Βεζένκοφ για ΝΒΑ: “Το χρωστούσα στον εαυτό μου, αλλά...” (ΒΙΝΤΕΟ)

Σαφής για το μέλλον του ήταν ο Σάσα Βεζένκοφ, μιλώντας στο «Triple Threat Show».

Ο φόργουορντ του Ολυμπιακού τόνισε ότι χρωστούσε στον εαυτό του να παίξει στο ΝΒΑ, αλλά δεν πρόκειται να γυρίσει στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη.

Διαβάστε επίσης...

Η πρώτη μεγάλη μεταγραφή ΠΑΟ στην Telekom Arena - "Μάχη" με Ρεαλ για NBAer!

"Μίδας" ο Σπανούλης - Ιδού το σούπερ συμβόλαιο που υπέγραψε!

Μεταξύ άλλων, αποθέωσε τον επαγγελματισμό του Εβάν Φουρνιέ, ενώ υπογράμμισε την επιθυμία του να κατακτήσει τη Euroleague με τους «ερυθρόλευκους».

Αναλυτικά, όσα δήλωσε ο Βεζένκοφ:

Για την Ευρωλίγκα: «Δουλεύω κάθε μέρα και προσπαθώ να βρω τη χαρά ξανά. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Να είσαι ευτυχισμένος, να δουλεύεις σκληρά και να απολαμβάνεις αυτό κάνεις, γιατί είμαστε ευλογημένοι. Είναι κλισέ, αλλά είναι η αλήθεια. Η Ευρωλίγκα είναι πραγματικά ανταγωνιστική σε κάθε παιχνίδι και αυτό νομίζω είναι καλό για εσάς».

Για το ΝΒΑ: «Είμαι χαρούμενος που το έκανα. Το χρωστούσα στον εαυτό μου. Είναι οι καλύτεροι παίκτες στον κόσμο. Το πρόγραμμα είναι τρελό και κάθε βράδυ κοντράρεσαι με μεγάλους σταρ. Χαίρομαι που το έκανα. Ήμουν σε ένα εξαιρετικό περιβάλλον. Αν έπρεπε να το κάνω ξανά, θα το ξαναέκανα.

Στην καριέρα μου είχα δυσκολίες, αλλά στο ΝΒΑ ήταν διαφορετικό γιατί ήμουν πιο κοντά στους κορυφαίους παίκτες και προσπαθούσα να μάθω ακόμη και τη ρουτίνα τους και αν κάνουν κάτι διαφορετικό. Προσπαθούσα να είμαι υπομονετικός. Πριν τον τραυματισμό δεν έπαιζα πολύ και δεν άλλαξε κάτι μετά. Στους Κινγκς ξέραμε ακριβώς πώς θα παίξει ο καθένας και πόσο. Είχα 8 πόντους και 8 ριμπάουντ σε 8 λεπτά και έπαιξα 11. Δεν έδωσα στον εαυτό μου την ευκαιρία να είμαι υπομονετικός και να χαρώ την κάθε στιγμή. Γιατί πριν ήμουν MVP και νόμιζα πως το στάτους μου θα είναι διαφορετικό, πως θα ξεκινούσα από άλλη βάση. Το να είσαι ο 13ος παίκτης, πώς να το χαρώ; Ήμουν 28, όχι 18. Δεν απόλαυσα έτσι τις μικρές στιγμές. Το να είσαι στο ΝΒΑ.

Είναι κλειστή πλέον η πόρτα του ΝΒΑ. Το έκανα. Είμαι χαρούμενος εδώ. Είναι οικογένειά μου και δεν έδωσα δεύτερη ευκαιρία σε άλλη ομάδα, γιατί για εμένα ήταν ρίσκο. Δεν ήξερα τι θα γίνει στο Τορόντο. Ήθελα να απολαύσω το παιχνίδι και για αυτό δεν έδωσα δεύτερη ευκαιρία. Αν είσαι Ευρωπαίος στο ΝΒΑ, είναι πιο εύκολο αν είσαι νεαρός. Παίρνεις περισσότερες ευκαιρίες έτσι. Βλέπουν το ποτένσιαλ. Εκεί δεν τους ενδιαφέρει η Ευρωλίγκα. Στο ΝΒΑ ξεκινάς από την αρχή. Είσαι ρούκι ακόμη και στα 29 σου. Αυτό με ενοχλούσε. Έλεγαν “είσαι ρούκι, έχεις χρόνο”, αλλά ήμουν 29».

Για τους στόχους του: «Πριν δύο χρόνια απλά έπαιζα το παιχνίδι. Δεν σκεφτόμουν πολύ. Τώρα οι προσδοκίες είναι διαφορετικές. Ερχόμενος από το ΝΒΑ. Προσπαθώ να μην με νοιάζει και απλά να παίξω μπάσκετ. Είναι δύσκολο κάποιες στιγμές, αλλά γι’ αυτό έχουμε καλή ομάδα. Θυμάμαι το ματς με τη Ρεάλ, δεν ξεκίνησα καλά αλλά στο τέλος άφησα το παιχνίδι να έρθει σε εμένα. Θέλω να κερδίσω την Ευρωλίγκα με τον Ολυμπιακό. Δεν με νοιάζει να βγω πάλι MVP. Ήταν ωραία, αλλά θέλω το τρόπαιο. Το βασικό είναι να πας στο Final Four γιατί εκεί είναι μια άλλη ιστορία. Αν δεν κερδίσουμε την Ευρωλίγκα, σαφώς δεν θα είμαστε ευχαριστημένοι».

Για τον τρόπο παιχνιδιού του: «Είναι δύσκολο πολλές φορές, γιατί χαλάς το spacing. Ο κόουτς Μπαρτζώκας μου έλεγε πολλές φορές να μείνω έξω γιατί είμαι καλός σουτέρ. Κάποιοι κόουτς σε πάνε μόνο by the book. Ο κόουτς Μπαρτζώκας δεν είναι έτσι. Μετά έχει να κάνει με τους συμπαίκτες σου. Έχουμε εξαιρετικούς πόιντ γκαρντς αλλά και ψηλούς που πασάρουν. Πρέπει οι συμπαίκτες σου να περιμένουν πως θα κόψεις όλη την ώρα. Κόβοντας είσαι σε καλύτερη θέση για επιθετικό ριμπάουντ. Βέβαια, υπάρχει και η πιθανότητα να δεχθείς μπλοκ, ειδικά απέναντι σε παίκτες όπως ο Ταβάρες και ο Πουαριέ. Το σημαντικό είναι οι συμπαίκτες σου να βλέπουν τι κάνεις».

Για τη μεταγραφή του στον Ολυμπιακό: «Υπάρχουν θετικά και αρνητικά. Σκεφτόμουν πως θα με θυμούνται ως τον MVP αλλά ίσως δεν είμαι ο ίδιος γιατί όταν δεν παίζεις η αυτοπεποίθησή σου κλονίζεται. Με τη δουλειά και βλέποντας το πώς με υποδέχθηκαν σαν οικογένεια στον Ολυμπιακό, ήταν καλύτερα. Νιώθω καλύτερα. Προέρχομαι από μια χρονιά που δεν έπαιζα και χρειαζόμουν την ασφάλεια του προπονητή και των συμπαικτών μου. Ανθρώπους που ξέρω. Δεν ξέρω αν ήταν πολύ δύσκολο αν πήγαινα αλλού, αλλά θα ήταν πιο δύσκολο».

Για την επιστροφή στο ΣΕΦ: «Οι οπαδοί μου έστελναν μηνύματα πέρσι, ακόμη και πακέτα με γράμματα. Μου έλεγαν πόσο τους έλειπα. Όταν επέστρεψα για τον Σπανούλη ήταν συγκινητικό, αλλά όταν επέστρεψα ως παίκτης, ήταν απίστευτο. Είδα πως αυτή είναι η οικογένεια και η ομάδα μου. Είναι διαφορετικό. Ένιωσα ήρεμος».

Για το στυλ παιχνιδιού του Ολυμπιακού: «Το στυλ του κόουτς είναι να κόβουν όλοι, να πασάρουν όλοι και να αγγίζουν όλοι την μπάλα. Για να το κάνεις αυτό πρέπει να έχεις παίκτες που θέλουν να πασάρουν. Στο τέλος του παιχνιδιού είναι δύσκολο να παίξεις έτσι, γιατί πιέζουν οι ομάδες και χρειάζεσαι παίκτες να βάζουν μεγάλα σουτ. Αυτή είναι η φιλοσοφία του κόουτς και αυτό δίνουμε. Κάποια σουτ χάνονται, αλλά αυτό είναι το θέμα».

Για τη δομή του ρόστερ: «Είχαμε 11-12 παίκτες τότε. Ευτυχώς δεν είχαμε τραυματισμούς και ξέρανε όλοι το πώς θα παίξουν. Ξέραμε πως αυτοί που θα έρθουν από τον πάγκο παραμένουν ενωμένοι. Και οι νίκες μας έδιναν αυτοπεποίθηση. Όλη η ομάδα λειτουργούσε άψογα, εκτός από τον τελικό. Φέτος είναι διαφορετικά. Είναι πιο δύσκολο να βρεθούν οι ρόλοι, γιατί είναι όλοι σπουδαίοι παίκτες. Είναι πιο δύσκολο και για τον κόουτς, αλλά και ευλογία. Ακόμη και όταν έχεις τραυματισμούς, υπάρχουν παίκτες να βγούνε μπροστά. Βέβαια για τους παίκτες που παίζουν είναι εύκολο, αλλά για εκείνους που δεν παίζουν πολύ είναι δύσκολο. Όλοι δουλεύουν πολύ σκληρά, αλλά θέλουν όλοι να παίζουν περισσότερο. Εγώ μπορώ να πω ότι είναι ευλογία, αλλά για αυτόν που δεν παίζει είναι δύσκολο».

Για τον Εβάν Φουρνιέ: «Δεν θα πω για τον Εβάν που βλέπουν όλοι γιατί είναι παίκτης με 12 χρόνια στο ΝΒΑ. Κάθε μέρα όμως είναι επαγγελματίας. Φέρνει το δικό του γεύμα στο ξενοδοχείο από τον δικό του σεφ λόγω της δίαιτάς του. Θα μπορούσε να κάνει ό,τι θέλει. Δουλεύει πολύ το κορμί του και τα πάντα. Όταν δουλεύεις έτσι, θα είσαι επιτυχημένος. Δεν ήρθε απλά για να έρθει. Ήρθε γιατί θέλει επιτυχίες. Μου έλεγε για μια φάση από το παιχνίδι της Ρεάλ, το οποίο κερδίσαμε. Ήρθε στο πρώτο ντέρμπι και ένιωθε το παιχνίδι. Οκ έκανε λάθος στην Εφές. Εγώ έχασα τα σουτ στο Μόναχο. Μπορεί και να τα χάσεις αυτά τα σουτ, αλλά πρέπει να τα πάρεις και να δουλεύεις πάντα για αυτό, ώστε να είσαι πιο άνετος».

Για τα προηγούμενα Final Four που έπαιξε: «Μετά το πρώτο Final Four αμέσως είπα πως θα επιστρέψουμε. Μετά από το δεύτερο ένιωθα άδειος. Προσπαθούσα και ακόμη προσπαθώ να καταλάβω πώς χάσαμε. Η πρώτη σεζόν ήταν περίεργη με τις ρώσικες ομάδες εκτός. Τη δεύτερη παίξαμε απίστευτα. Τώρα όμως δεν σκέφτομαι γι’ αυτό. είναι παρελθόν».

Για το αν η Μονακό θα κέρδιζε σε σειρά τον Ολυμπιακό το 2023, όπως είπε ο Μάικ Τζέιμς: «Δεν μπορείς να αναλογιστείς τα παιχνίδια της κανονικής περιόδου. Είχαμε κερδίσει εύκολα τη Φενέρ και στα play off παίξαμε 5 παιχνίδια. Τη Mονακό την κερδίσαμε 3-2 το 2022. Καταλαβαίνω τον Μάικ. Πιθανότατα θα κάνει κάποιο tweet μετά από αυτό. Nομίζω πως θα τους κερδίζαμε. Σε σειρά εκείνη τη σεζόν δεν θα χάναμε από κανέναν».

Για τη σειρά με τη Φενέρ το 2023: «Η σειρά με τη Φενέρ ήταν οι δύο πιο δύσκολες εβδομάδες της καριέρας μου. Η τακτική και τα παιχνίδια μυαλού του κόουτς Ιτούδη. Ήταν τρελά παιχνίδια».

Για τον GOAT της Ευρωλίγκας: «Για εμένα είναι ο Σπανούλης. Έκανε κάτι πολύ δύσκολο. Ήταν αν όχι ο καλύτερος, ένας από τους καλύτερους και αποφάσισε να πάει σε μια ομάδα που δεν ήταν στα prime της και είχε να κερδίσει την Ευρωλίγκα από το 1997. Και άλλαξε την ιστορία του Ολυμπιακού».

Για τον καλύτερο παίκτη της Ευρωλίγκας τώρα: «Ο Κέντρικ Ναν. Αυτή τη στιγμή. Δεν μιλάω για τον εαυτό μου ποτέ».

Για τον πιο δύσκολο αμυντικό: «Ήταν ο Τζέιμς Γκιστ. Όταν αποφάσιζε να παίξει άμυνα είχες πρόβλημα. Ακόμη και όταν ήμουν νεαρός και έπαιζα στον Άρη, ήταν ο πιο δύσκολος. Τώρα είναι συνολικά η δομή της Φενέρ και το πώς με αντιμετωπίζουν με τον Χέιζ-Ντέιβις πάνω μου. Γι’ αυτό είπα πως η σειρά με τη Φενέρ είναι οι πιο δύσκολες δύο εβδομάδες. Έπρεπε να σκεφτείς, γιατί ήταν πάντα εκεί. Αλλά έλεγαν πως με σταμάτησε και είχα 17 πόντους ανά αγώνα. Πώς με σταμάτησε; Ήμουν εκεί και η ομάδα μου κέρδιζε».