Jordan: η τελευταία επιστροφή

Το πράσινο μηχανοκίνητο αμαξάκι του γκολφ το οποίο χάρισαν στον Michael Jordan οι δύο εν ζωή θρύλοι του μπάσκετ, ο «Dr J» Erwing και ο Moses Malone, πριν από το τζάμπολ του αποχαιρετιστήριου αγώνα του στο First Union Center της Φιλαδέλφεια, ήταν ομολογουμένως εντυπωσιακή ως ιδέα, κρίνοντας από την ψύχωση του «Air» για το άθλημα του γκολφ.

Το συγκεκριμένο αμαξάκι όμως ήταν πολύ μικρό για να κουβαλήσει την αγάπη όλων μας προς τον κορυφαίο μπασκετμπολίστα όλων των εποχών, τον άνθρωπο που έθεσε το σπορ σε μια άλλη διάσταση, κάνοντας εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη να το λατρέψουν. Michael Jordan... the end! Τέλος για πάντα, τέλος οριστικώς και αμετακλήτως, τέλος, που να πάρει o διάβολος!

Η παράσταση, λοιπόν, έλαβε τέλος την αλησμόνητη νύχτα της 16ης Απριλίου· ως αυτόπτης μάρτυς το λέω και ανατριχιάζω. Τότε που 21.000 άνθρωποι σηκώθηκαν στις μύτες των ποδιών τους για να αποθεώσουν το απόλυτο μπασκετικό ίνδαλμα, χαρίζοντάς του ένα μοναδικό standing ovation, που διήρκεσε περισσότερο από τρία λεπτά.

Βλέπετε, ο γκαρντ των Sixers, Eric Snow, υπό το βλέμμα του τυχερού Ευθύμη Ρεντζιά (ο οποίος είχε την ευκαιρία να πατήσει το ίδιο παρκέ με την… αυτού εξοχότητα), έκανε επίτηδες φάουλ, στέλνοντας τον Jordan στη γραμμή του φάουλ για να σημειώσει τους τελευταίους πόντους της καριέρας του και να αποθεωθεί από το εκστασιασμένο κοινό της Φιλαδέλφεια.

Το απόλυτο στοίχημα

«Το μπάσκετ ήταν η ζωή μου και αυτή τη στιγμή νιώθω όπως όταν πρέπει να αποχωριστείς τον καλύτερό σου φίλο», αναφώνησε ο 40χρονος άσσος κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου. Η αλήθεια είναι ότι ο ίδιος θα προτιμούσε να τελειώσει κάπως αλλιώς τη λαμπρή καριέρα του και όχι μιλώντας με γενικότητες. Το όνειρό του ήταν να βοηθήσει τους Washington Wizards να προκριθούν στα πλέι οφ.

Μια ομάδα ανυπόληπτη την τελευταία πενταετία, η οποία αποτέλεσε το απόλυτο στοίχημα στην καριέρα του. Γι’ αυτό και στις 25 Σεπτεμβρίου του 2001 εκστόμισε – και μάλιστα για τρίτη φορά– το περίφημο «I am back!». Ναι, γύριζε πίσω για να ενσταλάξει στους νεαρότερους συμπαίκτες του τη νοοτροπία του νικητή. Πολύ φοβόμαστε, όμως, ότι δεν τα κατάφερε.

Ο Μάικλ προδόθηκε από το σώμα του και οι συμπαίκτες του το μόνο που πέτυχαν ήταν να προδώσουν τον ίδιο. Παίκτες όπως ο Jerry Stackhouse, ο Christian Laettner, ο Kwame Brown (τον οποίο ο Jordan είχε επιλέξει στο Νο 1 του ντραφτ), ο Tyronn Lue, αποδείχθηκαν πολύ λίγοι για να μετουσιώσουν τα όνειρα τού επί διετία προέδρου των «μάγων», που θέλησε να αναμορφώσει την ομάδα.

Αντί, λοιπόν, για επιτυχημένα αποτελέσματα, το μόνο κέρδος ήταν τα αλλεπάλληλα sold out στους αγώνες των Wizards. Όχι μόνο στα εντός έδρας ματς, αλλά σε όλη την Αμερική. Από άκρη σε άκρη της χώρας, κάθε φορά που εμφανιζόταν ο Air Jordan επικρατούσε το αδιαχώρητο και οι αντίπαλοί του, παλαιοί και νέοι, υποκλίνονταν στην μπασκετική ευφυΐα του.

Μια από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές της πρώτης χρονιάς του με τη φανέλα των «Μάγων» ήταν οι... 51 πόντοι που πέτυχε εναντίον των (τότε) Charlotte Hornets. Λίγες ώρες πριν, το κοντέρ του Μάικλ είχε κολλήσει στους 6 πόντους, αλλά ήρθε η πληρωμένη απάντηση στα πικρόχολα σχόλια των επικριτών του. «Νομίζω ότι καλό θα ήταν να επανορθώσετε. Μπορώ ακόμη να παίζω καλά, δεν νομίζετε;», είχε απευθύνει το ρητορικό ερώτημα προς τους εκπροσώπους του Τύπου στις 29 Δεκεμβρίου του 2001.

Έκτοτε ακολούθησαν μεγάλες και μικρές στιγμές. Από τα δάκρυα που δεν μπόρεσε να κρύψει όταν αντίκρισε το κοινό των Chicago Bulls και τις μανάδες που εξακολουθούν να παροτρύνουν τα παιδιά τους με το μνημειώδες «be like Mike» στην Πόλη των Ανέμων, μέχρι το fade away shot πάνω από τα τεντωμένα χέρια του Shawn Marion στην εκπνοή του αγώνα με τους Phoenix Suns.

Ή μήπως δεν θα μείνει αξέχαστη η νέα εκδοχή του the shot, πάλι με αντίπαλο τους… πελάτες Cleveland Cavaliers, που έκανε τον εκφωνητή του MCI Center Steve Buckhantz να ουρλιάξει: «It's the shot! He did it again! Michael did it again!»

Ε, ναι λοιπόν, ο Michael το ξανάκανε για να το απολαύσουν και οι νεότεροι και όχι μόνο αυτοί που θυμούνταν την περίλυπη έκφραση του Craig Ehlo στην ιστορική βραδιά της 28ης Μαρτίου του 1990, τότε που ο «Air» είχε φορτώσει το αντίπαλο καλάθι με 69 πόντους!

Κάποιοι υποστήριξαν ότι κακώς έπραξε που επέστρεψε. Κάποιοι άλλοι τον δικαιολόγησαν, λέγοντας ότι η αγάπη του για το παιχνίδι του μπάσκετ δεν θα έπρεπε να μείνει μόνο ως τίτλος στη συγκινητική αυτοβιογραφία του («For the Love of the Game: Μy Story»). Σε καμία περίπτωση, όμως, ο ιδιοκτήτης των Wizards, Abe Pollin , δεν είχε το δικαίωμα να φιμώσει τον κορυφαίο αθλητή του αιώνα – κατά το δίκτυο ESPN– στη συνάντησή τους με κεντρικό θέμα την επιστροφή του στη θέση του προέδρου. Ένας… Πόλιν δεν επέτρεψε σε ολόκληρο Jordan όχι να παραθέσει τις απόψεις του, αλλά ούτε να αρθρώσει λέξη μπροστά του.

Η αποπομπή του Jordan από τον μεγαλομέτοχο των Wizards προκάλεσε κύματα οργής και επιβεβαίωσε το δόγμα: «Ουδείς βεβαιότερος εχθρός του ευεργετηθέντος». Κακώς, λοιπόν, ο Jordan επέλεξε τους «Μάγους» για την… τρίτη παρουσία του στο ΝΒΑ. Έπρεπε να τους αφήσει στο έλεος του Θεού. Να υποφέρουν και να βιώνουν την ξενέρωτη ζωή της πρωτεύουσας.