Ο σπασίκλας με το μεγάλο φρύδι!

Δουλειά (λέει μια ελληνική παροιμία) δεν είχε ο διάολος αύτωνε τα παιδιά του ή μάλλον για να μπω κατ' ευθείαν στο ψητό, αύτωνε τα φρύδια του!

Νομίζω πως το υπονοούμενο είναι σαφές διότι όταν μια μπασκετική κουβέντα φτάνει στα στιλιστικά χαρακτηριστικά, τότε δυο τινά μπορούν να συμβαίνουν: ή θα ΄χει κουρέψει τη γενειάδα του ο Τζέημς Χάρντεν ή θα έχει δεήσει να διαχωρίσει τα ενωμένα φρύδια του ο Αντονι Ντέηβις!

Βεβαίως ο Ντέηβις έχει πολύ περισσότερους και πιο σοβαρούς λόγους από το... μονόφρυδο του για να βρίσκεται στο επίκεντρο της επικαιρότητας όπως συνέβη τα ξημερώματα της Κυριακής, οπότε απόλαυσε την παγκόσμια αποθέωση για τη φαντασμαγορική εμφάνιση του στον αγώνα των Πέλικανς με τη Γιούτα, στον οποίο ο σημείωσε 43 πόντους (με 16/23 δίποντα, 11/12 βολές) και κατέβασε 14 ριμπάουντ!

Τις έχουν που τις έχουν πρόχειρες, εύκολες και απαραίτητες τις συγκρίσεις και τις αναγωγές οι Αμερικανοί,ε, δεν άργησαν να βρουν διάφορα παλιά ταίρια και να τον αντιπαραβάλλουν με τους μεγάλους του είδους, αλλά προσωπικά πιστεύω ότι - καλά να 'ναι- ο 21χρονος παίκτης, στο τέλος της ημέρας θα έχει ξεπεράσει πολλούς παίκτες οι οποίοι δικαίως βρίσκονται στο πάνθεον των κορυφαίων ψηλών του ΝΒΑ.

Ο Ντέηβις αποτελεί ένα γεμάτο και τέλειο πακέτο, που ανταποκρίνεται κιόλας στις ανάγκες της εποχής: ψηλός (2μ.08) που παίζει με πλάτη στο καλάθι, αλλά ταυτόχρονα σουτάρει με πρόσωπο και σκοράρει με εντυπωσιακή συνέπεια, ενώ παράλληλα γραπώνει ριμπάουντ, μπλοκάρει σουτ, αλλοιώνει τη ροή των επιθέσεων, ωριμάζει συνεχώς και σε μια πόλη (Νέα Ορλεάνη) που επλήγη κιόλας από τον "Κατρίνα" -κι ακόμη αναστυλώνει τα ερείπια της- είναι σκέτος τυφώνας!

Η δόξα, η φήμη και η αναγνώριση τον συνάντησαν πολύ νωρίς ή μάλλον φρόντισε αυτός να τις συναντήσει, να τις κορτάρει και να τις "ρίξει". Tο 2012, του έφτασαν μόλις τέσσερις μήνες για να εξασφαλίσει το περιβόητο "world attention" και μάλιστα σε τρία διαφορετικά επίπεδα: πρωταθλητής και πολυτιμότερος παίκτης στο Φάιναλ Φορ του κολεγιακού πρωταθλήματος, Νο 1 στο ντραφτ και χρυσός Ολυμπιονίκης (αν και ακόμη δεν είχε αγωνιστεί στο ΝΒΑ και συν τοις άλλοις κλήθηκε ως ρεζέρβα του Χάουαρντ και επίσης ήταν τραυματίας) στο Λονδίνο!

Δυο χρόνια αργότερα ο γεννημένος στο Σικάγο Ντέηβις έχει προσθέσει στη συλλογή του και το παράσημο του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014, ενώ η παρουσία του στο ΝΒΑ είναι ονειρώδης και οργιώδης!

Η στατιστική δεν λέει πάντοτε την αλήθεια, αλλά στην προκειμένη περίπτωση είναι εύγλωττη: κάθε σεζόν που περνάει ο Ντέηβις εμφανίζεται καλύτερος, ειδικότερα δε εφέτος κάνει παπάδες με μέσο όρο 26.3 πόντους (με ποσοστά ευστοχίας 58% στα σουτ και 80% στις βολές) , 11.4 ριμπάουντ, 1.8 ασίστ, 2.2 κλεψίματα και 3.5 τάπες!

Αυτό είναι που λέμε, παίκτης με μεγάλα... φρύδια!

Παρεμπιπτόντως η ιστορία με τα φρύδια του Ντέηβις είναι παλιά: κρατά από το κολέγιο και σε πείσμα της κοροϊδίας που έτρωγε ο σέντερ των Πέλικανς δεν υπέκυψε στον πειρασμό να τα διαχωρίσει και να τα περιποιηθεί. Τουναντίον, αποφάσισε να τα κατοχυρώσει από νομικής και εμπορικής πλευράς λανσάροντας κιόλας το "Fear the brow" και το "Raise the brow"!

Πλάκα πλάκα τέτοια φρύδια δεν τα αψηφά κανείς και φαντάζομαι πως την ώρα που οποιοσδήποτε αντίπαλος τον βλέπει να πηγαίνει καταπάνω του, θα τον πιάνει ένα δέος!

Αυτό το δέος το ένιωσαν τελευταίοι οι παίκτες της Γιούτα, που πραγματικά δεν τον προλάβαιναν! Το παραδέχθηκε αυτό δημοσίως ο προπονητής των Τζαζ, Κουίν Σνάιντερ, λέγοντας ότι " προσπαθήσαμε να του κάνουμε παγίδες, αλλά όταν παίρνει την μπάλα είναι πολύ γρήγορος και τα double team μας πήγαν στράφι". Την ίδια στιγμή ο τυχερός Μόντι Γουίλιαμς, ο οποίος γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ότι διαθέτει ένα πυρηνικό όπλο, αναγνώριζε το προφανές: "Ακόμη κι όταν γίνεται αλλαγή, κάθεται στον πάγκο και επιστρέφει στο ματς, δεν χάνει ποτέ τον ρυθμό του. Είναι ένας σπέσιαλ παίκτης που μόλις αρχίζει να... γρατζουνάει την επιφάνεια"!

Ο σπέσιαλ παίκτης που κάποτε εθεωρείτο ως "hidden talent" αποκαλύπτεται πλέον σε όλο του το μεγαλείο και όντας 21 ετών δείχνει ικανός να καταδυναστεύσει το ΝΒΑ. Το αξίζει άλλωστε όχι μονάχα διότι διαθέτει αστείρευτο (και όχι κρυμμένο, αλλά ολοφάνερο, πλέον) ταλέντο, αλλά κι επειδή ό,τι πετυχαίνει το αξίζει και τι εισπράττει ως προϊόν των αμέτρητων εργατοωρών που αναλώνει στο γήπεδο...

Οι παλιοί συμμαθητές του έλεγαν ότι ενώ αυτοί έκαναν γιόγκα, μάθαιναν να χορεύουν σάλσα, παρίσταναν τους dj και...γκομένιζαν, ο Ντέηβις βρισκόταν συνήθως ολομόναχος στο γήπεδο και έκανε προπόνηση, μάλιστα κάποιες φορές έκανε και υπερωρίες με μια φορητή μπασκέτα!

Δεν ξέρω εάν η ελληνική αγοραία απόδοση της αγγλικής λέξης workaholic είναι "σπασίκλας", ο ίδιος πάντως σε μια συνέντευξη του φρόντισε να δώσει σε πολύ αδρές γραμμές και με λακωνικό τρόπο την πεμπτουσία της αθλητικής φιλοσοφίας του: "Α hard work ethic and accept only quality work"...

Ενας άνθρωπος που δεν επαναπαύεται στο πλούσιο ταλέντο του, αλλά δουλεύει σκληρά και μάλιστα ποιοτικά είναι καταδικασμένος να πετύχει. Ειδικότερα από τη στιγμή που ζει και δρα σε ένα αξιοκρατικό εργασιακό περιβάλλον, όπως είναι το αμερικάνικο μπάσκετ και δεν ξεστράτισε, κατά πάσα πιθανότητα θα θριαμβεύσει και θα δημιουργήσει το δικό του "legacy", κόντρα σε θεούς, σε δαίμονες και κόντρα στο γεγονός ότι αγωνίζεται σε μια ομάδα που δεν είναι εμπορική και δημοφιλής, όσο εκείνες οι οποίες από μόνες τους παράγουν ιστορία και κάνουν το τόσο, τόοοοοοσοοοοοο!

Πηγή: gazzetta.gr