Ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στις νίκες και είναι κάτι που άξιζε. Αξιζε να νικήσει την Μπάγερν, γιατί έπαιξε άμυνα σε όλο το σαραντάλεπτο. Εβγαλε πάθος στο παρκέ, αυτό που δεν είχε βγάλει στα τελευταία του παιχνίδια με Βαλένθια και Μπασκόνια και ειδικά στις τελευταίες περιόδους των εν λόγω παιχνιδιών. Παιχνίδια, στα οποία είχε γνωρίσει την ευρεία ήττα και κυρίως από την Μπασκόνια.
Ο Χάουαρντ Σαντ-Ρος και ο Γιώργος Παπαγιάννης ήταν οι βασικοί συντελεστές της επιστροφής στις επιτυχίες. Ο Κουβανός τα έκανε όλα σε άμυνα και επίθεση και μάλλον δεν είναι υπερβολή να μιλήσουμε για την καλύτερη εμφάνιση της καριέρας του. Ο Παπαγιάννης από την άλλη συνέχισε την ανοδική του πορεία, προσφέροντας λύσεις και στην άμυνα και στην επίθεση.
Με αυτή τη νίκη ο Παναθηναϊκός ανάσανε βαθμολογικά, αλλά και επέστρεψε η ηρεμία στις τάξεις του. Μία ηρεμία που δεν θα υπήρχε αν έχανε. Πολλά είχαν άλλωστε ακουστεί πριν από το παιχνίδι. Και τίποτα να μην γινόταν, πάντως, σίγουρα τα πράγματα δεν θα ήταν ήρεμα. Αλλο χάνω συνεχώς και άλλο έχω και χαρές και λύπες.
Αλλωστε από τον φετινό Παναθηναϊκό δεν υπάρχουν αξιώσεις για κάτι πολύ μεγάλο. Υπάρχει, όμως, απαίτηση για καλές εμφανίσεις, αξιοπρεπές πρόσωπο και μεγάλη προσπάθεια για είσοδο στην οκτάδα.
Τώρα ο Εξάστερος πάει για το εξ αναβολής παιχνίδι με τη Βιλερμπάν. Αν κερδίσει και εκεί, τότε ο Γιώργος Βόβορας θα έχει αποκτήσει από όλους και πάλι πολύ μεγαλύτερη εμπιστοσύνη.
Ο Βόβορας κέρδισε σημεία από το σημερινό παιχνίδι, γιατί ξεκίνησε τον νεαρό Καλαϊτζάκη, ενώ κέρδισε και τον Μπέντιλ, που έκανε το καλύτερο φετινό του παιχνίδι.
Αντίθετα δεν έπαιξε καθόλου ο Ζακ Όγκαστ, ο οποίος είναι ο μοναδικός που παραμένει μακριά από το μήκος κύματος της ομάδας.