Μάλιστα. Ποιος δεν μπορεί κόουτς; Ο Ζοτς είναι καταρχάς ο μεγαλύτερος θαυμαστής και υποστηρικτής των παικτών του. Αυτός που θα μπει μπροστά στα δύσκολα να τους προστατεύσει. Τώρα όμως τους δίνει... βορά.

Τους δίνει; Όχι ακριβώς. Ο Ομπράντοβιτς για μια ακόμα φορά προσπαθεί να κρατήσει την ομάδα στο κόκκινο χωρίς όμως να προσβάλει κάποιον αθλητή του με μια όμως απαραίτητη σημείωση: αυτή την φορά τα λόγια είναι περισσότερο για τον... αέρα.

Αν δούμε τον χθεσινό πολύ κακό Παναθηναϊκό και την περιορισμένη χρήση του ροστερ καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το πρόβλημα είναι λίγο πιο μακριά από εκεί που θέλει να το επικεντρώσει ο προπονητής.

Ποιος δεν μπορεί λοιπόν; Ο Καϊμακόγλου των 34 λεπτών και κορυφαίος του Παναθηναϊκού; Ο Διαμαντίδης που πάλι δεν έπεσε από τα 35 λεπτά; Ο κουρασμένος και τραυματισμένος Μπατίστ των 20 λεπτών; Ο Σάτο των 32 λεπτών με 3/10 σουτ αλλά άμυνα για όλη την περιφέρεια; Ο Βουγιούκας των 12 πόντων σε 20 λεπτά; Ο Καλάθης των 31 λεπτών;

Ποιοι μπορεί να ευθύνονται; Ο Σμιθ που σε 11 λεπτά έκανε οκτώ σουτ ή μήπως ο Σάρας των 16 λεπτών;

Από εκεί και πέρα ο Μαριτς αγωνίστηκε 13 δευτερόλεπτα ο Πατ Καλάθης 50 δευτερόλεπτα, ενώ ο Κυρίτσης 1.21 και αυτός αποδεδειγμένα δεν μπορεί να παίξει μπάσκετ σε υψηλό επίπεδο αλλά δεν αποτελεί πρόβλημα.

Βάσει αριθμών, ίσως ο Σμιθ να παραμένει ακόμα εκτός λογικής γι' αυτό όμως και δεν έπαιξε πολύ. Ο Μάριτς αγωνίστηκε 13 δεύτερα έκανε ανόητο φάουλ και μετά (συγγνώμη για την λαϊκή ρήση) τον έφαγε η Μαγδάλω με το στόμα το μεγάλο.

Πιθανώς η επίθεση να πηγαίνει στον Αυστραλό και τους δύο νεοφερμένους Αμερικανούς (Σμιθ και Λόγκαν), αλλά σίγουρα δεν έχει κανέναν άλλο αποδέκτη. Το θέμα Μάριτς είναι το μοναδικό πραγματικό ζήτημα διότι δεν γίνεται σε δύο χρόνια να έχει ξεχάσει το μπάσκετ ο τέως παίκτης της Παρτιζάν. Ο κανονικός Μάριτς με 25 λεπτά και 10-12 πόντους, ριμπάουντ είναι αυτό που λείπει από τον φετινό Παναθηναϊκό για να είναι τουλάχιστον σταθερός. Τα αίτια πάντως της πτώσης του αφορούν σε όλη την ομάδα και όχι μόνο στον ίδιο.

Όσο για τους Σμιθ και Λόγκαν; Αυτή είναι η στάνη, αυτό το γάλα βγάζει. Παιδιά τα οποία τα γνωρίζουμε πολλά χρόνια με συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού που είτε δεν κολλάει στον Παναθηναϊκό (αμυντικά ο Σμιθ) είτε δεν πρόκειται να αλλάξει (Λόγκαν).

Ούτως ή άλλως ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στο... αγαπημένο σημείο του Ομπράντοβιτς: εντός στόχων και με κακές εμφανίσεις. Άρα μπορεί να πιέσει περισσότερο, να απαιτήσει πιο πολύ, να υποχρεώσει τους λιγότερο υποψιασμένους να προσαρμοστούν πιο γρήγορα. Φέτος όμως υπάρχει μια συγκεκριμένη ιδιαιτερότητα: αυτοί οι πιο χαλαροί δύσκολα θα γίνουν καλύτεροι.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στο πάνθεον των ηρώων μπαίνει και ο τερματοφύλακας Εστεμπάν Αλβαράδο της Άλκμααρ που όχι μόνο απέκρουσε τον χουλιγκάνο, αλλά του μέτρησε τα παΐδια. Δίπλα στον Καντονά, τον Νικοπολίδη, τον Μπαστία, τον Αρτέστ(αυτός που τώρα λέγεται Γουόρλντ Πις) τοποθετείται και ακόμα ψηλότερα ο Κοσταρικανός πορτιέρο. Γιατί; Διότι έφτασε στο σημείο που οι περισσότεροι θέλαμε: να πληρωθούν αυτοί οι αού-ουά με το ίδιο νόμισμα. Άξιος.

Πηγή: Contra.gr

Ομπράντοβιτς Ευρωλίγκα Παναθηναϊκός