O Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου συνήθιζε να προσγειώνει τους δημοσιογράφους που επικαλούνταν, πολλώ δε μάλλον εμπιστεύονταν, τη στατιστική, με μια κουβέντα η οποία προϊόντος του χρόνου κατέστη αποφθεγματική...

«Καρντάσια, αυτός είναι ο επιστημονικότερος τρόπος για να πει κανείς ψέματα»!

Προφανώς ο (δικός μας) «Coach Κ» είχε τα δίκια του, όταν απομυθοποιούσε τη στατιστική, η οποία ωστόσο είναι ένας καλός σύμμαχος της ομάδας την οποία ελόγου του είχε οδηγήσει στο Φάιναλ Φορ του 1995, στη Σαραγόσα. Και πώς; Με όχημα μια από τις μνημειωδέστερες εμφανίσεις στα χρονικά της, απέναντι στην Μπάκλερ Μπολόνια που μπήκε στη Γλυφάδα σεινάμενη κουνάμενη και έφυγε τρεκλίζοντας!

Ας πάρω όμως τα πράγματα με τη σειρά: τα αριθμητικά, τα στατιστικά, τα παρελθοντολογικά και τα (κατάλληλα) ψυχολογικά, θεωρώντας ότι για τα υπόλοιπα που είναι τα μείζονα (τα αγωνιστικά ντε) θα φροντίσουν εν ώρα υπηρεσίας ο Τζόρτζεβιτς και οι παίκτες του, οι οποίοι καλούνται να υπερασπιστούν τις Θερμοπύλες τους, φωνάζοντας το δικό τους «Μολών λαβέ» στους Βάσκους εισβολείς!

Έχουμε και λέμε λοιπόν...

Συμπεριλαμβανομένης και της τρέχουσας σειράς με τη Λαμποράλ Κούτσα, ο Παναθηναϊκός αριθμεί 17 παρουσίες στα πλέι οφς της Ευρωλίγκας, έχοντας δώσει 61 αγώνες (σε σειρές «best of three» ή «best of five»), με απολογισμό 35 νίκες και 26 ήττες.

Από τις 13 σειρές τριών αγώνων, προκρίθηκε δέκα φορές και αποκλείσθηκε τρεις, ενώ σε έξι περιπτώσεις «best of five» το ρεκόρ του είναι 3-3.

Με το status που έχει διαμορφωθεί στη σειρά, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι το αυριανό Game 3 είναι τα πάντα όλα: ματς ζωής ή θανάτου, «no tomorrow game», «do or die» και δεν συμμαζεύεται! Δεδομένου ότι με το 2-0 υπέρ της, η Λαμποράλ Κούτσα αρχίζει να ρίχνει στο τραπέζι το ένα μετά το άλλο τα διαθέσιμα «match points» (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κάνει εκπτώσεις στο κίνητρο της), αυτός που ζορίζεται και νιώθει στριμωγμένος στα σχοινιά είναι ο Παναθηναϊκός, ο οποίος δεν έχει δικαίωμα να κοιτάξει το δάσος, παρά μόνο το μπροστινό δέντρο...

Το «one game at a time», που λένε οι Αμερικανοί, ισχύει απολύτως: δεν... παίζει επιστροφή στη Βιτόρια, εάν οι «πράσινοι» δεν ισοφαρίσουν τη σειρά και δεν υπάρχει τέταρτο ματς εφόσον αύριο δουν να συμβαίνει κάτι που σπανίζει: να γνωρίσουν δηλαδή την (απευκταία) ήττα σε τρίτο αγώνα προημιτελικής σειράς της Εuroleague...

Εδώ ήρθαμε, που λένε και στο σινεμά: στην αξία του Game 3, το οποίο με το βάρος του 0-2 αποκτά υπεραξία! Για να βάλω την απαραίτητη ή...άχρηστη στατιστική πινελιά σε αυτή την υπόθεση, ο Παναθηναϊκός έχει παίξει δώδεκα τέτοια ματς στα χρονικά της διοργάνωσης και από αυτά νίκησε στα δέκα και ηττήθηκε σε δύο, εκ των οποίων μόνο το ένα σήμανε την καταδίκη του...

Απλώς αυτό το ένα ήταν με τον ίδιο αντίπαλο τον οποίο υποδέχεται απόψε και τηρώντας τις αρχές του Ξενίου Διός θα ήθελε να τον φιλοξενήσει εν Αθήναις μέχρι την Παρασκευή το πρωί!

Πράσινη (όχι κόκκινη για την περίσταση) κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη, δώσ’ της κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι ν’ αρχινίσει, λοιπόν και ιδού ο βίος και η πολιτεία του Παναθηναϊκού σε όλα τα τρίτα ματς σε σειρές playoffs που έχει δώσει έως τώρα...

>> Το πρώτο απ’ όλα παίχθηκε στις 17 Μαρτίου του 1994 στη Γλυφάδα, όπου ο Παναθηναϊκός έχοντας πλεονέκτημα έδρας και με το σκορ στο 1-1 (68-75, 59-48) νίκησε την πρωταθλήτρια Ευρώπης Λιμόζ με 87-73 και προκρίθηκε στο Final 4 του Τελ Αβίβ. Αυτό το βράδυ δεν θα το ξεχάσει ποτέ ο Χρήστος Μυριούνης, ο οποίος αγωνιζόμενος ως σέντερ αντί του τραυματία Στόγιαν Βράνκοβιτς πήρε παραμάζωμα τους Γάλλους, έπαιξε το ματς της ζωής του (19 πόντοι με 9/15δ., 1/2β.,10 ριμπάουντ) και έκλεψε την παράσταση από τον Νίκο Γκάλη (30π., 12/16δ., 6/11β.), τον Αλεξάντερ Βολκόφ (17π.) και τον Φραγκίσκο Αλβέρτη (14π.). Στην απέναντι όχθη, η Λιμόζ του Μάλκοβιτς είχε πρώτους σκόρερς τον («σιωπηλό δολοφόνο») Μάικλ Γιανγκ με 20 πόντους και τον Ντάνι Γιανγκ με 17.

>> Έναν χρόνο αργότερα, με τον Κιουμουρτζόγλου στον πάγκο τους, οι «πράσινοι» παρουσίασαν ένα αριστούργημα που θα μνημονεύεται επ’ άπειρον! Στις 16 Μαρτίου του 1995, πάλι στη Γλυφάδα, ξανά με πλεονέκτημα έδρας και με αφετηρία το 1-1 (65-78, 66-53) κονιορτοποίησαν την Μπάκλερ Μπολόνια, την οποία εξανάγκασαν σε μια από τις βαρύτερες ήττες της ιστορίας της, με σκορ 99-56. Ο Ευθύμης είχε τοιχοκολλήσει στα αποδυτήρια τα αποκόμματα των ιταλικών εφημερίδων που κορόιδευαν τον Παναθηναϊκό και θεωρούσαν σίγουρη την πρόκριση της Βίρτους, με αποτέλεσμα να... τσιτώσει ακόμη παραπάνω τους παίκτες του. Ο Παναθηναϊκός μπήκε στο γήπεδο με το στιλέτο στο στόμα και καθάρισε την υπόθεση από το πρώτο ημίχρονο, στο οποίο προηγήθηκε με 46-18. Κορυφαίοι του χορού υπήρξαν ο Ζάρκο Πάσπαλι (20π.), ο Φραγκίσκος Αλβέρτης (15), ο Μίροσλαβ Πετσάρκι (14), ο Κώστας Παταβούκας (12) και ο Χρήστος Μυριούνης (10), ενώ ο Παναγιώτης Γιαννάκης (9π., 6ασ.) έπιασε αιχμάλωτο τον Σάσα Ντανίλοβιτς (8π., 4/15 σουτ).

>> Μετά από δυο νίκες στη Γλυφάδα και με πλεονέκτημα έδρας, η 14η Μαρτίου του 1996 έμελλε να σφραγίσει μια επική πρόκριση και να αποτελέσει συνάμα το πρελούδιο του θριάμβου στο Παρίσι. Οι «πράσινοι» νίκησαν την Μπενετόν Τρεβίζο με το ζόρι στο ΟΑΚΑ (70-67), όπου ο Χένρι Γουίλιαμς αστόχησε σε τρίποντο στην εκπνοή, ηττήθηκαν χωρίς μεγάλη αντίσταση στο πρώτο ματς στο «Palaverde» με 83-69 και έπαιξαν τα ρέστα τους δυο μέρες αργότερα σε ένα συγκλονιστικό θρίλερ, το οποίο κρίθηκε όχι απλώς στον πόντο (65-64), αλλά και στην εκπνοή από την τάπα του Βράνκοβιτς στον (κατοπινό επίγονο του στον Παναθηναϊκό) Ζέλικο Ρέμπρατσα! Σε πρώτο πλάνο εκείνο το βράδυ βρέθηκαν ο Ντομινίκ Γουίλκινς με 26 πόντους, ο Νίκος Οικονόμου (13) και ο Παναγιώτης Γιαννάκης (10), ενώ στον αντίποδα ο «δολοφόνος με τη Βίβλο» (Γουίλιαμς) έβαλε 26 και ο «Ζέλε» είχε 20 πόντους και 9 ριμπάουντ.

>> Οι επόμενες τρεις χρονιές κύλησαν με πλεονέκτημα έδρας στα playoffs, αλλά χωρίς σασπένς, χωρίς πρόκριση σε Final 4 και χωρίς Game 3! Τη σεζόν 1996-97 o Παναθηναϊκός πέταξε έξω τη Λιμόζ (2-0), αλλά αποκλείσθηκε από τον Ολυμπιακό (0-2), τη σεζόν 1997-98 έλαβε μέρος στο Κύπελλο Σαπόρτα και τη σεζόν 1998-99 την πάτησε από τη Φορτιτούντο Μπολόνια (0-2).

>> Οι «πράσινοι» επέστρεψαν στην... κυκλοφορία την περίοδο 1999-2000 καθ’ οδόν προς το θριαμβευτικό Final 4 στην Πυλαία. Στη φάση των «16» απέκλεισαν την Μπουντούτσνοστ Ποντγκόριτσα με 2-1, επικρατώντας στον τρίτο αγώνα στις 9 Μαρτίου του 2000 –και ενώ βρίσκονταν σε κακό φεγγάρι εκείνη την εποχή- στο ΟΑΚΑ με 78-61, προεξάρχοντος του Οντετ Κάτας. Σε ένα ματς-ραψωδία (προανάκρουσμα του τελικού κόντρα στην Μακαμπί) ο Ισραηλινός γκαρντ παρήγαγε 24 πόντους (3/6δ., 5/11τρ., 3/5β.), 4 ριμπάουντ και 4 ασίστ, ακολουθούμενος από τον Τζόνι Ρότζερς (17π., 6ρ.), τον Ζέλικο Ρέμπρατσα (14π., 11ρ.) και τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα (12π., 6ασ.). Για τους Μαυροβούνιους τον πρώτο λόγο είχαν δυο μετέπειτα παίκτες του Παναθηναϊκού (Ντέγιαν Τομάσεβιτς 16π. και 9ρ.- Βλάντο Στσεπάνοβιτς 14π.) και ένας που αγωνίσθηκε μετά από επτά χρόνια στο Ρέθυμνο (Μιλένκο Τόπιτς, 12π.).

>> Στη Suproleague της σεζόν 2000-01, ο Παναθηναϊκός προκρίθηκε αβρόχοις ποσίν στο Final 4 του Παρισιού, καθαρίζοντας με «sweep» (2-0) στους δυο γύρους των πλέι οφς την Κρκα Νόβο Μέστο και την Αλμπα Βερολίνου.

>> Το 2002 οι «πράσινοι» έγραψαν το εφεξής καλούμενο «έπος της Μπολόνια», χωρίς να παίξουν αγώνες playoffs, καθώς εκείνη τη σεζόν προκρίθηκαν οι ομάδες που πρώτευσαν στους τέσσερις ομίλους και ελόγου τους (στο γκρουπ με την τριπλή ελληνική παρουσία, των «αιωνίων» και της ΑΕΚ) γράπωσαν το εισιτήριο χάρη στη νίκη της Ολύμπια Λιουμπλιάνα επί του Ολυμπιακού στο Νέο Φάληρο.

>> Μολονότι εκατό μέτρα από το γήπεδο του Σπόρτιγκ υπάρχει ο ηλεκτρικός σταθμός του Αγίου Ελευθερίου, εντούτοις τα τρένα προς τα Final 4 της Βαρκελώνης (2003) και του Τελ Αβίβ (2004) δεν σταμάτησαν ποτέ στα Πατήσια και ο Παναθηναϊκός έπρεπε να περιμένει την επιστροφή στο ΟΑΚΑ και στη... Μόσχα.

>> Στις 14 Απριλίου του 2005, η κοσμοσυρροή στο ΟΑΚΑ δεν είχε προηγούμενο και έχω την εντύπωση πώς η πλημμύρα εκείνης της βραδιάς, σε συνδυασμό με τη φανατισμένη ατμόσφαιρα δεν έχει επαναληφθεί. Η σειρά με την Εφές Πίλσεν –στον τελευταίο σταθμό πριν από το Final 4 της Μόσχας, βρισκόταν στο 1-1 και ο τρίτος αγώνας έμοιαζε βγαλμένος από τα ιερά και τα όσια του Παναθηναϊκού, που επικράτησε με 84-76, επιστρατεύοντας ακόμη και τσολιάδες με φουστανέλες στις εξέδρες! Ο Γιάκα Λάκοβιτς (22π., με 3/7δ., 3/6τρ., 7/8β.) έσυρε τον χορό της νίκης (Ιμπο Κουτλουάι 15, Φραγκίσκος Αλβέρτης 11), απέναντι σε δυο μεταγενέστερους παίκτες του Παναθηναϊκού (Ντούσαν Κέτσμαν 15, Νίκολα Πρκατσιν 10) και έναν του Ολυμπιακού (Χένρι Ντόμερκαντ 17), ενώ στη λήξη του αγώνα και στην κορύφωση της βεντέτας που είχαν ανοίξει, ο Γιώργος Καλαϊτζής πέταξε την μπάλα στη μούρη του Γουίλι Σόλομον!

>> Η επόμενη (τρίτη) πράξη πάλι σε σειρά με κριτήριο πρόκρισης τις δυο νίκες ανέβηκε στην ίδια σκηνή, αλλά χωρίς το ίδιο σουξέ, με αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός να εκτροχιαστεί από τις ράγες του συρμού που οδηγούσε στην Πράγα και αντ’ αυτού να επιβιβαστεί η Τάου, με προπονητή, όπως και τώρα, τον Βέλιμιρ Περάσοβιτς! Το βράδυ της 12ης Απριλίου του 2006, όταν στο τελευταίο δευτερόλεπτο (και με το σκορ στο 71-74) η μπάλα έφυγε από τα χέρια του Αλβέρτη, η... ρουφιάνα κουβάλαγε τις ελπίδες της πρόκρισης, αλλά όταν ακούστηκε η κόρνα το air ball τις είχε πάρει και τις είχε σηκώσει, γράφοντας το θλιβερό για τον Παναθηναϊκό, αλλά διθυραμβικό για τους Βάσκους σενάριο του «Oakazo» (http://www.gazzetta.gr/basketball/article/904207/stoiheiomeno-oakazo-pics).

>> Τη σεζόν 2006-07 οι μετέπειτα πρωταθλητές Ευρώπης προκρίθηκαν στο Final 4 του ΟΑΚΑ, με 2-0 επί της Ντιναμό Μόσχας στην οποία αγωνίζονταν ο Αντώνης Φώτσης και ο Λάζαρος Παπαδόπουλος, ενώ την επόμενη περίοδο (2007-08) έμειναν εκτός νυμφώνος των playoffs.

>> To ραντεβού με την Ιστορία ανανεώθηκε για τις 31 Μαρτίου του 2009, όταν οι «πράσινοι» (που «θα γελούσε μαζί τους όλη η Ευρώπη», όπως μαστίγωσε την ομάδα του ο Ομπράντοβιτς μετά το ματς με την Πρόκομ) έζησαν μέρες του Τρεβίζο! Η σειρά με τη Σιένα βρισκόταν στο 1-1 (μετά την αδόκητη ήττα στο ΟΑΚΑ, 79-84) και ο Παναθηναϊκός πήγε στην Τοσκάνη για μια αποστολή αυτοκτονίας την οποία διεκπεραίωσε με απόλυτη και μάλιστα διπλή επιτυχία: νίκησε στον τρίτο αγώνα με 72-53 (Σπανούλης 13, Νίκολας 13, Πέκοβιτς 11, Γιασικεβίτσιους 10- Μακ Ιντάιρ 13, Ντόμερκαντ 12), πέτυχε στο καπάκι το 3-1 (91-84) και χάρη στα δυο απανωτά «breaks» σφράγισε το εισιτήριο του για το Βερολίνο.

>> Η σεζόν 2009-10 τον βρήκε πάλι εκτός playoffs, αλλά έναν χρόνο αργότερα έμελλε να γράψει το επόμενο αριστούργημα του, στη σειρά με την Μπαρτσελόνα. Οι Καταλανοί που είχαν το πλεονέκτημα έδρας και συν τοις άλλοις ήταν οι πρωταθλητές της προηγούμενης περιόδου (Παρίσι, 2010) και οι οικοδεσπότες του Final 4, νίκησαν στον πρώτο αγώνα με 83-82. Ο Παναθηναϊκός άλωσε το «Palau Blaugrana» στο δεύτερο ματς (75-71) και πήρε το προβάδισμα στις 29 Μαρτίου του 2011, στο ΟΑΚΑ, όπου δεν έπεφτε καρφίτσα, με σκορ 76-74. Το τελευταίο λεπτό της αναμέτρησης εξελίχθηκε με δραματικό τρόπο: ο Δημήτρης Διαμαντίδης με ένα καλάθι έκανε το σκορ 72-69, ο Αντερσον μείωσε σε 72-71, πάλι ο «3D» με δυο βολές έδωσε αέρα τριών πόντων (74-71), ξανά ο Αντερσον μείωσε σε 74-73, ο αρχηγός του Παναθηναϊκού έβαλε άλλες δυο βολές (76-73), ο Λάκοβιτς ευστόχησε στην πρώτη βολή και αστόχησε επίτηδες στη δεύτερη, αλλά ο Μάικ Μπατίστ γράπωσε το ριμπάουντ και τότε κτύπησε με λυτρωτικό τρόπο η κόρνα της λήξης. Ο Διαμαντίδης σκόραρε 18 πόντους (2/4δ., 1/4τρ., 11/12β.) και μοίρασε επτά ασίστ, ο Νίκολας έβαλε 13 και ο Μπατίστ 12, ενώ σε ό,τι αφορά το σκοράρισμα των Καταλανών, η εγχείριση απέτυχε, αλλά ο ασθενής έγινε περδίκι! Ο Ζοτς τζογάρησε με τον (κακό σουτέρ) Ρούμπιο και τον αντιμετώπισε με under στα pick n’ roll, ωστόσο ο νυν παίκτης των Τίμπεργουλβς πέτυχε 16 πόντους με 2/8 δίποντα και 4/6 τρίποντα, χωρίς όμως να κλίνει την πλάστιγγα υπέρ της Μπαρτσελόνα. Σαράντα οκτώ ώρες αργότερα, πάλι στο ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός πέτυχε την τρίτη απανωτή νίκη του, με 78-67 και προκρίθηκε μετά βαίων και κλάδων στο Final 4, διανύοντας όλο το δρόμο μέχρι τον χρυσοποίκιλτο θρόνο του San Jordi!

>> Έναν χρόνο αργότερα η σειρά κόντρα στη Μακαμπί, με θέα προς τον... Βόσπορο εξελίχθηκε και πάλι σε ψυχόδραμα! Ο Παναθηναϊκός που είχε πλεονέκτημα έδρας σάρωσε τους Ισραηλινούς στον πρώτο αγώνα με 93-73, αλλά μετά από δυο βράδια ηττήθηκε στην παράταση (92-94) και πήγε στο Τελ Αβίβ για το «όλα ή τίποτε»! Στον τρίτο αγώνα, στις 27 Μαρτίου του 2012 επέστρεψε από το -15, αλλά είδε τη νίκη να ξεγλιστράει από τα χέρια του Νικ Καλάθη, ο οποίος αστόχησε στο τελευταίο τρίποντο (μετά το καλάθι του Ρίτσαρντ Χέντριξ, 65-62, Οχαγιόν 12, Σμιθ 11- Μπατίστ 13, Βουγιούκας 11) και η ήττα τον έστειλε σε νέα διατεταγμένη υπηρεσία. Παρ’ όλα αυτά η μόλις δεύτερη αποτυχία του σε Game 3 δεν απέβη μοιραία, καθώς άλωσε το «Γιαντ Ελιάου» στο τέταρτο ματς (78-69) και επανέφερε τη σειρά στο ΟΑΚΑ, όπου βγήκε ζωντανός από το θρίλερ (86-85) και προκρίθηκε στο Final 4 της Πόλης.

>> Δίκην déjà vu από το 2011 οι «πράσινοι» (με τον Αργύρη Πεδουλάκη στον πάγκο) ξαναβρήκαν απέναντι τους την Μπαρτσελόνα τη σεζόν 2012-13 με μειονέκτημα έδρας αυτή τη φορά, το οποίο ωστόσο μετέτρεψαν με πλεονέκτημα, μετά τη νίκη τους με 66-65 στον δεύτερο αγώνα. Στις 16 Απριλίου του 2013, στο ηφαιστειώδες ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός έριξε στο καναβάτσο τους Καταλανούς με 65-63 (Μπράμος 14, Διαμντίδης 12- Ναβάρο 17, Γιασικεβίτσιους 13) , σε ένα ματς στο οποίο το σκορ από 31-16 μετατράπηκε σε 59-63, για να κριθεί εντέλει από ένα σερί 6-0, που «έγραψαν» ο Στεφάν Λάσμε με κάρφωμα, ο Δημήτρης Διαμαντίδης με τρίποντο και ο Τζέημς Γκιστ με μια βολή. Το «λονδρέζικο όνειρο» όμως δεν είχε συνέχεια, καθώς δυο μέρες αργότερα η Μπαρτσελόνα πέτυχε το «διπλό» (70-80) και στον πέμπτο αγώνα, στην έδρα της επικράτησε με 64-53, παίζοντας άμυνα ζώνης απέναντι στην οποία οι «πράσινοι» έβαλαν ένα στα 16 τρίποντα!

>> Στις 21 Απριλίου του 2014 ήταν η σειρά του Φραγκίσκου Αλβέρτη να κοουτσάρει τον Παναθηναϊκό σε ένα Game 3 των playoffs και, τρόπον τινά, να πάρει το αίμα του πίσω για το χαμένο τρίποντο του 2006 με την Τάου! Υπό το βάρος του 0-2 στη Μόσχα, οι «πράσινοι» φώναξαν «not in our house» και χάρη σε ένα σερί 7-0 στα τελευταία δυο λεπτά νίκησαν την ΤΣΣΚΑ με 65-59 (Λάσμε 13, Ράιτ 10- Γουίμς 14, Φριτζόν 10) μειώνοντας τη σειρά σε 2-1. Δυο βράδια αργότερα ισοφάρισαν τη σειρά σε 2-2 (73-72), ωστόσο στο πέμπτο ματς ο πέλεκυς έπεσε βαρύς (74-44) και το Μιλάνο αποδείχθηκε μια οπτασία...

>> Βγαλμένος από το καρμπόν αυτής της ιστορίας, ο Παναθηναϊκός (με προπονητή τούτη τη φορά τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς) ξαναβρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο τη σεζόν 2014-15, πάλι με μειονέκτημα έδρας, πάλι με την ΤΣΣΚΑ, πάλι με το βάρος του 0-2! Στον τρίτο αγώνα της σειράς, στις 20 Απριλίου του 2015, οι «πράσινοι» ξανασήκωσαν το ανάστημα τους και έριξαν στο καναβάτσο τους Μοσχοβίτες με σκορ 86-85, προϊόν της χάρμα ειδέσθαι εμφάνισης του Νίκου Παππά, μάλιστα στο περιθώριο του αγώνα ανακοινώθηκε από τα μεγάφωνα η επέκταση του συμβολαίου του! Ο ευρισκόμενος σε καραντίνα εδώ και κάμποσες εβδομάδες γκαρντ με 25 πόντους (2/5δ., 5/7τρ., 6/8β.), 4 ασίστ και 4 κλεψίματα οδήγησε τον Παναθηναϊκό στην ανατροπή από το 21-31 και μάλιστα ήταν εκείνος ο οποίος σφράγισε τη νίκη με μία βολή μετά την ισοφάριση (85-85) από τον Κάιλ Χάινς. Ο Διαμαντίδης «έγραψε» 15 πόντους και 7 ασίστ, ο Φώτσης 12 πόντους και ο Γκιστ 11 πόντους, ενώ για τους Ρώσους που είχαν στον πάγκο τους τον (επί 13 συναπτά έτη συνεργάτη του Ομπράντοβιτς) Δημήτρη Ιτούδη ο οποίος έτυχε θερμής υποδοχής, ο Σόνι Γουίμς έβαλε 24 και ο Νάντο Ντε Κολό 19. Σε αντίθεση με την προηγούμενη σεζόν ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να σύρει την ΤΣΣΚΑ σε πέμπτο ματς, καθώς μετά από 48 ώρες ηττήθηκε στο ΟΑΚΑ με 74-55 και είδε τη Μαδρίτη να χάνεται από τον ορίζοντα του...

Μ’ αυτά και μ’ αυτά ο Παναθηναϊκός ξαναπαίζει απόψε ένα Game 3, που έχει γίνει ένα με τη φύση του όλα αυτά τα χρόνια. Ξαναβρίσκεται, όπως και τις προηγούμενες δυο σεζόν, πίσω με 0-2 και ετοιμάζεται να δώσει έναν υπέρ πάντων αγώνα ή μάλλον έναν υπέρ πάντων πόλεμο, όπως ορθώς τον προσδιόρισε ο Τζόρτζεβιτς: υπέρ βωμών και εστιών (στην κυριολεξία), υπέρ πίστεως και πατρίδος (ως μοναδικός πρεσβευτής του ελληνικού μπάσκετ σε αυτή τη φάση), υπέρ του δικαιώματος στο στόχο και στην ελπίδα που τελούν υπό διαρκή διαβάθμιση και του βάζουν απανωτά προαπαιτούμενα!

Πηγή: gazzetta.gr

Λαμποράλ Ευρωλίγκα Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS