Ένα ταξιδάκι πίσω στο χρόνο και πάλι, στην αγαπημένη εποχή του Wilt και των άλλων παιδιών.

Δεν ξέρω αν εκείνη η σεζόν, η τρίτη του “Stilt” στη λίγκα ήταν η πιο ιστορική (που βάση των επιτευγμάτων που θα αναφέρουμε, ήταν), αλλά σίγουρα είναι από εκείνες τις σεζόν που λες ότι γράφτηκαν οι “θρύλοι” που ακούμε σήμερα.

Ξεκινώντας από το πιο βασικό, στις 2 Μαρτίου του 1962, σε ένα παιχνίδι των Knicks με τους Warriors (που ήταν στη Philadelphia τότε), ο Wilt Chamberlain τελειώνει την αναμέτρηση με 100 πόντους. Εδώ ⇒ θα δείτε αναλυτικά τι έγινε τότε σε εκείνο το θρυλικό ματς.

Δεν ήταν μόνο αυτό. Η χρονιά εκείνη ήταν που ο Wilt συστήθηκε για τα καλά πλέον στο κοινό, ως ο παίχτης που θα έχει την πιο πληθωρική εμφάνιση στα παρκέ του ΝΒΑ. Και θα αποτελέσει το αντίπαλον δέος του Bill Russell.

Τα μυθικά ρεκόρ του Wilt

Στις 14/3 του 1962, την τελευταία ημέρα της regular season, ο Wilt Chamberlain ολοκληρώνει τη regular season, σε ένα ματς των 76ers με τους Bulls. Παίζει 53 λεπτά (όλο το ματς κι όλη την παράταση) και σκοράρει 34 και κατεβάζει και 33 ριμπάουντ. Και το κοντέρ γράφει. ΜΟ πόντων, 50.4. ΜΟ σε λεπτά συμμετοχής, 48.5΄. Ναι. Ο Wilt Chamberlain ολοκλήρωσε εκείνη τη σεζόν με ΜΟ σε λεπτά συμμετοχής, κάτι παραπάνω από τα 48 που διαρκούν οι αγώνες του ΝΒΑ. Σκοράροντας, ούτε λίγο, ούτε πολύ, κάτι παραπάνω από 50 πόντους. Νούμερα “μυθικά” και άπιαστα, σε μια σεζόν όπου ο Wilt δημιούργησε ότι ρεκόρ πόντων μπορεί να φανταστεί κανείς και που σίγουρα, ποτέ δε θα σπάσει.

Η triple-double σεζόν του Robertson

Το πράγμα όμως γίνεται καλύτερο. Την ίδια σεζόν και μόλις στη δεύτερη χρονιά του στο πρωτάθλημα, στους Cincinati Royals παίζει ένας PG εν ονόματι Oscar Robertson. Ο οποίος στη rookie του σεζόν “γράφει” ΜΟ 30.5π/10.1ριμπ/9.7ασ. Ε και; Την αμέσως επόμενη σεζόν ολοκληρώνει αυτό που δεν πέτυχε την προηγούμενη. 30.8 πόντους, 12.5 ριμπάουντ, 11.4 ασίστ κι ο Robertson γίνεται ο πρώτος παίχτης (και μοναδικός μέχρι πριν λίγα χρόνια) που καταφέρνει να τελειώσει μια σεζόν με triple double ΜΟ!

To MVP του Russell

Παρόλα αυτά και σε μια σεζόν που οι Wilt και Robertson έχουν κάνει τα ρεκόρ που κανείς ποτέ δε θα σπάσει (ναι, του Robertson “έσπασε”, αλλά έμεινε “ζωντανό” για παραπάνω από μισό αιώνα), το βραβείο του MVP το πήρε ο Bill Russell. Των μόλις 18.9 πόντων, 23.6 ριμπάουντ και 4.5 ασίστ σε ΜΟ. Απίστευτο. Θέλετε το καλύτερο ρεκόρ των Celtics (έγιναν η πρώτη ομάδα στην ιστορία του ΝΒΑ, που έφτανε τις 60 νίκες), θέλετε το ότι ήταν πιο δημοφιλής από τους άλλους δύο, ανάμεσα στους παίχτες του ΝΒΑ (τότε ψήφιζαν μόνο οι παίχτες για τον MVP), o center των Celtics πήρε το δεύτερο από τα τρία στη σειρά βραβεία MVP.

Κι αυτό την κάνει ακόμα πιο ιστορική

Αν θέλετε να το πούμε και κάπως διαφορετικά, πιθανώς ο Russell ήταν τότε, ας πούμε ο Kawhi Leonard ή ο Γιάννης Αντετοκούνμπο της εποχής. Ένας παίχτης ομάδας, ένα εργαλείο. Εν αντιθέσει με τους Wilt Chamberlain (James Harden) και Oscar Robertson (Russell Westbrook). Η ομάδα του σήκωνε το ένα πρωτάθλημα μετά το άλλο, χάρις σε αυτόν, την ώρα που (για τα επόμενα χρόνια κυρίως), οι Chamberlain και Robertson, παρά τα νούμερά τους και τα ατομικά τους βραβεία, δεν μπορούσαν να φορέσουν το δαχτυλίδι του πρωταθλητή. Οπότε, ακόμα και αν δεν μιλάμε για απόλυτα νούμερα, στατιστική και ρεκόρ, το επίτευγμα του Russell να πάρει αυτό το βραβείο του MVP, εκείνη τη χρονιά, την καθιστά ακόμα πιο αξιομνημόνευτη στο “βιβλίο” του NBA.

NBA