Ο Παναθηναϊκός έφτασε σχεδόν ένα μήνα χωρίς να κάνει νίκη στην Ευρωλίγκα. Τελευταία φορά που τα είχε καταφέρει ήταν στις 22 Οκτωβρίου στο ΟΑΚΑ με τη Φενέρ. Από τότε αγνοεί τι σημαίνει επιτυχία, χάνοντας πριν από λίγο και από την Μπασκόνια με ντροπιαστικό τρόπο.
Οι "πράσινοι" παρουσιάστηκαν λίγοι στη Βιτόρια για να διεκδικήσουν τη νίκη απέναντι σε μία πιο ποιοτική ομάδα και απέναντι σε μία ομάδα που είναι πιο έμπειρη σε αυτό το επίπεδο.
Στο πρώτο ημίχρονο και λίγο στις αρχές του δεύτερου ο Παναθηναϊκός ήταν ανταγωνιστικός, χωρίς, όμως, να πείθει ότι μπορεί να κερδίσει. Ακόμη και την ώρα που ήταν κοντά στο σκορ, φαινόταν ότι θα αρκούσε στην ισπανική ομάδα ένα ξέσπασμα για να ξεφύγει και να πάρει τη νίκη. Οπως και έγινε.
Οπως με τη Βαλένθια, έτσι ακόμη περισσότερο με την Μπασκόνια, το "τριφύλλι" έβγαλε σε μεγάλο βαθμό τις αδυναμίες του και το πλήρωσε με μία ακόμη ήττα. Ο Γιώργος Βόβορας συνεχώς άλλαζε πράγματα για να βρει το ιδανικό σχήμα. Μέχρι ένα σημείο τα κατάφερε, όχι, όμως, μέχρι το τέλος.
Αυτή τη φορά ο Σέλβιν Μακ δεν ήταν καθόλου καλός σε αντίθεση με τα παιχνίδια κόντρα σε Βαλένθια και Εφές. Ο Φόστερ μπήκε για πρώτη φορά στο παρκέ στο 27', πληρώνοντας τις τελευταίες του κακές εμφανίσεις. Ο Νέντοβιτς είχε καλές και κακές στιγμές, ο Σαντ-Ρος προσέφερε σε πολλούς τομείς, αλλά έκανε και ορισμένα σουτ, που πήγαν στον γάμο του Καραγκιόζη.
Το κακό πλέον είναι ότι ο Παναθηναϊκός μαθαίνει να χάνει, κάτι που είναι ό,τι το χειρότερο για μία ομάδα. Το πρόγραμμα ήταν και είναι δύσκολο, αλλά οι "πράσινοι" έχουν μάθει στις επιτυχίες, κάτι που δεν συμβαίνει τώρα με αποτέλεσμα η απογοήτευση να μεγαλώνει.
Ειδικά στα δύο τελευταία παιχνίδια ο Παναθηναϊκός δεν έδειξε τα πολύ καλά στοιχεία που είχε δείξει στους πρώτους αγώνες. Και όλοι ρωτάνε αν μπορεί να σωθεί η κατάσταση. Οχι να υπάρξει πρόκριση στην οκτάδα, αλλά να μπορέσει η ομάδα να έχει μία αξιοπρεπή παρουσία από δω και πέρα και όχι να χάνει με κατεβασμένα τα χέρια.