Αυτό, που ήταν περίπου γνωστό εδώ και μερικές μέρες έγινε σήμερα οριστικό και επίσημο: το ότι, δηλαδή, ο Ματίας Λεσόρ θα είναι παίκτης του Παναθηναϊκού μέχρι το καλοκαίρι του 2028. Και μάλιστα χωρίς NBA out τα δύο πρώτα καλοκαίρια, κάτι, που σημαίνει ότι αν όλα κυλήσουν λογικά ο Γάλλος γίγαντας θα είναι τουλάχιστον μέχρι τα 33 του χρόνια στο ΟΑΚΑ (υπό την έννοια ότι θα είναι απίθανο να πάει στο ΝΒΑ στα 32 του χρόνια).
Ετσι οι πρωταθλητές Ελλάδας έλυσαν με τον καλύτερο τρόπο ένα από τα βασικά τους θέματα και πλέον θέλουν να κλείσουν δύο ακόμη ζητήματα προκειμένου να είναι εξασφαλισμένοι για το μέλλον.
Διαβάστε επίσης...
Το πιο μεγάλο είναι σαφώς αυτό του Κέντρικ Ναν, ο οποίος έχει συμβόλαιο μέχρι το καλοκαίρι του 2026 αλλά το καλοκαίρι, που μας έρχεται, έχει NBA out. Κάτι, που σημαίνει ότι αν βρει μία πολύ καλή προσφορά από το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου θα φύγει από τον Παναθηναϊκό και θα επιστρέψει σε αυτό.
Ο Ναν άλλαξε πριν από μερικές μέρες ατζέντη και για αυτόν ακριβώς το λόγο: να βρει, δηλαδή, κάτι στο ΝΒΑ, πράγμα, που δεν έγινε το καλοκαίρι, που μας πέρασε. Αλλαξε, όμως, ατζέντη και για έναν ακόμη λόγο: για να μπορέσει να πάρει καλύτερο συμβόλαιο στον Παναθηναϊκό. Το τρέχον συμβόλαιο είναι 5 εκ. δολάρια για δύο χρόνια, που μάλλον δεν είναι αντάξιο της αξίας του Αμερικάνου. Ο τελευταίος, όμως, δέχθηκε την εν λόγω πρόταση του Παναθηναϊκού και υπέγραψε με αυτό το νούμερο. Οι μετοχές του, όμως, ανεβαίνουν συνεχώς με τις εμφανίσεις, που κάνει, αυτομάτως μεγαλώνει και το κασέ του.
Ετσι με τον τρόπο του την ίδια ώρα, που κοιτάει το ΝΒΑ, «αξιώνει» και ένα μεγαλύτερο συμβόλαιο από τους «πράσινους». Ένα συμβόλαιο περίπου σαν κι αυτό, που παίρνει ο Βεζένκοφ στον Ολυμπιακό και ο Λάρκιν στην Εφές.
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έχει γνώση των πάντων και θα ενεργήσει όπως μόνο αυτός ξέρει. Εκτιμάται ότι όπως έλυσε το θέμα του Λεσόρ, θα λύσει και αυτό του Ναν, που είναι επίσης πολύ κομβικό.
Ο Παναθηναϊκός λειτουργεί από πέρυσι όπως λειτουργούσε στα παλιά του μεγαλεία και ακόμη καλύτερα θα έλεγε κανείς. Το αγωνιστικό αποτέλεσμα δεν μπορεί να το ξέρει κανείς, αλλά η δουλειά, που γίνεται στο «τριφύλλι», αγγίζει το τέλειο και μάλιστα σε όλα τα επίπεδα. Όχι μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι.