Τίποτα δεν γίνεται στην τύχη και τίποτα δεν γίνεται χωρίς τύχη. Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε με τον χειρότερο τρόπο τις ευρωπαϊκές του υποχρεώσεις, έκανε πολύ κακό πρώτο γύρο, αλλά η τύχη τον έφερε στον καλύτερο (εκ των δύο) όμιλο του Top16. Σε αυτό στάθηκε τυχερός. Όταν η ομάδα παραπατούσε, όταν στο ΣΕΦ φάνηκαν όλες οι αδυναμίες, αλλά -κυρίως- όταν ένιωσε την προσβολή στο πρόσωπό του ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος αντέδρασε. Αυτό δεν ήταν… τυχαίο γεγονός.

Ουίλιαμς (κυρίως), Χέινς και Χάντερ άλλαξαν το πρόσωπο του Παναθηναϊκού, η πρόκριση που έμοιαζε δύσκολη έγινε… εύκολη υπόθεση και φτάσαμε στη χθεσινή βραδιά, που οι "πράσινοι" με νίκη θα έμεναν "ζωντανοί" στο κυνήγι της δεύτερης θέσης (και του πλεονεκτήματος), αν κι εφόσον τους το έκανε "δώρο" η Λοκομοτίβ Κούμπαν, χάνοντας από την αποκλεισμένη Νταρουσάφακα.

Κρατάμε ως αξίωμα ότι δεν υπάρχουν εύκολοι αντίπαλοι στα πλέι οφ. Μεταξύ των τριών ισπανικών ομάδων, το μικρότερο όνομα διαθέτει η Λαμποράλ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Είναι μια πολύ καλή ομάδα, με πολλά τρωτά σημεία. Ως εκ τούτου, η ήττα από την Αναντολού Εφές, μάλλον δεν κάνει κακό στους "πράσινους", που ακόμα και με νίκη μπορούσαν να μείνουν στον ίδιο παρανομαστή.

Ζητούμενο είναι να μάθουν (και) από αυτήν την ήττα. Υπό άλλες συνθήκες θα γκρινιάζαμε, καθώς ο Παναθηναϊκός βρήκε την ομάδα του Ίβκοβιτς απογοητευμένη από τον αποκλεισμό της, αδιάφορη (πλην γοήτρου), με μείον δύο παίκτες και να χάνει τον Γκρέιντζερ πολύ νωρίς. Σε μια βραδιά όπου βασικοί παίκτες (Καλάθης, Γκιστ) ήταν σε …καλό φεγγάρι, όπου όμως η τελευταία περίοδος συνοδεύτηκε από παθητικό 30 πόντων.

Το αποτέλεσμα μετράει κι η χθεσινή ήττα είναι πανηγυρικά αδιάφορη. Αρκεί να μάθουμε από αυτήν. Ο Παναθηναϊκός για να περάσει στο φάιναλ φορ, κάτι που είναι επιθυμία όλων μας, χρειάζεται να ανεβάσει στροφές και να γίνει 30% πιο γρήγορος και πιο επιθετικός. Πρέπει να αντιληφθεί ο Τζόρτζεβιτς ότι υπάρχουν στιγμές στη διάρκεια του αγώνα που μπορεί (πλέον) να κερδίσει και από την άμυνα, αλλά αυτό δεν γίνεται με τον Ραντούλιτσα στο παρκέ.

Έχω ξαναγράψει ότι ο Μίρο είναι ευχή και κατάρα. Πρέπει να παίζει λιγότερο κι όσο βρίσκεται στο παρκέ να παίρνει μεγαλύτερο όγκο επιθέσεων, διαφορετικά είναι …πρόβλημα. Ο "Σάλε" πρέπει να πιστέψει στο "σμολ μπολ", που με την παρουσία των Γκιστ - Φώτση - Χάντερ ο Παναθηναϊκός μπορεί να παίξει με αξιώσεις.

Δεν επιχειρούμε να παραβιάσουμε ανοιχτές πόρτες. Είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού ότι οι "πράσινοι" με την ταχύτητα του Ουίλιαμς, τη μεταφορά του Διαμαντίδη στο "3", το γεγονός ότι ο 3D δεν χρειάζεται να… λιώνει στο παρκέ και τις ανάσες που δίνει ο χρησιμότατος Χέινς στον Καλάθη, έχουν σοβαρές πιθανότητες να πάνε το ταξίδι ως το τέλος.

Αρκεί να διορθωθούν πράγματα στην πίσω πλευρά του γηπέδου. Βεβαίως, σε μια συνθήκη ενδεχομένως πέντε αγώνων, το πιο μεγάλο ρόστερ του Παναθηναϊκού (αν αξιοποιηθεί) μπορεί να επικρατήσει της Λαμποράλ, που έχει καλούς παίκτες, αλλά λίγους (αριθμητικά).

 
 
 

Γιώργος Κογκαλίδης Ευρωλίγκα Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS