουλειά του παράγοντα στην Ελλάδα μια χαρά μπορεί να την κάνεις και χωρίς θεσμική ιδιότητα: το να σου στερήσει ένας δικαστής τη δουλειά σου γιατί κάποιος κάτι κατέθεσε εναντίον σου θα ήταν βάρβαρο και θα επέτρεπε από εδώ και στο εξής σε κάθε παράγοντα να καταστρέφει τη ζωή ενός υπαλλήλου, γιατί δεν τον γουστάρει.

Χθες στην Ευελπίδων σώθηκε κάτι από τον νομικό μας πολιτισμό…

 

 

Για γούρι;

Σοβαρά επεισόδια έγιναν στην Ελευθερούπολη στο ματς του Αρη με τον τοπικό Ορφέα: παρά τον νόμο Κοντονή, που παραλίγο να φέρει την αλβανοποίηση του ποδοσφαίρου μας, βία υπάρχει ακόμα. Θα μπορούσε βέβαια από ένα κανονικό υφυπουργείο Αθλητισμού να απαγορευτεί η κάθοδος οπαδών του Αρη στην ακριτική πόλη, αλλά ο υφυπουργός είχε άλλες δουλειές: πήγε την Κυριακή να δει τον τελικό της Ευρωλίγκας στη Μαδρίτη. Ελπίζω με έξοδα του Ολυμπιακού, που διάβασα ότι τον κάλεσε (για γούρι;). Αλλιώς το να έχει κάνει το υφυπουργείο κάτι σαν Τravel Plan και να γυρνάει την Ευρώπη για αναψυχή δεν μου ακούγεται πολύ αριστερό…

Πηγή: Sportday

Σπανούλης Ευρωλίγκα Μπάσκετ SPORTS Ολυμπιακός