Eίκοσι χρόνια, Ζέλικο!

Για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς έχουν γραφθεί σχεδόν τα πάντα. Ο τεχνικός του Παναθηναϊκού είναι συνώνυμο της Ευρωλίγκας και ο πολυνίκης του θεσμού. Κανείς πάντως δεν φανταζόταν τι θα επακολουθήσει στην καριέρα του Σέρβου κόουτς όταν στις 31 Οκτωβρίου 1991 έκανε ντεμπούτο ως τεχνικός σε αγώνα ομίλων του Κυπελλου Πρωταθλητριών. Εχει... γενέθλια λοιπόν σημέρα ο "Ζοτς" αφού κλείνει 20 χρόνια στους πάγκους της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης.

Το ματς μπορεί να μην το θυμάται και κανένας! Ηταν η πρεμιέρα των ομίλων, στην Ολλανδία, κόντρα στην Κομοντόρε Ντεν Χέλντερ. Η Παρτιζάν νίκησε δύσκολα 81-75 (έχανε 36-34 στο ημίχρονο) με ηγέτη τον Ντανίλοβιτς (22 π.). Στα προκριματικά οι "παρτιζάνοι" είχαν αποκλείσει τον ουγγρική Σολνόκι (92-65 και 89-72), αλλά το μυαλό τους ήταν αλλού.

Ο πόλεμος στην πρώην Γιουγκοσλαβία μαινόταν και η Παρτιζάν έψαχνε τη θέση της στον χάρτη. Η ΦΙΜΠΑ απαγόρευσε την διεξαγωγή αγώνων σε γιουγκοσλαβικό έδαφος και όλες οι ομάδες της χώρας που μετείχαν στα κύπελλα Ευρώπης έπρεπε να παίξουν σε ξένο γήπεδο. Η Παρτιζάν είχε διαλέξει ως έδρα τη μικρή ισπανική πόλη της Φουενλαμπράδα (λίγο έξω από τη Μαδρίτη), η Σπλιτ στη Λα Κορούνια και η Τσιμπόνα στο Πουέρτο Ρεάλ.
Ο Ομπράντοβιτς μόλις είχε γίνει προπονητής.
Η ιστορία, λίγο πολύ, γνωστή.

Ο Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς έψαχνε κόουτς. Δεν έβρισκε κανέναν. Ο Ατσα Νίκολιτς του είπε για έκεινο τον πλεϊ μεϊκερ, τον Ομπράντοβιτς

Τηλεφώνησε λοιπόν ένα πρωί στον νυν τεχνικό του Πρωταθλητή Ευρώπης και του πρότεινε να γίνει προπονητής στην Παρτιζάν. Ο ίδιος ζήτησε μουδιασμένος και έχοντας τα χαμένα, περιθώριο ενός μήνα για να απαντήσει αλλά ο αντιπρόεδρος της Σερβικής ομάδας του είπε ότι δεν υπάρχει χρόνος. Τελικά ο Ομπράντοβιτς δέχθηκε και λίγο αργότερα είπε στον Ιβκοβιτς: «Ξέρεις Ντούντα μόλις ανέλαβα προπονητής στην Παρτιζάν. Με φώναξε ο Κιτσάνοβιτς και μου είπε ότι δεν υπάρχει άλλη λύση».

Στα 32, σε μια νύχτα κρέμασε τα παπούτσια του, δεν πήγε στο πανευρωπαϊκό της Ρώμης και ανέλαβε. Αυτοί τους οποίους είχε συμπαίκτες έγιναν παίκτες του.
Η Παρτιζάν μέσω πολέμου δεν μπορούσε να παίξει πρωτάθλημα στη Σερβία. Υποχρεωτικά θα έπαιζε στο Πρωταθλητριών, εξόριστη στην Ισπανία. Οτι βρέξει, ας κατεβάσει. Πιτσιρίκια τότε οι Ντανίλοβιτς και Τζόρτζεβιτς, μέσος όρος ηλικίας τα 23 χρόνια ενώ στον πάγκο ήταν ένας παντελώς άπειρος προπονητής. Ποιος Ομπράντοβιτς έλεγαν τότε.
Η πρόκριση στους ομίλους ήταν εύκολη υπόθεση. Η κλήρωση στον Β΄όμιλο με Μπανταλόνα, Εστουδιάντες, Φίλιπς Μιλάνο, Λεβερκούζεν, Μάες Πιλς, Αρη και Ντεν Χέλντερ δεν ήταν και τόσο εύκολη. Με τις βόμβες να διαλύουν τη Γιουγκοσλαβία που μυαλό για μπάσκετ. Ετσι νόμιζαν όλοι. Οταν στις 31 Οκτωβρίου 1991 η Παρτιζάν για την 1η αγωνιστική της Ευρωλίγκας νικούσε στην Ολλανδία (κατά σύμπτωση και ως παίκτης το πρώτο του ματς στο Πρωταθλητριών το έπαιξε στην Ολλανδία κόντρα στην Ντεν Μπος το 1987!) οι πιθανότητες πρόκρισης στους "8" ήταν ελάχιστες. Τρώγοντας έρχεται η όρεξη. Η Φουενλαμπράδα έγινε νέα "Χάλα Πιονίρ" και το πρώτο θαύμα έγινε. Η Παρτιζάν πέρσε ως 4η την τελευταία αγωνιστική με νίκη επί του Αρη, απέκλεισει την Κνορ Μπολόνια στα προημιτελικά, πήγε στο φαϊναλ φορ κι εκεί πήρε το Πρωταθλητριών κόντρα στη Μπανταλόνα. Περασμένα μα καθόλου ξεχασμένα!
Για τον Ζέλικο από εκείνη την τελευταία μέρα του Οκτώβρη του 1991 πέρασαν κιόλας είκοσι χρόνια. Μια εικοσαετία διακρίσεων με κορωνίδα τα 8 κύπελλα Πρωταθλητριών με 4 διαφορετικές ομάδες! Κι ο μάγος από το Τσάτσακ είναι μόλις 51 ετών!

Ακολουθεί το βίντεο αφιέρωμα του Canal+ στην PartizandeFuenlabrada. Eνα αριστούργημα είκοσι λεπτών για τον προ είκοσι ετών θρίαμβο της Παρτιζάν. Από την αρχή ως το τέλος με τον Ζέλικο να θυμάται πως έγινε σε νύχτα προπονητής, πως δεν πίστευε την πορεία της ομάδας και φυσικά το πως μπήκε το τρίποντο του Τζόρτζεβιτς.

Μιλούν ακόμη ο Ντανίλοβιτς που θυμάται ότι όλη τη χρονιά δεν αντάλλασε ματιά με τον Τζόρτζεβιτς, αλλά με το που μπήκε το τρίποντο τον αγκάλιασε ενστικτωδώς.
Την οριακή νίκη επί της Μπανταλόνα με το όλο το γήπεδο να είναι φυσικά γεμάτο Ισπανούς στη Φουενλαμπράδα, αλλά να πανηγυρίζει υπέρ της Παρτιζάν. Ο Δήμαρχος της Φουενλαμπράδα θυμάται κι αυτός εκείνες τις μέρες και δεν ζητάει συγνώμη από τους συμπατριώτες του της Μπανταλόνα που όλη η πόλη ήταν στο πλευρό των Σέρβων. Οι οδυνηρές στιγμές του πολέμου, ο Σίλομπαντ να θυμάται ότι είχε να μάθει νέα του αδελφού του για πέντε μήνες. Ο Ντανίλοβιτς να μην μπορεί να πείσει τη μάνα του να φύγει από το Σαράγεβο για να γλυτώσει και ο μετέπειτα άσος του Παγκρατίου, Σλάβισα Κοπρίβνιτσα να μιλάει για την ηρεμία που τους μετέδιδε ο Ομπράντοβιτς.

Ο Χουάν Μοράλες θυμάται την τελευταία φάση του τελικού και το πως αντί να πιάσει τη μπάλα μετά το καλάθι του Γιοφρέσα και να κερδίσει δευτερόλεπτα με το χρόνο να τρέχει την άφησε με αποτέλεσμα να γίνει γρήγορα η επαναφορά στα χέρια του Τζόρτζεβιτς. Τα διαδοχικά χαμένα ριμπάουντ πριν το καλάθι της Μπανταλόνα με τον Ζέλικο (από τότε του έχει μείνει) να ωρύεται. Ο Βιγιακάμπα και ο Γιοφρέσα να μην μπορούν ακόμη να πιστέψουν πως έχασαν το κύπελλο ενώ πανηγύριζαν.

Ο Τζόρτζεβιτς μιλάει για την τελευταία φάση και το πως μηχανικά πήρε τη μπάλα διάσχισε όλο το γήπεδο (ήξερα που βρίσκομαι, που είναι οι γραμμές τους γηπέδου, το είχα κάνει δεκάδες φορές στην προπόνηση, λέει ο "Σάλε") και σούταρε το τρίποντο που άλλαξε τη ζωή τους...

ΠΗΓΗ: sday.gr