Το πρώτο κομμάτι της φετινής σεζόν του NBA, ήτοι του κορυφαίου πρωταθλήματος μπάσκετ στον πλανήτη και κατά την γνώμη μου πιο άρτια οργανωμένου σε επίπεδο marketing και «εξυπηρέτησης πελατών» σε ολόκληρο τον παγκόσμιο αθλητισμό, τελειώνει με το φινάλε του 2013. Και βέβαια είναι το καταλληλότερο τάιμινγκ για να βγουν και να εκφραστούν τα πρώτα συμπεράσματα. Νομίζω, ως φανατικός τηλεθεατής του είδους, ότι στην προκειμένη περίπτωση οι αριθμοί λένε όλη την αλήθεια. Για την ακρίβεια οι βαθμολογικοί συσχετισμοί. Σε αυτό το πρώτο κομμάτι της σεζόν λοιπόν η Ιντιάνα είναι πράγματι η καλύτερη ΟΜΑΔΑ (με όλη την σημασία της λέξης) της Ανατολής και η Οκλαχόμα κορυφαία της Δύσης. Αμφότερες με βραχεία κεφαλή μπροστά από Μαϊαμι και Σαν Αντόνιο αντίστοιχα. Και λέω Σαν Αντόνιο και όχι Πόρτλαντ, διότι νομίζω ότι το Πόρτλαντ ναι μεν κάνει σπουδαία πράγματα φέτος, αλλά στο φινάλε δεν θα αντέξει και ο τελικός της Δύσης θα είναι το σούπερ ζευγάρι Οκλαχόμα-Σαν Αντόνιο.

Η Οκλαχόμα, κατά την άποψή μου, συμβαίνει αυτή τη στιγμή όχι απλώς να είναι η καλύτερη ομάδα της χρονιάς, μα στην πραγματικότητα η μεγάλη αποκάλυψη της σεζόν. Και το λέω αυτό για δύο λόγους: πέρυσι, λαβωμένη από τον τραυματισμό του Ράσελ Γουέστμπρουκ, απέτυχε παταγωδώς να διακριθεί στα πλέι οφ. Λίγο λοιπόν αυτή η αποτυχία, λίγο η σταδιακή αποδυνάμωση του ρόστερ το τελευταίο έτος, πρώτα με την φυγή του Χάρντεν (Ρόκετς) και έπειτα με την καλοκαιρινή παραχώρηση του Κέβιν Μάρτιν στην Μινεσότα, είχαν ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί στις αμερικάνικες αρθρογραφικές στήλες η αίσθηση ότι φέτος η «Θάντερ» δεν πάει πουθενά. Κι όμως πάει. Και παραπάει. Καταρχάς φαίνεται φέτος πόσο σημαντικός παίκτης είναι γι' αυτήν ο Γουέστμπρουκ, που στα πλέι οφ πέρυσι έλαμψε δια της απουσίας του. Κατά δεύτερον, έχουν καταφέρει να βγάλουν κάποιους παίκτες χαμάληδες (όπως ο Λαμπ και ο Τζάκσον), συμπληρωματικούς δηλαδή, που η ιστορία έχει δείξει ότι τέτοιοι παίκτες είναι πολύ απαραίτητοι στις ομάδες πρωταθλητισμού για να πλαισιώνουν τους σταρ. Ο δε Ντουράντ δείχνει πιο ώριμος από ποτέ. Η Οκλαχόμα, που πέρασε με ευκολία (ξημερώματα Κυριακής) το εμπόδιο του Σαν Αντόνιο, είναι εδώ, ζει και βασιλεύει, θέτοντας υποψηφιότητα για το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας της. Στην πραγματικότητα, τέσσερις είναι οι διεκδικητές. Η Ιντιάνα (που σε σχέση με τα περυσινά πλέι οφ φέτος θα έχει και προσθήκες Σι Τζέι Γουότσον, Σκόλα και τον Γκρέιντζερ, που ήταν πέρυσι τραυματίας), το πληρέστατο και ενισχυμένο στην περιφέρεια (με την προσθήκη του Μπελινέλι) Σαν Αντόνιο και φυσικά το ούτως ή άλλως πανίσχυρο Μαϊαμι των «Big Three», το οποίο στο φινάλε μπορεί να αποδειχθεί το απόλυτο φαβορί, αλλά μέχρι τότε θα μας κάνει να διατηρούμε τις επιφυλάξεις μας για το αν μπορεί και φέτος να επαναλάβει αυτό που πέρυσι πέτυχε χάρη σε μία και μόνο -συνήθη πλην όμως καθοριστική- επιλογή του (ασύλληπτου σε αξία) Πόποβιτς, να μην κάνει φάουλ στο φινάλε του έκτου τελικού. Γιατί μην ξεχνάμε ότι στους περυσινούς τελικούς αυτό που άξιζε τον τίτλο βάσει συνολικής απόδοσης ήταν το Σαν Αντόνιο.

Τι άλλο βλέπουμε φέτος; Μία τραγική Ανατολή (δείτε τα ρεκόρ των ομάδων και θα καταλάβετε) και μία σούπερ Δύση. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ο 5ος, 6ος, 7ος, 8ος κ.λ.π. της Δύσης είναι μια κλάση πάνω από τους αντίστοιχους της Ανατολής. Μεγάλο ρόλο σε αυτό έχουν παίξει η τραγική σεζόν της Νέας Υόρκης, η κατιούσα των Μπουλς μετά τον νέο τραυματισμό του Ρόουζ και το γεγονός ότι το Μπρούκλιν άργησε να ξυπνήσει και τώρα σιγά σιγά ανεβαίνει. Το πιο ενδιαφέρον πράγμα της σεζόν είναι αυτό που επιχειρεί να κάνει στους Σέλτικς ο κόουτς-αποκάλυψη της φετινής σεζόν Μπραντ Στίβενς. Ποιος είναι ο πιο εκρηκτικός παίκτης στο ξεκίνημα του φετινού NBA; Νομίζω ξεκάθαρα ο Λίλαρντ των Πορτλαντ Μπλέιζερς. Αυτός δεν είναι αθώο γελαστό παιδάκι σαν τον Κάρι, αυτός είναι ένας στυγνός «φονιάς» που σε σκοτώνει με βαρβατίλα και το μάτι να γυαλίζει. Είναι ο άνθρωπος που δίνει νίκες στο τελευταίο δευτερόλεπτο και δεν σκάει το παραμικρό χαμόγελο, παρά μόνο ένα βλέμμα ορμής και στιβαρότητας. Ενας παίκτης που αν είσαι αμυντικός ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ να σου αναταθεί το μαρκάρισμά του. Αυτά και άλλα πολλά συμβαίνουν στο πρώτο κομμάτι του NBA. Το τι γίνεται τώρα δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία για τον τίτλο, παρά μόνο προσφέρεται για τα πρώτα συμπεράσματα. Σε κάθε περίπτωση, στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό...

Πηγή: sportday.gr

NBA Μπάσκετ SPORTS