Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε με κεκτημένη ταχύτητα από τα προηγούμενα χρόνια, έκανε περίπατο στο Σούπερ Καπ και κέρδισε στην παράταση στο ΟΑΚΑ στην πρεμιέρα της Ευρωλίγκας, μεταφέροντας την αίσθηση πως όχι μόνο ο Παναθηναϊκός δεν είχε προοδεύσει όσο θα ήθελε, αλλά ότι και ο ίδιος θα μπορούσε να παραμείνει κοντά στα ιλιγγιώδη στάνταρντ που είχε θέσει την προηγούμενη σεζόν. Όταν υποδέχτηκε τον Παναθηναϊκό στο πρώτο παιχνίδι πρωταθλήματος ήταν το ξεκάθαρο φαβορί του αγώνα, ακόμα κι αν είχαν διαφανεί ήδη τα πρώτα κενά αέρος που είχαν προκαλέσει οι πρώιμοι τραυματισμοί. Η νίκη του τριφυλλιού εκείνο το βράδυ ισορρόπησε σε ένα βαθμό την πλάστιγγα, όμως οι ένορκοι δεν ήταν ακόμη βέβαιοι αν η επιτυχία εκείνη ήταν ένα αποτέλεσμα «τύπου Κάτας». Όταν δηλαδή ο συμπαθής Ισραηλινός είχε οδηγήσει τον Παναθηναϊκό σε διπλό στο Φάληρο με tall ball, τον Παπαπέτρου 2άρι και καλύτερους τους Μποχωρίδη, Σαντ-Ρος, μια one of a kind κατάσταση δηλαδή. Ο κύριος λόγος δεν ήταν ότι ο Παναθηναϊκός αμέλησε να δείξει κάμποσες από τις ποιότητες που τον ακολούθησαν στη σεζόν (με κυριότερο την αμυντική συνέπεια), αλλά γιατί τα ευρωπαϊκά του πεπραγμένα συνέχιζαν να είναι θολά, ασταθή και ανασφαλή.

Ο Χρήστος Καούρης αναλύει τους κάθε άλλο παρά ανεπαίσθητους μετασεισμούς του «αιώνιου» ντέρμπι. Διαβάστε το σχόλιό του και τις εξελίξεις σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό στο novasports.gr