Όσες φορές κι αν δει κανείς το χθεσινό παιχνίδι, ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τη Ζαλγκίρις, ένα πράγμα θα σκεφτεί: Πώς μπόρεσε να χάσει στο Κάουνας; Εντάξει, είναι πολύ πιο δύσκολος ο όμιλος από τον απέναντι, αλλά να κινδυνεύεις να αποκλειστεί έχοντας χάσει δύο φορές από την Μπάμπεργκ και μία από τη Ζαλγκίρις, είναι κομματάκι ενοχλητικό.

Όπως και να ΄χει, η Ευρωλίγκα προχωρά, το ταμείο αργεί, όσο ο Ολυμπιακός νικά, άρα ας αφήσουμε την παρελθοντολογία και να πάμε στο τώρα. Αντικειμενικά οι "ερυθρόλευκοι" δεν πέτυχαν κάτι ουσιαστικό. Είναι πρόδηλο πως αν θέλεις να αξιώνεις να προκριθείς στα πλέι οφ τη Ζαλγκίρις την κερδίζεις. Τόσο εύκολα…

Είναι ομάδα που βρίσκεται τουλάχιστον ένα σκαλί (και λίγο λέμε) κάτω από τον Ολυμπιακό, είναι ομάδα που δεν στοχεύει παρά μόνο στο να μη διαλύεται, εξ ου και η "καρεκλάτη" ζώνη του Γιασικεβίτσιους, που έμοιαζε με …λευκή πετσέτα στην πυγμαχία.

Δεν ήταν ιδιαιτέρως καλοί οι "ερυθρόλευκοι", δεν βοήθησε ούτε το παιχνίδι, ούτε τα διαρκή σφυρίγματα (διακοπές) των διαιτητών. Οι 30 βολές, που εκτέλεσαν οι φιλοξενούμενοι, είναι πολλές και δείχνουν από τη μια ότι ο Ολυμπιακός πήγε σε πιεστική και σκληρή άμυνα, από την άλλη ότι η προπαγάνδα του Ιτούδη έχει πιάσει τόπο. Θετικό το πρώτο, ανησυχητικό το δεύτερο, ειδικά αν προκριθεί ο Ολυμπιακός.

Πιστώνεται στους παίκτες (και φυσικά στο προπονητικό τιμ) η πολύ καλή άμυνα, το γεγονός ότι δέχθηκαν μόλις 41 πόντους στο τρίτο δεκάλεπτο, όμως αν οι "ερυθρόλευκοι" δεν προκριθούν ουδείς θα θυμάται τη συγκεκριμένη συνάντηση. Αυτό είναι και το άχαρο της υπόθεσης, καθώς επί της ουσίας ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε κάτι.

Όλοι γνωρίζουμε πως τα επόμενα τρία ραντεβού είναι "καυτά". Καμία από τις αντιπάλους, συνυπολογιζόμενης και της έδρας, δεν είναι εύκολη, καμία δεν είναι ανίκητη. Αν οι "κόκκινοι" έψαχναν 2/3, θα μιλούσαμε διαφορετικά, όμως αυτή είναι η κατάσταση, αυτά είναι τα δεδομένα και με αυτά προχωράμε.

Από το χθεσινό 40λεπτο κρατάμε την πολύ καλή εμφάνιση του Γιώργου Πρίντεζη, ο οποίος βρίσκεται σε πολύ καλό φεγγάρι. Ο Μιλουτίνοφ, που ήταν απενεργοποιημένος στη Γερμανία, ήταν ο καλύτερος από τους σέντερ. Αν είναι στο πλάνο, συγνώμη δεν ξέρω τόσο καλό μπάσκετ, δεν το καταλαβαίνω. Αν όχι δείχνει κάτι, που δεν χρειάζεται να έχεις φαντασία για να καταλάβεις.

Με τις τελευταίες προσθήκες, τις αλλαγές, την αναπροσαρμογή (λόγω Λοτζέσκι) πλάνων, ο Ολυμπιακός παραμένει μπερδεμένος. Καλό είναι ότι ο Παπανικολάου ήταν πιο δραστήριος και πιο αποφασιστικός, όμως πρέπει να βρεθούν γρήγορα ρόλοι, ώστε να υπάρχουν και πιο σταθερά σημάδια και σημεία αναφοράς.

Όπως και να ΄χει, αυτό ήταν το τελευταίο παιχνίδι φιλολογικού ενδιαφέροντος (άσχετα με την αξία της νίκης). Από τώρα και μετά ο Ολυμπιακός πάει… χωρίς ανάσα.

 
 
 

Γιώργος Κογκαλίδης Ευρωλίγκα Μπάσκετ SPORTS Ολυμπιακός