Ο Β. Σκουντής γράφει για το Παναθηναϊκός - Μακάμπι!

Μια παλιά, λαϊκή και ολίγον τι αγοραία παροιμία λέει ότι «δουλειά δεν είχε ο διάολος, απαύτωνε τα παιδιά του» και -με το συμπάθιο- αλλά φαίνεται πως όταν βαριέται αυτό το νταλαβέρι ο... όξω από δω, χώνει την ουρά του στο μπάσκετ και βάζει τον Παναθηναϊκό και τη Μακαμπί Τελ Αβίβ να πλακώνονται!

Το εννοώ αυτό διότι ο αποψινός αγώνας είναι ο 35ος ανάμεσα στις δυο ομάδες, η σχέση των οποίων ξέφυγε προ πολλού από τα όρια ενός «all time classic» της πρώτης τη τάξει ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης, όποια ταμπέλα και αν φέρει αυτή κατά καιρούς: είτε Κύπελλο Πρωταθλητριών είτε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα είτε Ευρωλίγκα είτε ακόμη και Σουπρολίγκα!

Ναι, ακόμη και σε εκείνη τη διοργάνωση με το αστείο όνομα, που αποτέλεσε τον προπομπό του εφετινού Basketball Champions League, διήρκεσε μόλις μια χρονιά και αποδείχθηκε θνησιγενής, οι δυο ομάδες πρόλαβαν να ανταμώσουν στον τελικό του Φάιναλ Φορ στο Παρίσι και να πλακωθούν μεταφορικά αλλά και στην κυριολεξία!

Είχε προηγηθεί ο τελικός του 2000 στην Πυλαία, ακολούθησε ο τελικός του 2011 στη Βαρκελώνη, μεσολάβησε ο ημιτελικός του 2002 στην Μπολόνια, σύρθηκαν κιόλας σε μια δραματική σειρά πλέι οφ το 2012 και έδεσε το γλυκό!

Μετά λοιπόν από τόσο πολλές και τόσες καθοριστικές αναμετρήσεις δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι αυτό το ζευγάρι ξέφυγε από τα όρια της Ευρώπης και, δεδομένης κιόλας της χρωματικής αντιδιαστολής των δυο ομάδων, κάθε φορά που βρίσκονται αντιμέτωπες, θαρρείς πως, αντί για τους εκάστοτε παίκτες τους, θα βγουν να παίξουν ο Λάρι Μπερντ και ο Μάτζικ Τζόνσον!

Σαν τους Σέλτικς με τους Λέικερς ένα πράγμα!

Το γαϊτανάκι των αναμετρήσεων ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και στη Μακαμπί άρχισε να στήνεται τη σεζόν 1971-72, όταν ο μεν «Τάφος του Ινδού» είχε ήδη αρχίσει να παλιώνει, το δε «Γιαντ Ελιάου» βρισκόταν ακόμη στα... μπετά!

Σοβαρολογώ επ' αυτού, διότι (ενώ ο Παναθηναϊκός νίκησε στον πρώτο αγώνα, στην έδρα του, με 81-73), ο επαναληπτικός της 9ης Δεκεμβρίου συνέπεσε με τα εγκαίνια της έδρας της Μακαμπί.

Οταν η αποστολή των «πρασίνων» έφτασε στο Τελ Αβίβ, το γήπεδο ήταν ακόμη γιαπί, οι εργασίες συνεχίστηκαν όλη τη νύχτα και το γήπεδο παραδόθηκε λίγη ώρα πριν από το τζάμπολ με τους παίκτες του Παναθηναϊκού να μένουν με το στόμα ανοιχτό από το θέαμα: πάνω από δέκα χιλιάδες άνθρωποι ήταν στοιβαγμένοι στις εξέδρες, κατά μήκος του αγωνιστικού χώρου κάθονταν πάνω σε αναπηρικά καροτσάκια μερικοί από τους ακρωτηριασμένους ήρωες του ισραηλίτικου στρατού, ενώ στο κέντρο στεκόταν αγέρωχος (για να χαιρετήσει τις δυο ομάδες) ο διαβόητος μονόφθαλμος υπουργός Αμυνας Μοσέ Νταγιάν, ο οποίος τον Ιούνιο του '67 υπήρξε ο αρχιτέκτονας της νίκης στον Πόλεμο των Εξι Ημερών.

Το ματς εξελίχθηκε σε θρίλερ, με πρωταγωνιστή τον Κώστα Μουρούζη, που όντας κιόλας θυμωμένος επειδή οι Ισραηλινοί τον κορόιδεψαν και τον έστειλαν σε άλλη πόλη όταν, μερικές μέρες, νωρίτερα, πήγε στο Ισραήλ για να κατασκοπεύσει τη Μακαμπί, είχε έναν λόγο παραπάνω για να θέλει να τους νικήσει...

Τρία δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη (κι ενώ το σκορ ήταν 81-80) ο πανούργος «Ντίνο» κάλεσε τάιμ άουτ και διέταξε τον Κρις Κέφαλο να αστοχήσει επίτηδες στις δυο βολές, που επρόκειτο να σουτάρει.

Ο ομογενής γκαρντ, που δεν φημιζόταν για το κουβαρνταλίκι του και υπολόγιζε ακόμη και το πενηνταράκι, άκουσε τον Μουρούζη να του λέει «εάν βάλεις έστω και μία, θα φας πρόστιμο εκατό χιλιάδες δραχμές» και ακολούθησε πιστά την οδηγία του: αστόχησε καις τις δυο βολές, το σκορ παρέμεινε 81-80 και ο Παναθηναϊκός προτίμησε να ηττηθεί, παρά να ρισκάρει το - 9 στην παράταση! Ο τότε γενικός γραμματέας της FIBA, Γουίλιαμ Τζόουνς, που ήταν παρών, δεν δίστασε να δώσει συγχαρητήρια στον Μουρούζη για την επιλογή του, εξαιτίας της οποίας αποφάσισε να αλλάξει τον ισχύοντα κανονισμό, καταργώντας την παράταση σε περίπτωση ισόπαλου αποτελέσματος.

Από τότε πέρασαν σαράντα πέντε χρόνια, ο Ράλφ Κλάιν και ο Κώστας Μουρούζης που κάθονταν τότε στους πάγκους των δυο ομάδων έφυγαν από τη ζωή -και μάλιστα με διαφορά δεκαπέντε μηνών- και οι επίγονοί τους έχουν επίσης ένα κοινό στοιχείο: τόσο ο Πασκουάλ όσο και ο Χαντάρ δεν είχαν παρευρεθεί στη συνάντηση που διοργανώνει ο Μπερτομέου προτού αρχίσει η σεζόν με όλους τους προπονητές της Ευρωλίγκας...

Ο μεν Τσάβι βίωνε τις πρώτες ημέρες της αγρανάπαυσής του (που του τη διέκοψε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, μετά το διαζύγιο με τον Αργύρη Πεδουλάκη), ο δε Ράμι ήταν ασίσταντ του Ερεζ Εντελστάιν, αμφότεροι μάλιστα ντεμπούταραν στην τρίτη αγωνιστική, ο μεν στο Μπάμπεργκ, ο δε κόντρα στη Γαλατάσαραϊ.

Δυο εβδομάδες αργότερα οι δυο ομάδες έχουν το καθιερωμένο ραντεβού τους, δίκην ενός ετήσιου reunion που, ανεξαρτήτως της κατάστασης στην οποία βρίσκονται και της προοπτικής τους, ποτέ δεν είναι πληκτικό...

Δεν θα μπορούσε κιόλας να είναι τέτοιο από τη στιγμή που (για να μην ξεφύγω από το πνεύμα του προλόγου μου) αυτά τα ραντεβού και το όλο νταλαβέρι τους δεν τα ρυθμίζει ο Μπερτομέου, ούτε καν ο Θεός, αλλά ο διάολος!

Πηγή: Goal