Αρχή μία δυναστείας
Στο τέλος του, το Final-4 του Βερολίνου άφησε την αίσθηση πως το ευρωπαϊκό μπάσκετ βγάζει ακόμα έναν μεγάλο προπονητή και αυτός είναι Έλληνας. Μία χρονιά που με την εκπληκτική πορεία του Μπαρτζόκα, με την συμμετοχή δύο Ελλήνων προπονητών στον πρώτο ημιτελικό του Final-4, o Έλληνας προπονητής βρισκόταν στο επίκεντρο, ήρθε να κλείσει με την κατάκτηση του τροπαίου από τον Δημήτρη Ιτούδη.

Και η λογική λέει πως η -ταλαιπωρημένη τα τελευταία χρόνια- ΤΣΣΚΑ δεν θα αρκεστεί σε αυτό το τρόπαιο. Τα "φαντάσματα" έφυγαν και η φετινή Ευρωλίγκα φαίνεται σαν να αποτελεί την απαρχή μίας δυναστείας για την ΤΣΣΚΑ, με την καθοδήγηση του Δημήτρη Ιτούδη.

Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ΤΟΥ ΟΜΠΡΑΝΤΟΒΙΤΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ
Βλέποντας την ποιότητα του τελικού, τις συγκινήσεις, το επίπεδο μπάσκετ που μας χάρισε και κοιτώντας στους δύο πάγκους τους Ομπράντοβιτς - Ιτούδη, καταλαβαίνει κανείς το μεγαλείο του Παναθηναϊκού που δημιούργησε από το καλοκαίρι του 1999 μέχρι την ημέρα που τέλειωσε η συνεργασία τους, τον Ιούλιο του 2012. Τέσσερα χρόνια μετά, ο Ομπράντοβιτς με τον άμεσο συνεργάτη του Ιτούδη βρέθηκαν αντίπαλοι σε τελικό και χάρισαν αυτόν τον εκπληκτικό αγώνα.

Μέσα από την ομάδα μοντέλο που δημιουργήθηκε, με τις αρχές του Ζοτς, κατακτήθηκαν πέντε ευρωπαϊκά τρόπαια, ο Παναθηναϊκός έγινε μία ομάδα μύθος και από αυτήν τη διαδικασία, εκτός από τίτλους χαρακτήρες, καριέρες, οικογένειες, εξελίχθηκε φυσικά και ο ίδιος ο Ομπράντοβιτς, αλλά και ο άμεσος συνεργάτης του. Ο Παναθηναϊκός του Ομπράντοβιτς συνεχίζει να μένει ζωντανός μέσα από τις επιτυχίες που σημειώνονται από έναν τρόπο δουλειάς που υπήρξε αυτά τα 13 χρόνια.

Ο ΠΙΟ ΠΡΟΒΕΒΛΗΜΕΝΟΣ ΒΟΗΘΟΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΘΛΗΜΑΤΟΣ
Δεν είναι απλό για έναν επαγγελματία προπονητή, μετά από έναν χρόνο δουλειάς ως πρώτος, να του δώσουν την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Ο Ιτούδης, πήρε την ΤΣΣΚΑ, την καλύτερη δουλειά δηλαδή που μπορεί να δοθεί σε έναν Ευρωπαίο προπονητή.

Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, την κατάλληλη ώρα, φρόντισε να πει την καλή κουβέντα του και να τον "δείξει" ως τον πιο ικανό για να αναλάβει αυτήν την αποστολή στους διοικούντες της ΤΣΣΚΑ. Πριν συμβούν όλα αυτά, επί 13 χρόνια, είχε φροντίσει να του δώσει πολλές αρμοδιότητες, αλλά και να αναδείξει το έργο του συνεργάτη του όσο δεν έχει κάνει κανείς άλλος πρώτος στο παρελθόν.

Ο Ιτουδής ήταν ο πιο προβεβλημένος βοηθός που έχει υπάρξει ποτέ στην ιστορία του αθλήματος. Και η αλήθεια είναι πως δεν διατηρεί την ίδια πρακτική στην Φενέρ, δείγμα πως είχε αναγνωρίσει τη μεγάλη αξία του συνεργάτη του.

Από τα πρώτα πράγματα που έμαθα, όταν το καλοκαίρι του 2012 τα "έσπασαν" ο Δημήτρης Γιανακόπουλος με τον Ζοτς, ήταν πως ενόχλησαν οι απαιτήσεις του Ιτούδη και η απαίτηση του Ομπράντοβιτς να έρθουν πρώτα με τον Ιτούδη σε συμφωνία, για να συνεχιστεί η μεταξύ τους συζήτηση.

Αυτά, βέβαια, είναι ξεχασμένα. Άλλωστε, οι δύο πλευρές, για να συνεργαστούν επί 13 χρόνια, είχαν καταφέρει πολλές φορές να συμφωνήσουν, οπότε δεν είναι και σωστό να στεκόμαστε στο τέλος. Όλα τα όμορφα κάποτε τελειώνουν όπως και η απόλαυση, η ευτυχία να βλέπουν οι φίλοι του Παναθηναϊκού την ομάδα τους να είναι η καλύτερη στην Ευρώπη, στην καθημερινή λειτουργία κράτησε 13 χρόνια.

Το πρώτο είναι πολύ δύσκολο
Πλέον, ο Ομπράντοβιτς παλεύει χωρίς τον Ιτούδη, να μάθει μπάσκετ τους Τούρκους και να τους δώσει τεχνογνωσία. Οι παλιοί γνωρίζουν το πόσο δύσκολο είναι να κατακτήσεις το πρώτο τρόπαιο. Πόσες ελληνικές ομάδες ταλαιπωρήθηκαν για να έρθει η πρώτη Ευρωλίγκα, πόσες ομάδες απέτυχαν. Πάντα το πρώτο είναι και το πιο δύσκολο.

Οι Τούρκοι ξοδεύουν λεφτά πολλά χρόνια και έχουν αποτύχει πολλοί προπονητές. Πρόσφατα, ο Ιβκοβιτς απολύθηκε στο ημίχρονο. Και η Εφες μεγάλο μπάτζετ είχε, όπως μεγάλο μπάτζετ είχε και ο Πιανιτζιάνι, που είχε αναλάβει τη Φενέρ, ένα χρόνο πριν από τον Ομπράντοβιτς Την έβγαλε τελευταία στο top 16.

Κανένας από όσους έχουν διαχειριστεί μεγάλα μπάτζετ στην Τουρκία δεν δημιούργησε ομάδα ικανή να διεκδικήσει Ευρωλίγκα. Ο "σοφός" Ντούντα μάλιστα, απέτυχε με κρότο. Ο Ομπράντοβιτς χρειαζόταν ένα ριμπάουντ.

ΤΑ ΟΚΤΩ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ
Παρ' όλα αυτά, κανένας άνθρωπος δεν είναι "παντρεμένος" με την ευτυχία. Ακόμα και να μην τα καταφέρει ποτέ, ακόμα και να μην ξανακερδίσει τίποτα στην καριέρα του, τα οκτώ είναι υπερβολικά πολλά. Δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης, αφού κανείς δεν έχει κατακτήσει ούτε επτά, ούτε έξι, ούτε πέντε, ούτε τέσσερα ευρωπαϊκά.

Τα γράφω αυτά, γιατί παρατηρώ μία προσπάθεια υποβάθμισης της αξίας του Ομπράντοβιτς, προσπαθώντας, να περάσουν ένα κλίμα πως έχει αποτύχει στην Τουρκία. Είναι και θέμα αθλητικής παιδείας. Γιατί αν γνωρίζεις τις αρχές του αθλητισμού, καταλαβαίνεις πως όταν αναλαμβάνεις μία ομάδα, που ποτέ στην ιστορία της δεν έχει πάει σε Final-4, ο προπονητής που την πηγαίνει δύο συνεχόμενες φορές και χάνει το τρόπαιο στην τελευταία φάση, δεν γίνεται να θεωρείται αποτυχημένος.

Η ομάδα κομπιούτερ
Πάμε, όμως, στον νικητή. Ο Ιτούδης πήγε στο Βερολίνο μία ομάδα που ήταν έτοιμη να κατακτήσει το τρόπαιο. Που όλη τη χρονιά είχε πετύχει κάτι σπουδαίο και με αυτόν τον τρόπο κατέκτησε τελικά και τη διοργάνωση. Είχε φτιάξει μια επιθετική μηχανή, που έβαζε μέσο όρο πάνω από 90 πόντους στους αντιπάλους της. Σε ολόκληρο το παιχνίδι με την Κούμπαν, στο 1ο ημίχρονο με την Φενέρ και στην παράταση, παρουσίασε μία ομάδα, που έπαιζε σαν να λειτουργούσε με κομπιούτερ.

Η συγκέντρωση χάθηκε στην τελευταία περίοδο, παραλίγο και η κούπα, όχι επειδή η δική του δουλειά δεν ήταν καλή, αλλά γιατί στο τέλος, πήγαν να τους νικήσουν τα "φαντάσματα" από το παρελθόν. "Φαντάσματα" τα οποία σκότωσε ο Κριάπα, με το φόλοου που έστειλε το παιχνίδι στην παράταση. Από την στιγμή που τα "φαντάσματα" νικήθηκαν, στην παράταση η ΤΣΣΚΑ έγινε ξανά η ομάδα κομπιούτερ, η οποία με το που μπήκε στον πρώτο ημιτελικό, έκανε όλους να καταλάβουν, πως αυτή θα πάρει τη φετινή Ευρωλίγκα.

Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΒΑΤΟΥΤΙΝ
Ως είθισται, για να κατακτηθεί ένα τρόπαιο, χρειάζεται κάποιες σωστές αποφάσεις που έχουν οδηγήσει τα πράγματα και έχουν γράψει την ιστορία τους. Τη σοφή απόφαση την πήρε ο ιδιοκτήτης της ΤΣΣΚΑ πέρυσι, μετά από ακόμα ένα αποτυχημένο Final-4.

Ο Βατούτιν, παρότι, είχε δει να χάνει η ΤΣΣΚΑ με τον Ιτούδη άλλο ένα "δικό" της παιχνίδι στον ημιτελικό με τον Ολυμπιακό, όχι μόνο κράτησε τον προπονητή του, αλλά του έδωσε και το ελεύθερο να κάνει τις επιλογές που ο ίδιος ήθελε.

Στη συνάντηση που είχαν οι δύο άνδρες μετά από το περσινό αποτυχημένο Final-4, ο Βατούτιν είχε πει στον Ιτούδη πως είναι πολύ ευχαριστημένος από τον τρόπο που δουλεύει αυτός και το επιτελείο του, του είχε δώσει ως άλλοθι πως η περσινή ομάδα δεν ήταν 100% δική του και του είχε τονίσει πως θα έχει την απόλυτη ελευθερία το καλοκαίρι, να διορθώσει όσα χρειάζονται και θα κριθεί μετά από το επόμενο Final-4.

ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΡΩΛΙΓΚΕΣ ΑΚΟΜΑ
Είναι δεδομένο, πως ο Ιτούδης πλέον τον έχει πάρει... αιχμάλωτο, αλλά και η περσινή απόφασλη του, έδειξε πως ήταν 100% σωστή.

Σκότωσαν μαζί τα φαντάσματα και έχουν την ευκαιρία να γράψουν μαζί ιστορία. Ο Ιτούδης έχει θητέψει με τον καλύτερο, έχει ρουφήξει γνώσεις, είναι εργασιομανής, βάζει ψυχή και γνώση στη δουλειά του και δουλεύοντας στους καλύτερους, μπορεί να δημιουργήσει δυναστεία στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Δεν πιστεύω, ότι θα σταματήσει εδώ η ΤΣΣΚΑ και ο Ιτούδης.

Έχουν μείνει πίσω Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός
Αντίθετα, η εικόνα των ΤΣΣΚΑ, Φενέρ, το μπάσκετ που παίχτηκε στον τελικό, δείχνουν πως οι δύο μεγάλες ελληνικές ομάδες έχουν μείνει πίσω.

Ο Παναθηναϊκός δεν έχει ξαναπάει σε Final-4 μετά από το "διαζύγιο" με Ομπράντοβιτς και δεν έχει δουλέψει σε κάποιο συγκεκριμένο μοντέλο από τότε, για να μπορέσει να μεγαλώσει και να φτάσει στο επίπεδο να βάλει σαν στόχο ξανά τη μεγάλη ευρωπαϊκή κούπα.

Σταματάει και ο Διαμαντίδης και σήμερα ο "εξάστερος" απέχει πολύ από τις ομάδες που βάζουν ως στόχο τη διεκδίκηση της Ευρωλίγκας.

Ο ΣΛΟΥΚΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Μεγάλη απόσταση, όμως υπάρχει και από τον Ολυμπιακό. Βλέπετε, οι τρεις τελικοί σε τέσσερα χρόνια ήρθαν με τη δημιουργία ενός μοντέλου, που βασιζόταν στο ότι ο Ολυμπιακός είχε το καλύτερο επιθετικό όπλο στην Ευρώπη και γύρω του μπορούσε να χτιστεί μία νεανική ομάδα που θα παίζει άμυνα και θα νικάει ομάδες με μεγαλύτερο μπάτζετ.

Πλέον τα χρόνια πέρασαν και ο Σπανούλης δεν είναι τα καλύτερο επιθετικό όπλο στην Ευρώπη, ενώ οι Αγγελόπουλοι δεν κατάλαβαν ποιο συμβόλαιο πρέπει να ανανεώσουν.

Ο Σλούκας είναι το μέλλον. Είναι περίεργο που έδωσαν συμβόλαιο 600 χιλιάρικα τον χρόνο στον Μάτζαρη το καλοκαίρι του 2014 και δεν κατάλαβαν έγκαιρα το πόσο μεγάλης σπουδαιότητας είναι η παραμονή του Σλούκα. Θα έπρεπε να είναι πολύ προσεχτικοί με την περίπτωση του. Δεν έγινε, δεν κατάφερε ο Ολυμπιακός την περσινή χρονιά να του βρει ρόλο που θα τον έχει ικανοποιημένο και έχασε έναν αθλητή που δεν μπορεί να αντικαταστήσει.

Το ελληνικό μπάσκετ έφτασε σε ένα επίπεδο που πλέον εξάγει τεχνογνωσία με τους πολύ καλούς προπονητές που έχουμε. Παρ' όλα αυτά, πιστεύω (και μακάρι να πέσω έξω) πως θα περάσουν πολλά χρόνια για να κατακτήσουμε Ευρωλίγκα και θα συνηθίσουμε να παρακολουθούμε Final-4 χωρίς ελληνικές ομάδες.

Πηγή: contra.gr

Σλούκας ΤΣΣΚΑ Μόσχας Φενέρμπαχτσε Ευρωλίγκα Μπάσκετ SPORTS