O Γιάννης Αντετοκούνμπο μίλησε στο nba.com και αναφέρθηκε για πρώτη φορά στον πρόσφατο θάνατο του πατέρα του.
Ο Γιάννης περιέγραψε τον Τσαρλς Αντετοκούνμπο ως έναν άνθρωπο που πάντα τον βοηθούσε και ήταν χαρούμενος για την πρόοδο που έκαναν τα παιδιά του.
Διαβάστε επίσης...
Παράλληλα, θυμήθηκε την αντίδρασή την ημέρα που έμαθε ότι ο πατέρας του έφυγε από την ζωή, ενώ… ράγισε καρδιές με την ευχή του να πετύχει κι αυτός ό, τι έκανε ο πατέρας του για την οικογένειά του πριν φύγει από τη ζωή!
Αναλυτικά, τα λεγόμενά του:
«Το μόνο πράγμα που ήθελε από εμάς είναι να είμαστε χαρούμενοι. Αυτό είναι όλο… Δεν τον ενδιέφερε τίποτα άλλο! Κανένα υλικό αγαθό. Πέρσι, για παράδειγμα, προσπάθησα να αγοράσω στους γονείς μου ένα αυτοκίνητο. Μου εξήγησε πως "όχι, δεν θέλω κάτι τέτοιο"! Δεν ζήτησε ποτέ του κάτι. Ήταν χαρούμενος απλώς και μόνο που με έβλεπε να παίζω στο All Star Game, απλώς και μόνο βλέποντας τον μεγαλύτερο αδελφό μου, Θανάση, να παίζει στο Eurobasket, απλώς και μόνο βλέποντας τα μικρότερα αδέλφια μου να μεγαλώνουν! Όλα αυτά τον γέμιζαν χαρά. Δεν υπήρξε μέρα στη ζωή μου που να μην τον χρειαστώ και να μην σταθεί στο πλευρό μου. Μπορούσα να τεμπελιάζω στον καναπέ και να του ζητούσα να μου φέρει λίγο φαγητό. Πάντα ήταν πρόθυμος να το κάνει! "Ναι παιδί μου, ναι θα σου φέρω!"! Ερχόταν σε όλα τα παιχνίδια μου, δεν είχε χάσει ούτε ένα ματς από την πρώτη μέρα που βρέθηκα στο ΝΒΑ. Και ήταν πραγματικά χαρούμενος για όλα του τα παιδιά».
Περιέγραψε μάλιστα τις αντιδράσεις του όταν έμαθε ότι ο Τσαρλς έφυγε από τη ζωή: «Είναι δύσκολο. Το να χάνεις έναν δικό σου άνθρωπο, έναν άνθρωπο που αγαπάς πραγματικά είναι πραγματικά δύσκολο. Ειδικά για την οικογένειά μου, αφού είμαστε όλοι μας τόσο κοντά. Αγαπούσαμε τον πατέρα μας. Η μητέρα μου αγαπούσε τον σύζυγό της. Στο τέλος της ημέρας καταλαβαίνεις πως έκανε ό,τι ήταν προορισμένος να κάνει σε αυτόν τον κόσμο. Είχε πέντε παιδιά και τα μεγάλωσε με αξίες. Αυτό, ακριβώς, είναι το πιο σημαντικό! Ελπίζω μια μέρα, όταν φύγω από αυτόν τον κόσμο, να κάνω για τα παιδιά μου ό,τι έκανε ο πατέρας μου για εμάς. Την ημέρα που έφυγε ο πατέρας μου ήλθα στο γήπεδο. Εγώ και όλη η οικογένειά μου. Αρχίσαμε να κάνουμε σουτάκια. Ακόμα και η μητέρα μου. Είναι τόσο δυνατή!».