ΣΚΟΥΝΤΗΣ: Ο ερεθισμός στο σημείο G... iannis!

Δεν του έφτανε δηλαδή που του έτυχε το φλουρί, αλλά με τόση πείνα, η οποία τον κυρίευε, έφαγε ακόμη και το σελοφάν του περιτυλίγματος!

Βασικά ο Γιάννης έπιασε τους ταύρους (του Σικάγο) από τα κέρατα και τους έκανε να φτύσουν το γάλα το οποίο βύζαξαν από τη μάνα - αγελάδα που τους γέννησε!

Ή μάλλον -για να οροθετήσω τα πράγματα στη σωστή διάστασή τους μέσα στην πανίδα του ΝΒΑ- σε αυτήν την ιδιότυπη ζωολογική μάχη που εκτυλίχθηκε στο «United Center» της πόλης των ανέμων τα ελάφια δεν άφησαν στους ταύρους ούτε δείγμα από τα κέρατά τους!

Με το συμπάθιο για το σεξιστικό και ηδονικό υπονοούμενο, αλλά δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως οι οι Μπακς βρήκαν το σημείο G(iannis) τους και αντί για τον οργασμό της αγελάδας, παρουσιάζουν στη σκηνή τον οργασμό του ελαφιού!

Τι έκανε ο μπαγάσας ο Αντετοκούνμπο σε αυτό το ματς; Εβαλε 35 πόντους και μάλιστα με 12/18 δίποντα, 1/1 τρίποντο και 8/11 βολές, κατέβασε εννέα ριμπάουντ, μοίρασε επτά ασίστ, κατέβασε επτά φορές τον γενικό των Μπουλς, έκανε δυο κλεψίματα και με τη λογική του «nobody is perfect» υπέπεσε και σε τέσσερα λάθη!

Παρεμπιπτόντως, τόσα και τέτοια μαζεμένα στατιστικά επιτεύγματα με δράστη έναν παίκτη το ΝΒΑ είχε να δει από τη σεζόν 1982-83, όταν τα διέπραξε όχι όποιος κι όποιος, αλλά εκείνος με τον οποίον μεγαλώσαμε οι σημερινοί πενηντάρηδες!

Τον Τζούλιους Ερβινγκ εννοώ, του οποίου η αφίσα με τα «finger rolls» (στα οποία έμοιαζε σαν να κουβαλάει μια τούρτα) και τα εκκωφαντικά καρφώματα κοσμούσε τα δωμάτιά μας όταν ήμασταν παιδιά...

Θυμάμαι ότι στις αρχές της δεκαετίας του ’80 μια τέτοια μεγάλη αφίσα είχα κι εγώ πάνω από το κρεβάτι μου και παινευόμουν κιόλας στους φίλους μου για την... ταπετσαρία, χώρια που σε στιγμές εφηβικού παροξυσμού δοκίμαζα κιόλας να μιμηθώ τον «Dr. J»!

Και πού; Οχι σε κάποιο γήπεδο με κανονικές συνθήκες, αλλά στο σαλόνι του σπιτιού μου με αυτοσχέδιες μπαλίτσες από χαρτί με τις οποίες σημάδευα το κουρτινόξυλο!

Αυτό είναι που έλεγαν και οι αρχαίοι Ελληνες, «πενία τέχνας κατεργάζεται»!

Αυτήν τη συζυγία στατιστικών ο Ερβινγκ τη μόστραρε τη σεζόν 1982-83, όταν (μετά τη μεταγραφή του συχωρεμένου του Μόουζες Μαλόουν από τους Ρόκετς) οδήγησε τους Σίξερς στην κατάκτηση του τίτλου και τριάντα τέσσερα χρόνια αργότερα ιδού ο «Dr. G»!

Ο Doctor Giannis ντε, που εξελίσσεται στο απόκρυφο σημείο G της λίγκας!

Δεν ξέρω σε τι βαθμό εκτείνεται η ιεροσυλία σε τέτοιες αντιδιαστολές, αλλά ντρέψου εσύ, που έλεγε και ο Μάκης Ψωμιάδης: τον συγκεκριμένο συσχετισμό των στατιστικών επιτευγμάτων του Γιάννη με εκείνα του Ερβινγκ δεν τον κατέβασα από το μυαλό μου, αλλά τον είδα φάτσα κάρτα στην επίσημη ιστοσελίδα των Μπακς, οπότε μισή ντροπή δική τους που το δημοσίευσαν και μισή δική μου, επειδή το αναπαράγω...

Ασφαλώς ο Αντετοκούνμπο δεν είναι ο κορυφαίος παίκτης του ΝΒΑ, αλλά τα απανωτά όργιά του τον έχουν αναδείξει στον πιο φαντασμαγορικό καινούργιο σταρ της λίγκας: θεωρείται ως ο επικρατέστερος για το βραβείο του πιο βελτιωμένου παίκτη της χρονιάς, διεκδικεί με πολλές αξιώσεις τη συμμετοχή του στο All Star Game της Νέας Ορλεάνης και επειδή ακριβώς είναι νεαρός, προσγειώθηκε ξαφνικά από έναν άλλον (και μάλιστα ελληνικό) πλανήτη και συν τοις άλλοις κουβαλάει μια πολύ ενδιαφέρουσα προσωπική ιστορία, βρίσκεται επί καθημερινής βάσεως στο εξώφυλλο της επικαιρότητας...

Πρώτη μούρη στο Καβούρι!

Το εάν όντως ο Γιάννης θα επιλεγεί για να δώσει «παρών» στη μεγάλη φιέστα του ΝΒΑ, το εάν θα αναδειχθεί «most improved player» και το εάν θα καταφέρει να οδηγήσει τους Μπακς στα πλέι οφ είναι τρία ερωτήματα που θα απαντηθούν εν ευθέτω χρόνω...

Προς το παρόν το σπουδαιότερο και πιο τιμητικό παράσημό του είναι πως αυτό το παιδί που πριν από έναν μήνα έκλεισε τα είκοσι δυο χρόνια του αποτελεί τον καλύτερο πρεσβευτή της Ελλάδας στο εξωτερικό και τιμά τη χώρα η οποία τον γέννησε, τον μεγάλωσε, εδέησε να τον καταστήσει υπήκοό της, τον έχρισε εκπρόσωπό της με την εθνική ομάδα, του έδωσε όπλο για να την υπηρετήσει και εδώ και τέσσερα χρόνια ξενυχτάει και αγωνιά μαζί του και τον καμαρώνει.

Ο Γιάννης κοιτάζει μπροστά, εκπληρώνει βαθμιαία τις υποσχέσεις και τους στόχους του, αποτελεί πλέον ένα αξιοθέατο του ΝΒΑ και καταφέρνει να αποκρούει με δεξιοτεχνία τα λαμπερά φώτα της δημοσιότητος που πέφτουν πάνω του...

Είναι η ίδια δεξιοτεχνία με την οποία ελίσσεται μέσα στο γήπεδο, δρασκελίζει σαν ελάφι (όνομα και πράμα) το παρκέ, απογειώνεται στον αέρα, προκαλεί παραζάλη στους αντιπάλους του και εν πολλοίς δικαιολογεί το παρατσούκλι που του κόλλησαν οι Αμερικανοί προτού καν θαμπωθούν από το ταλέντο και τις προοπτικές του..

Είναι στ’ αλήθεια ένα ελληνικό τέρας που μάλιστα (και για να μην παρεκκλίνω από το πνεύμα του προλόγου μου) τις προάλλες έπιασε τους ταύρους του Σικάγο από τα κέρατα και τους τα ‘κανε αλοιφή!

Πηγή: εφημερίδα "Goal"