Τα μεγάλα αστέρια του NBA κερδίζουν πάρα πολλά χρήματα, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα, όπως αυτά των… κοινών θνητών.

Τρανό παράδειγμα αποτελεί ένας εκ των σούπερ σταρ των Κλίβελαντ Καβαλίερς, Κέβιν Λοβ, ο οποίος εξομολογήθηκε μέσω κειμένου που έγραψε στο Players Tribune, ότι έπαθε κρίση πανικού από το άγχος κατά τη διάρκεια φετινής αναμέτρησης της ομάδας του!

Διαβάστε το σχετικό απόσπασμα από το κείμενό του:

«Ήταν 5 Νοεμβρίου, αμέσως μετά το ημίχρονο με τους Χοκς, όταν έπαθα κρίση πανικού.

Ήρθε από το πουθενά. Δεν είχα ξαναπάθει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν. Ήταν όμως αληθινό, σαν ένα σπασμένο χέρι, ή ένα διάστρεμμα.

Δεν ήμουν ποτέ άνετος στο να μιλήσω με τον εαυτό μου. Έγινα 29 τον Σεπτέμβριο και όλα αυτά τα χρόνια ήμουν πολύ προστατευτικός για όλα όσα συνέβησαν στη ζωή μου. Σήμερα καταλαβαίνω πως αυτό πρέπει να αλλάξει. Θέλω να μοιραστώ κάποιες από τις σκέψεις μου για την κρίση πανικού και για όλα όσα ακολούθησαν. Αν υποφέρεις σιωπηλά όπως εγώ, τότε καταλαβαίνεις πως κανείς δεν μπορεί να νιώσει ακριβώς τι γίνεται. Θέλω να το κάνω για μένα κυρίως, αλλά και για τους ανθρώπους που δεν μιλούν για την ψυχική υγεία όσο θα έπρεπε.

Έγινε κατά την διάρκεια ενός παιχνιδιού.

Ήταν η 5η Νοεμβρίου. Παίζαμε εντός έδρας με τους Χοκς, στο 10ο παιχνίδι της Regular Season. Ήμουν πολύ αγχωμένος, σχετικά με θέματα που είχα με την οικογένειά μου. Δεν κοιμόμουν καλά. Στο γήπεδο, οι προσδοκίες της ομάδας έπεφταν πάνω μου, μετά και το 4-5 με το οποίο ξεκινήσαμε την σεζόν.

Ένιωσα πως κάτι πάει στραβά από το πρώτο τζάμπολ.

Στις πρώτες κατοχές, ένιωθα εξαντλημένος. Ήταν περίεργο. Έπαιξα 15 λεπτά στο πρώτο ημίχρονο, είχα ένα καλάθι και δύο βολές. Μετά το ημίχρονο έγιναν όλα. Στην τρίτη περίοδο, ο προπονητής μας κάλεσε τάιμ-άουτ και όταν έκατσα στον πάγκο, ένιωσα την καρδιά μου να χτυπά πιο γρήγορα από το φυσιολογικό. Δεν μπορούσα να πάρω ανάσα, όλα γύριζαν, λες και το μυαλό μου πάλευε να βγει από το κεφάλι μου. Ένιωθα πως ήταν βαρύς ο αέρας, το στόμα μου ήταν στεγνό. Ένας από τους βοηθούς μου φώναξε κάτι για την άμυνα, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τι έλεγε. Δεν μπορούσα να μπω στο ματς, το κατάλαβα όταν σηκώθηκα, δεν είχα δυνάμεις. 

Ο κόουτς Λου ήρθε προς το μέρος μου και νομίζω κατάλαβε πως δεν είμαι καλά. Του είπα πως θα επιστρέψω και έφυγα για τα αποδυτήρια. Εκεί, πήγαινα από το ένα δωμάτιο στο άλλο, λες και έψαχνα κάτι που είχα χάσει. Το μόνο που ήθελα ήταν να σταματήσει η καρδιά μου να χτυπά τόσο γρήγορα. Ξάπλωσα στο γυμναστήριο, προσπαθούσα να βρω αέρα να αναπνεύσω. Κάποια στιγμή, όλα θόλωσαν. Πήγα στο νοσοκομείο, έκανα τις απαραίτητες εξετάσεις. Όλα ήταν καλά, ένιωσα ανακουφισμένος αλλά θυμάμαι πως έφευγε και ρωτούσα τον εαυτό μου τι ακριβώς είχε συμβεί.

Οι Καβαλίερς με βοήθησαν να βρω έναν θεραπευτή. Ήμουν ένας από αυτούς που έλεγε πως δεν θα κάνει ποτέ κάτι τέτοιο. Πήγα στο πρώτο ραντεβού εντελώς σκεπτικός, ωστόσο εξεπλάγην. Το μπάσκετ δεν ήταν στο κεντρικό θέμα, για πρώτη φορά. Πίστευε πως το ΝΒΑ δεν έφταιγε καθόλου για ότι συνέβη. Μιλήσαμε για αρκετά πράγματα και κατάλαβα πόσα πράγματα προέρχονται από μερικές φάσεις της ζωής που δεν διανοείσαι καν να κοιτάξεις. Είναι εύκολο να πιστεύουμε πως ξέρουμε τους εαυτούς μας, όμως υπάρχουν πράγματα που πάντα πρέπει να ανακαλύψουμε.

Τώρα, προσπαθώ να είμαι αληθινός με τον εαυτό μου, να είμαι καλός με τους ανθρώπους της ζωής μου. Όλοι μας περνάμε κάτι που ο κόσμος δεν μπορεί να δει».