Πριν από ένα μήνα, η Μπαρτσελόνα τα πήγαινε καλά, λειτουργούσε και έδειχνε μια αίσθηση ανάπτυξης. Πάντα ξεκινούσε ως ένα από τα μεγάλα φαβορί για την κατάκτηση του στέμματος της Ευρωλίγκας, έχοντας τρεις συνεχόμενες συμμετοχές στο Final Four (2021-23) χωρίς να κατακτήσει το τρόπαιο.

Μια ήττα στον τελικό, από την Εφές, και δύο σερί στα ημιτελικά από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Τι χρειαζόταν; Μια... ανακατασκευή! Μια ομάδα με σφιχτή ζώνη του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, στα χέρια του άπειρου Ρότζερ Γκριμάου. Ο μισθός του Λιθουανού ήταν γύρω στα 3,5 εκατομμύρια και ο νέος δεν φτάνει τις 700.000.

Η Μπάρτσα ξεκίνησε με 6-1 στην Euroleague και 7-2 στην ACB και τώρα έχει 4-4 στους τελευταίους οκτώ αγώνες της Ευρωλίγκας, αφού έχασε και από την αδύναμη Άλμπα στο Βερολίνο.

Ένα από τα προβλήματα είναι η απόδοση των νεοφερμένων σε μια ομάδα που γενικά έδειξε την καλύτερή της πλευρά με αυτούς που ήταν ήδη εκεί (Λαπροβίτολα, Βέσελι, Αμπρίνες, Γιοκουμπάιτις, Κάλινιτς και Σατοράνσκι.

Πάρα και Μπριθουέλα δυσκολεύονται να κάνουν το άλμα επιπέδου που απαιτούν η Euroleague και η Μπαρσελόνα. Ο Τζάμπαρι Πάρκερ και ο Βίλι Ερνανγκόμεθ είναι διαφορετικοί παίκτες, αλλά δεν έχουν δείξει αυτά που περίμεναν στη Βαρκελώνη. Ο αδερφός του Χουάντσο είναι ένας από τους καλύτερους επιθετικούς σέντερ, αλλά είναι επίσης ένας ασυνεπής παίκτης, με αμυντικά κενά και που δεν αισθάνεται πάντα άνετα στον ρόλο του ηγέτη. 

Σε κρίση η Μπαρτσελόνα; Μάλλον όχι ακόμα, αλλά η αδράνεια είναι κακή.

Euroleague Μπαρτσελόνα Ευρωλίγκα