Η ονείρωξη κάθε οπαδού! Μεγάλη ανατροπή με Εφές - Πρόκριση μέσα στη Μαδρίτη

Η εβδομάδα που μας πέρασε ήταν εβδομάδα ελληνικού μπάσκετ. Είδαμε τον πρώτο από τους τρεις τελικούς που ελπίζουμε να δούμε, ανεξαρτήτως οπαδικών προτιμήσεων. Δυστυχώς δεν ήταν επιτυχημένος, αλλά ο ΠΑΟΚ δεν το στόχευσε. Στην πραγματικότητα του προέκυψε στην πορεία. Και μάλιστα είναι από τις πορείες που σου προκύπτουν στον δρόμο και δεν κάνεις και τίποτα για να την ενισχύσεις. Η ΑΕΚ για παράδειγμα στην αντίστοιχη δικιά της διαδρομή ενισχύθηκε με τον Τάκερ αλλά και με τον οργανισμό της γενικότερ, όπως η διεκδίκηση του Final 4 στην έδρα της. Ο ΠΑΟΚ το βρήκε στον δρόμο του και το διεκδίκησε με ό,τι δυνάμεις είχε. Εξ ου και είναι άθλος μέχρι εδώ που επειδή έτσι είναι το μπάσκετ, για ελάχιστα λεπτά, θα μπορούσε να είναι και ευρωπαϊκό τρόπαιο μετά από 33 χρόνια για τον Δικέφαλο.

Όσον αφορά την ΑΕΚ, το έψαξε, το στόχευσε, θα το φιλοξενήσει, αλλά τα δύσκολα είναι μπροστά της. Πρώτα η Μάλαγα που είναι ομάδα Ευρωλίγκας και στη συνέχεια η ευχή είναι να περάσει τελικό πιθανότατα με την Τενερίφη, που είναι μαζί με τη Μάλαγα ο περσινός τελικός της διοργάνωσης που δείχνει τη δυσκολία του εγχειρήματος. Και αυτό δείχνει μια πρόοδο για το ελληνικό μπάσκετ. Μια πρόοδο που εξαρτάται από την τρέλα των ιδιοκτητών της, Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Άρη και όχι από κάποια πρόοδο του πρωταθλήματος ή του ίδιου του ελληνικού μπάσκετ.

Πάμε σε αυτό που οι περισσότεροι βλέπουν ως προϊόν του ελληνικού μπάσκετ και οι περισσότεροι εύχονται να δούνε έναν ελληνικό τελικό για πρώτη φορά στην ιστορία. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός στα πρώτα τους παιχνίδια στα πλέι οφ μας έδειξαν ένα κομμάτι των πραγμάτων που μας δείχνουν καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς. Ο Ολυμπιακός συνεχίζει και στα πλέι οφ να δείχνει ότι σε σειρά παιχνίδιων, είτε στην κανονικη διάρκεια είτε στα πλέι οφ, είναι η καλύτερη ομάδα τη φετινή χρονιά, χωρίς αυτό να σημαίνει, ότι έχει τελειώσει τη δουλειά από τώρα. Από την άλλη, ο Παναθηναϊκός προβληματίζει για τρεις λόγους. Η Εφές είναι μια πολύ ταλαντούχα ομάδα, αλλά δεν φημίζεται για τις αμυντικές της αρετές και παγίδες, παρότι έχει αλλάξει χαρακτήρα με τον Μπάνκι. Άρα ο Παναθηναϊκός με δύο απλά συστήματα περιορισού της δημιουργικότητας, της εκτέλεσης και της ορατότητας του Ναν, έχει καταφέρει να περιορίσει ολόκληρο την ομάδα.

Ο Παναθηναϊκός δεν ήταν καλός σε κανένα από τα δύο παιχνίδια με την Εφές. Ήταν όμως καλύτερος από τους Τούρκους. Η βασική λεπτομέρεια όμως αυτή με τον περιορισμό του MVP της κανονικής διάρκειας στην τέταρτη περιόδο της δεύτερης αναμέτρησης έφερε τη δημιουργία νέων ισορροπιών στο ζευγάρι. Το δεύτερο στοιχείο αφορά την αδυναμία του Παναθηναϊκού, να χτυπήσει μέσα στο καλάθι και να αμυνθεί μέσα εκεί, λόγω της απουσίας του Λεσόρ αλλά και του γεγονότος, ότι δεν τον αντικατέστησε με ίδιας μορφής παίκτη, γιατί τον περιμένει. Η απουσία του δεν είναι μόνο ενός ψηλού παίκτη. Είναι η απουσία του καλύτερου ψηλού της Ευρώπης και ενός ψηλού, γύρω από τον οποίο χτίστηκε ο Παναθηναϊκός. Δεν είναι ο οποιοσδήποτε ψηλός. Το αναφέρουμε, γιατί θα ήταν μια εναλλακτική στον τρόπο που αμύνεται η Εφές αλλά και ταυτόχρονα δεν θα άφηνε την Εφές να επιβάλλει το μέγεθός της.

Όλα αυτά είναι σχετικά γιατί ο Παναθηναϊκός παρότι δεν είναι καλός, ήταν καλύτερος από την Εφές και στα δύο παιχνίδια. Ωστόσο, είναι ο λόγος που δημιουργεί ανασφάλεια στους «πράσινους» ενόψει της συνέχειας. Τώρα και σε αυτήν την περίπτωση όπως και στον Ολυμπιακό, τίποτα δεν έχει τελειώσει. Ο Παναθηναϊκός κατ'εμέ, αν δεν χάσει το μυαλό του, παραμένει το φαβορί. Απλά θα πρέπει να διορθώσει και να αφήσει πίσω του όλα τα προβλήματα που παρουσίασε στα δύο ματς στο ΟΑΚΑ. Αντίστοιχα ο Ολυμπιακός, θα πρέπει να πάει στη Μαδρίτη να πάρει την πρόκριση εκεί, γιατί αν η σειρά γυρίσει στον Πειραιά, παρότι έχει το προβάδισμα, θα πρέπει να παίξει σε 40 λεπτά, την κυριαρχία του όλη τη χρονιά και απέναντι σε μια ομάδα που αν μη τι άλλο, δεν έχει τη φρεσκάδα και την ποιότητα άλλων χρονιών, αλλά έχει την εμπειρία από παιχνίδια-τελικούς.