Πρόστυχος ο Μίσιτς - Φάση Μάικλ Τζόρνταν - Τι άλλο να κάνει ο Μακ!

Παναθηναϊκός - Αναντολού Εφές: Εντάξει, έλειπε ο Λάρκιν από την Εφές, το νούμερο ένα μπιστόλι της και από τις πιο καπνισμένες κάνες όλης της Ευρωλίγκας.

Κι από τον Παναθηναϊκό, ωστόσο, έλειπε ο Νέντοβιτς το πλέον αξιόπιστο όπλο του στην επίθεση. Μη σου πω το μοναδικό αξιόπιστο όπλο του στην επίθεση, μιας και από τον Νέντοβιτς πολλά θα πάρεις εννιά βραδιές στις δέκα. Από τους υπόλοιπους, πότε βροχή, πότε χιόνι, πότε λιακάδα...

Μεγάλες λοιπόν οι απώλειες και για τις δύο ομάδες, που γίνανε ακόμη μεγαλύτερες για την Εφές με την κατραπακιά που έφαγε ο Μπομπουά στην αρχή του αγώνα για να δει το υπόλοιπο ματς από τον πάγκο.

Κι εκεί που φαινόταν ότι χαμογέλασε η τύχη στους πράσινους, άνοιξε το χέρι (για να μην πω τι άλλο άνοιξε!) του Μίσιτς.
Το χυδαίο χέρι του Μίσιτς.
Το βρώμικο χέρι του Μίσιτς.
Το πρόστυχο χέρι του Μίσιτς, αυτό το χέρι το Γιουγκοσλάβικο που δεν βλέπει κανέναν και τίποτα μπροστά του.

Και μας θύμισε άλλες εποχές και άλλους επίσης αντιτουριστικούς τύπους σαν εκείνο τον Σούνουρα ή τον άλλο τον Τσούτουρα που τος συναντούσες στον δρόμο και σου θύμιζαν βοηθό περιπτερά. Και μέσα στο γήπεδο τα χώνανε απ' όλες τις γωνίες!

Δηλαδή ρε παιδιά, ο τύπος έβαλε 17 πόντους στην τρίτη περίοδο...

Μιλάμε τώρα για φάση Μάικλ Τζόρνταν στα ωραία του, για φυσικό φαινόμενο, για τυφώνα Κατρίνα που τα σαρώνει όλα στο πέρασμά του.
Ακόμη και τον Σαντ Ρος, έναν από τους κατά τεκμήριο καλύτερους αμυντικούς της Ευρωλίγκας τον έκανε να φαίνεται πενηντάρης με προχωρημένη οστεοαρθρίτιδα. Μόνο ο Μακ τον περιόρισε κάπως, αφού όμως είχε καρφώσει τριαντατρείς πόντους και είχε σπάσει το ηθικό και τα νεύρα των τριφυλλοφόρων.

Και μιας και μιλάμε για Μακ, καλύτερο ντεμπούτο δεν θα μπορούσαν να περιμένουν ούτε ο Βόβορας, ούτε οι οπαδοί του ΠΑΟ. Τρίποντο είχε, μπούκα είχε, γρήγορα πόδια είχε. Εντάξει πάσες ακριβείας δεν έβγαλε, αλλά δεν νομίζω να υπάρχει πλέη μέηκερ που να μπορεί να βγάλει πάσες ακριβείας με τρεις προπονήσεις σε μια ομάδα. Θα πάρει το χρόνο του, θα μπει στη ρέγουλα του Βόβορα, θα κρατήσει τις σημειώσεις του και αν συνεχίσει στον ίδιο δρόμο θα προσφέρει πολλά, πάρα πολλά στον Παναθηναϊκό.

Όσο για τους υπόλοιπους πράσινους, ο Παπαπέτρου στο πρώτο ημίχρονο ήταν ένας μικρός Φάνης Χριστοδούλου, αλλά στο δεύτερο κουράστηκε, ο Παπαγιάννης έκανε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις του με το τριφύλλι κι ο Γουάιτ ήταν ζωντανή διαφήμιση για τον βιγκανισμό.

Δεν φτάνανε όμως, γιατί δίχως Νέντοβιτς κομπλάρει η επίθεση του ΠΑΟ κι αυτός ο Φόστερ θέλει ακόμη πολλά καρβέλια για να μπορεί να σταθεί σε αυτό το επίπεδο. Κι αν σταθεί ποτέ...

Εν κατακλείδι; Εν κατακλείδι, τίμια η προσπάθεια του Παναθηναϊκού απέναντι σε μια ομάδα με πολλαπλάσιο μπάτζετ και φιλοδοξίες να κατακτήσει την Ευρωλίγκα. Τώρα που επιτέλους απέκτησε και κανονικό, όχι υπηρεσιακό, πλέη μέηκερ μπορεί να κοιτάει το μέλλον με μια σχετική αισιοδοξία. Αρκεί, θα το ξαναγράψω, να βάλει κάτω το κεφάλι ο Μακ και να δουλέψει. Και να ψάχνει, άλλωστε, για πειρασμούς, που θα τους βρει τέτοια εποχή με καραντίνα;

Υ.Γ.: Αυτός ο Σίνγκλετον κάθε χρόνο και χειρότερος εμφανίζεται. Ο Σταρόβας της Ευρωλίγκας έχει γίνει, νομίζεις ότι καμιά ώρα θα μπει στο γήπεδο με το φραπόγαλο στο χέρι...