Σεμινάρια από Μπαρτζώκα, Ιτούδη - Παίζει με το μυαλό του Ολυμπιακού

Ο Ολυμπιακός είναι μία καλύτερη ομάδα από τη Φενέρ. Ήταν φυσιολογικό ξεκινώντας από την πρώτη θέση για την όγδοη, κάποια στιγμή να είδε ο Ιτούδης ότι δεν του έβγαινε η χρονιά και να κράτησε να δει που τον συμφέρει για να καταλήξει. Είναι πολλοί που λένε ότι επέλεξε τον Ολυμπιακό. Η ποιοτική διαφορά των ομάδων είναι μεγάλη.

Γράφει ο Ηλίας Μάτσας

Ο Ιτούδης και η Φενέρ έχουν εμφανιστεί πολύ διαβασμένοι σε αυτήν την 4άδα των αγώνων. Μιλάμε για μία Φενέρ με πολλές απουσίες. Ο Ουίλμπεκιν δεν έχει επιστρέψει ακόμα.

Αυτή η σειρά εξαρτάται κυρίως από τον Ολυμπιακό όπως εξαρτόταν από την αρχή της. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν καθόλου συγκεντρωμένος στο Game2 και άστοχος στο Game4 με πολύ κακές αμυντικές επιλογές. Οπότε η σειρά περισσότερο εξαρτάται από τον Ολυμπιακό και πως θα παρουσιαστεί.

Ο Ολυμπιακός δεν έχει τη φρεσκάδα του Μαρτίου. Δεν έχει τον ρυθμό και την πυγμή στο παιχνίδι του. Παρ’ όλα αυτά, έχει αποδείξει, ότι σε δύο παιχνίδια της σειράς γιατί ήταν η κορυφαία ομάδα της κανονικής διάρκειας και ποιοτικά με τους παίκτες και με τον τρόπο που αγωνίζεται. Μιλάμε για το πρώτο και το τρίτο ματς. Κατά διαστήματα το έδειξε και στα άλλα δύο.

Από εκεί και πέρα, γι’αυτό θεωρώ, ότι από τη στιγμή που παίζει στο πέμπτο ματς στην έδρα του, είναι το απόλυτο φαβορί, για να προκριθεί στο Κάουνας. Επιμένω ότι εξαρτάται από αυτόν το παιχνίδι και η σειρά. Από την άλλη σε ένα ματς όλα μπορεί να συμβούν.

Η Φενέρ είναι μία ομάδα με πάρα πολύ μεγάλο μπάτζετ, υψηλότερο από τον Ολυμπιακό, που σημαίνει, ότι έχει και ποιότητα. Όχι όμως ότι είναι ποιοτικότερη του Ολυμπιακού. Ταυτόχρονα κατ’εμέ έχει τους πιο καλούς και πανούργους προπονητές της Ευρωλίγκα. Επειδή στην Ελλάδα έχει αμφισβητηθεί πολλάκις, ένας άνθρωπος που έχει πάει ως βοηθός σε 6 τελικούς και ως πρώτος έχει κατακτήσει 2 Ευρωλίγκες δεν μπορεί να είναι τυχαίος και το αποδεικνύει στη σειρά με τον Ολυμπιακό.

Ο Δημήτρης Ιτούδης έχει φτιάξει μία εξαιρετική για τα δεδομένα του ομάδα. Γιατί η Φενέρ ήταν σε χρονιά μεγάλων αλλαγών, το βασικό στοιχείο της οποίας είναι, ότι έχει καταφέρει, ενώ έχασε δύο πολύ άνετα παιχνίδια στην κανονική διάρκεια με τον Ολυμπιακό -καταλαβαίνω, ότι η κανονική διάρκεια δεν σημαίνει πολλά πράγματα, αλλά οι ομάδες εκείνη την περίοδο το ματσάρισμά τους ευνοούσε πολύ τον Ολυμπιακό γι’αυτό έκανε δύο εύκολες νίκες εντός και εκτός – να αλλάξει σαν ομάδα και να ματσάρει τον Ολυμπιακό ιδανικά σε αυτούς τους τέσσερις αγώνες, ακόμα και σε αυτούς που έχασε.

Ο Ολυμπιακός έχασε μία πολύ μεγάλη ευκαιρία την Παρασκευή. Γιατί παρόλο που δεν ήταν καλός, κυρίως επιθετικά, με μεγαλύτερη στο επιθετικό του παιχνίδι αυτή του Βεζένκοφ, που τερμάτισε με δύο πόντους (σ.σ. σούπερ φαβορί για MVP της κανονικής διάρκειας), ήταν μέσα στο παιχνίδι ξεκάθαρα, κυρίως στα μέσα της τελευταίας περιόδου. Όταν έχεις τέτοια ευκαιρία να τελειώσεις από το Game4 τη σειρά, οφείλεις να το πάρεις το ματς. Ταλαιπώρησε τον εαυτό του και τον έβαλε σε περιπέτειες.

Στο Game 5, όπως είπα και πριν, είναι φαβορί και λόγω έδρας και επειδή έχει καταφέρει, να επιστρέψει τη σειρά. Δύο πραγματικά ειδικά και δύο γενικά πρέπει να κάνει ο Ολυμπιακός.

Στα γενικά, πρέπει να παρουσιαστεί πολύ πιο διαβασμένος. Τα παιχνίδια αυτά είναι ανάμεσα σε δύο κορυφαίους προπονητές, σε μία πάρα πολύ δύσκολη σκακιέρα και βλέπουμε, ότι παιχνίδι με το παιχνίδι, ο ένας διαβάζει τον άλλον και παρουσιάζεται σοφότερος, παρότι γνωρίζονται πολύ καλά. Ο Ολυμπιακός λοιπόν πρέπει να διαβάσει το Game4 και αν το διαβάσει θα παρουσιαστεί καλύτερα στο Game5. Το δεύτερο είναι να βρει ένα κομμάτι της ενέργειας που είχε στο καλό κομμάτι της σεζόν. Θέλει τη σπιρτάδα που έδειξε στα δύο ματς της κανονικής διάρκειας με τη Φενέρ και στα τέσσερα παιχνίδια με τους «αιώνιους» Ισπανούς, Ρεάλ και Μπαρτσελόνα. Ένα κομμάτι είναι αρκετό, γιατί καταλαβαίνω ότι ο Ολυμπιακός κρατά ενέργειες για το Final4. Αλλά αν δεν τις δώσει τώρα, θα τις χρειαστεί μετά. Εξάλλου πάει με πατημένο το γκάζι από την αρχής της σεζόν.

Στα ειδικά, η ευστοχία είναι και θέμα μέρα, κυρίως έξω από τα 6,75 που σπάει τις κλειστές άμυνες. Είναι κάτι που ο Ολυμπιακός πρέπει να το έχει σε πολύ καλύτερο βαθμό. Θεωρώ, ότι έτσι και αλλιώς θα έχει λιγότερα λάθη συγκέντρωσης απ’ αυτά που είχε στο… ηφαίστειο της Φενέρ. Πρέπει να βγούνε περισσότερες προσωπικότητες, πέρα από τον Σλούκα και τον Φαλ, όπως ο Βεζένκοφ και ο Ουόκαπ, οι οποίοι δεν ήταν καλοί στην Τουρκία στη δυάδα των αγώνων. Ο Λαρεντζάκης επίσης πρέπει να βρει το πρόσωπό του στη σειρά. Ο Ολυμπιακός πρέπει να αποκτήσει την πληρότητα που είχε στην κανονική διάρκεια. Τον έχει διαβάσει καλά ο Ιτούδης. Αν αυτό το μπάσκετ και ο τρόπος που το παίζει με τις αλλαγές των σχημάτων που παίζει ο Μπαρτζώκας την τελευταία διετία είναι κάτι που βλέπουμε πρώτη φορά στην Ευρώπη και άρα είναι και εντυπωσιακό και δύσκολα αντιμετωπίσιμο, οι αλλαγές στην άμυνα που κάνει ο Ιτούδης σε όλη τη σειρά (γιατί ξέρει, ότι μόνο έτσι μπορεί να αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό) γράφουν νέες σελίδες στα σεμινάρια των Σέρβων των προηγούμενων δεκαετιών. Είναι κάτι, το οποίο αν το παρατηρήσει κάποιος στο παιχνίδι, είναι κάτι τόσο απλό και τόσο μοναδικό. Αυτό το σύστημα του Ιτούδη έχει παίξει με το μυαλό του Ολυμπιακού σε όλη τη σειρά. Τον έχει μπερδέψει και αποδιοργανώσει.

Περιμένω ένα οριακό ματς και στο ΣΕΦ. Μακάρι να μην κριθεί και αυτό στο τελευταίο σουτ ή για τους λάτρεις του μπάσκετ και των… καρδιολόγων να κριθεί στο φινάλε. Για μένα όμως είναι δύο ισάξιες ομάδες, βάσει απόδοσης στα τελευταία τέσσερα ματς, με τον Ολυμπιακό να είναι και καλύτερη ομάδα και να έχει την έδρα του. Άρα γι’αυτό τον χρίζω και φαβορί.

ΥΓ: Αυτό που έχει πετύχει ο Ομπράντοβιτς, επειδή στην Ελλάδα έχουμε μάθει να είμαστε όλοι προπονητές, είναι κάτι τόσο μοναδικό, που ακόμα και αν γίνει ο πρώτος προπονητής που θα αποκλειστεί με δύο εκτός έδρας νίκες στο ξεκίνημα, έχει γραφτεί στην ιστορία για τη φετινή πορεία της Παρτιζάν. Οι λεπτομέρειες στον αθλητισμό, όπως η κλωτσοπατινάδα της Μαδρίτης (ή για τους Έλληνες το διαιτητικό έγκλημα του ημιτελικού της Πόλης το 2012), μπορούν να αλλάξουν την ιστορία. Ο Ζοτς όμως δεν χρειαζόταν ούτε αυτό το απίστευτο επίτευγμα, για να είναι στα βιβλία και τα κιτάπια των κορυφαίων, αν όχι ο κορυφαίος του αθλήματος στην Ευρώπη. Το αναφέρω αυτό, γιατί γράφτηκαν πάρα πολλά, επειδή η Ρέαλ τον πήγε από τον 0-2 στο 2-2 μέσα στο Βελιγράδι. Για τους ανίδεους, ο Σέρβος κόουτς έχασε σε δύο ματς τον κορυφαίο του, τον Πάντερ και τον υπαρχηγό του, τον Λεσόρ.