Ναι, το μπάτζετ στον μπασκετικό Ολυμπιακό έπεσε από τον ουρανοξύστη δίχως να το συγκρατούν (στην ελεύθερη πτώση του) σχοινιά ή αλεξίπτωτα. Ναι, οι παίκτες με τους οποίους χρειάστηκε ή αναγκάστηκε ή κλήθηκε να δουλέψει ο Ντούσαν Ιβκοβιτς να μην περνούσαν καν έξω από το ΣΕΦ πριν από τρία χρόνια. Οχι όλοι, αλλά αρκετοί από τους τωρινούς.

Να τα δεχθούμε όλα και ακόμα περισσότερα, καθώς και ο Παναθηναϊκός, που πλέον έχει βάσιμες ελπίδες για πρόκριση στο φάιναλ φορ, την ίδια καθοδική πορεία ακολούθησε στο οικονομικό του άνοιγμα. Το όλον μάς κάνει: δύο από τις τέσσερις ομάδες του φετινού φάιναλ φορ στην Κωνσταντινούπολη θα είναι από την πτωχή, πλην τίμια (;) Ελλάδα. Πού είναι άραγε οι Τούρκοι, που έχοντας το κίνητρο της διοργάνωσης σκόρπισαν πέρυσι το καλοκαίρι ένα και δύο καράβια από χρήματα για να φτιάξουν πλουμιστές ομάδες;

Πού είναι η Ρεάλ Μαδρίτης ή οι άλλες ισπανικές ομάδες (πλην Μπαρτσελόνα βεβαίως), οι οποίες επίσης έχουν περισσότερο γεμάτα ταμεία και οι πηγές εσόδων τους είναι σταθερές και... ακόμα παχιές; Πού είναι οι ιταλικές ομάδες, με πρώτη και καλύτερη την Αρμάνι, που έκανε έντονη την παρουσία της στο μεταγραφικό παζάρι; Πού είναι όλοι αυτοί οι νεόπλουτοι που με τη λογική «με τον παρά μου και την κυρά μου» νόμισαν (οι αφελείς) πως ένα «τούβλο» από ευρώ μπορεί να αγοράσει την επιτυχία;

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ολυμπιακός πηγαίνει σε τελική φάση της Ευρωλίγκα. Μόνο τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχει καταφέρει να φτάσει στην πηγή τρεις φορές. Αρα το γεγονός ότι πήρε το εισιτήριο για την Πόλη δεν συνιστά τη μέγιστη των επιτυχιών του. Κι όμως, είναι ένα θαύμα ως προς το αποτέλεσμα και ενταγμένο σε ένα λογικό πλαίσιο ανάλυσης ως προς τον τρόπο που έφτασε ως εδώ.

Ούτε αγάπη ούτε και επιτυχία μπορείς να αγοράσεις με τα λεφτά. Το πρώτο το έχουν τραγουδήσει οι Beatles, το δεύτερο το τραγουδάει από προχθές ο Ολυμπιακός. Ισως και οι αδερφοί Αγγελόπουλοι με την ορμή του νεοφερμένου να έκαναν λάθη τα προηγούμενα χρόνια, αγοράζοντας ακριβά αυτό που υπό κανονικές συνθήκες θα άξιζε πολύ λιγότερο.

Ισως να υπερεκτίμησαν τις δικές τους (αναντίρρητες) οικονομικές δυνατότητες. Ομως ο αθλητισμός δεν είναι επιχείρηση. Τα ακριβά υλικά δεν προϋποθέτουν ούτε και εξασφαλίζουν επιτυχία. Ενδεχόμενα να κάνουν τη ζωή ενός προπονητή πιο εύκολη, σίγουρα όμως δεν του ανοίγουν τις πύλες του Παραδείσου.

Ο Ολυμπιακός πηγαίνει στο φάιναλ φορ με τα πιτσιρίκια του, με Αμερικανούς που δεν είναι αγορασμένοι από το πάνω ράφι, με παίκτες που έχουν κάμποσα χιλιόμετρα στις πλάτες τους (βλ. Αντιτς, Παπαδόπουλος) αλλά που θεωρητικά δεν θα πήγαιναν σε ομάδα στόχων εδώ που έχουν φτάσει.

Ο Ολυμπιακός πηγαίνει στο φάιναλ φορ γιατί ο Ντούσαν Ιβκοβιτς αποφάσισε ότι αυτούς έχει, με αυτούς θέλει να δουλέψει και με αυτούς δούλεψε. Αρα πού καταλήγουμε; Πως μέχρι να φτάσεις στην επιτυχία δεν χρειάζεται να έχεις ενδιάμεσο στόχο τον... τραπεζικό λογαριασμό του ιδιοκτήτη της ομάδας, αλλά το παρκέ. Κάθε μέρα, κάθε πρωί, σε κάθε αγώνα, λίγο λίγο, πόντο πόντο.

Αυτό που κάνει ο κουμπάρος του Ιβκοβιτς, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, εδώ και κάμποσα χρόνια στον Παναθηναϊκό. Δουλεύει με «ακριβά κομμάτια», αλλά ξέρει να κουλαντρίζει και δύσκολες καταστάσεις. Δεν περιμένει από την επένδυση του προέδρου να τη βγάλει «καθαρή».

Του είναι αδιάφορη αυτή η εκτίμηση των πραγμάτων. Καθρέφτης της επιτυχίας είναι η καθημερινή προπόνηση, είναι η καθαρή σκέψη του προπονητή που αποφασίζει να παίξει έτσι και όχι αλλιώς, είναι η ευψυχία ενός μέτριου αλλά πιστού παίκτη από την μπλαζέ αδιαφορία ενός σταρ, που δεν θα κάψει τη γούνα του στα δύσκολα.

Ναι, είναι και οι συγκυρίες, αλλά ποιος είπε ότι το τυχαίο δεν είναι μέρος του παιχνιδιού; Και επανερχόμαστε στην ουσία του πράγματος: δεν έχουμε το καλύτερο πρωτάθλημα μπάσκετ της Ευρώπης, αλλά έχουμε δύο από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Και τούτο μπορεί να τραβήξει και τις άλλες ομάδες να ξεφύγουν από τη μοιρολατρία. Στο μέτρο του δυνατού.

Να μην πέσουν στο πηγάδι της κρίσης, να μη σηκώσουν τα χέρια στον ουρανό περιμένοντας τη Θεία Πρόνοια. Υπάρχει κι άλλος τρόπος, περισσότερο προσοδοφόρος. Η κρίση μάς δείχνει τον δρόμο της αξιοσύνης ενός εκάστου...

Πηγή: Goal