Δεν ακούν Βόβορα, το μυαλό στη Τζούλια Νόβα - Τρίποντα το στρουμφάκι

Ερυθρός Αστέρας - Παναθηναϊκός: Απορώ μερικές φορές πως δεν έχει ακόμη ασπρίσει το μαλλί του Βόβορα!

Έτσι είναι ρε παιδιά, αλήθειες να λέμε και να μην κρυβόμαστε πίσω απ' το δάχτυλό μας. Βλέπεις τον Παναθηναϊκό, παρακολουθείς προσεκτικά τα παιχνίδια του και οι μοναδικοί παίκτες που μοιάζουν να ακολουθούν κατά γράμμα όλα όσα τους λέει ο προπονητής τους είναι ο Παπαγιάννης κι ο Μήτογλου. Άντε κι ο Κασελάκης, αλλά δεν περιμένεις απ' τον Κασελάκη να σου πάρει σόλο παιχνίδια.

Οι υπόλοιποι;

Ό,τι του φανεί του λωλοστεφανή, άλλος πάει από δω, άλλος πάει από κει, αμολυμένοι σαν τα κατσίκια ένα πράγμα, ψάξε ψάξε δεν θα τους βρεις.

Πάρτε για παράδειγμα το πρώτο ημίχρονο. Τόσο εύκολα ελεύθεροι για τρίποντο δεν πρέπει να έχουν ξαναβγει οι παίκτες του Ερυθρού Αστέρα. Όλο δύο με τρία βήματα πιο πίσω τους ήταν οι παίκτες του Παναθηναϊκού και τους αφήνανε να βαράνε δίχως καμία ενόχληση. Ως κι αυτός ο τσαρλατάνος ο Γουόλντεν, παίζοντας στριτ μπολ της κακιάς συμφοράς είχε αναδειχθεί σε ήρωα. Ως και το κολοκυθοβούλωμα ο Κολόμ, το στρουμφάκι της Ανδόρας, έχωνε τρίποντα για πλάκα.

Με τον Βόβορα να χτυπιέται και τους παίκτες του να ψάχνουν γωνία στο διευρω...

Αλλά η αλήθεια είναι ότι πάσχει και από γρηγοράδα στα γκαρντ του ο Παναθηναϊκός. Δεν του βρίσκεται, ας πούμε, ένας Σπίντι Γκονζάλες να τρέχει δεξιά αριστερά και να βουλώνει τρύπες. Άμα έχει κέφια ο Σαντ Ρος και συγκεντρωθεί στις ανάγκες του αγώνα, έχει καλώς. Άμα δεν έχει κέφια, όπως στο σημερινό πρώτο ημίχρονο που έκανε τη χειρότερή του εμφάνιση από τότε που ήρθε στον Παναθηναϊκό, η άμυνα των πρασίνων γίνεται ελβετική γραβιέρα απ' αυτή που χάνονται μικρά παιδιά στις τρύπες.

Διότι ο Νέντοβιτς δεν μαρκάρει (κανένας μεγάλος σκόρερ, πλην Τζόρνταν, δεν μαρκάρει), διότι ο Μακ δεν μαρκάρει (δεν το επιτρέπει η θρησκεία του!), ο Φόστερ δεν μαρκάρει (τίποτα δεν κάνει ο Φόστερ, ας το πάρουμε απόφαση), ο Μποχωρίδης δεν το έχει με την άμυνα, τελεία, κι ο μόνος που είναι σκύλος αμυντικά είναι ο Καλαϊτζάκης, αλλά επιθετικά είναι χειρότερος κι από τον Σαντ Ρος, οπότε...

Έχει πάντως μια σημασία ότι ο Παναθηναϊκός άλλαξε ρότα στο ημίχρονο. Κι εκεί που τα έτρωγε όλα, έσφιξε τα λουριά και τον αισθανθήκανε οι Σέρβοι. Ξύπνησε κι ο Παπαπέτρου που τον έβλεπες στο πρώτο ημίχρονο και νόμιζες ότι είχε γίνει κι αυτός χορτοφάγος σαν τον Γουάιτ τον βασιλιά της σόγιας, σοβαρεύτηκε ο Σαντ Ρος, έβαλε λίγη βενζίνα στο τεπόζιτο κι ο Νέντοβιτς και πήγε να το πάρει το ματς.

Αλλά σ' αυτές τις περιπτώσεις, αρκεί ένα πούλημα της μπάλας (βλέπε τελευταία επίθεση από Νέντοβιτς) για να ζήσεις ή να πεθάνεις. Και το τριφύλλι πέθανε...

Στο δια ταύτα όμως:
Στον δια ταύτα, καλό είναι να μην ξεχνάμε ότι λείπανε σήμερα από τον Ερυθρό Αστέρα τέσσερις βασικοί παίκτες του. Άρα, κάπως καλύτερος έπρεπε να εμφανιστεί ο Παναθηναϊκός και όχι να τα περιμένει όλα από το βρώμικο χέρι του Νέντοβιτς. Αλλά έμοιαζαν οι παίκτες του να έχουν το μυαλό τους στο φιλανθρωπικό γκαλά της Τζούλιας Νόβα και όχι στο παρκέ. Και πήγε στράφι και η συγκλονιστική εμφάνιση του Παπαγιάννη, που εμφανίζεται καλύτερος από παιχνίδι σε παιχνίδι. Για ν' αποδείξει, ίσως, τη θεωρία ότι ψηλοί αργούν να ωριμάσουν και κάνουν τις καλύτερες σαιζόν τους μετά απ' τα εικοσιπέντε. Παίζει, βέβαια, κάποιον ρόλο και το γεγονός ότι είναι λιν εντ μιν που λένε οι Αμερικάνοι. Φύγαν τα διπλοσάγωνα, φύγαν οι πατσές, φύγαν οι μαγουλήθρες. Έφυγε κι ο ντελιβεράς προφανώς, που κόντεψε να του καταστρέψει την καριέρα!