"Τον είδα να παίζει κυνηγητό και...-Όταν τον βρήκα για 6 χρόνια δεν κοιμήθηκα- Έκλαιγε από τον πόνο"

Ο γνωστός μπασκετάνθρωπος αναφέρθηκε, ακόμα, στην ημέρα που τον είδε να παίζει κυνηγητό και αποφάσισε να ασχοληθεί μαζί του, ενώ αποκάλυψε μια ιστορία που δείχνει πολλά για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και την αφοσίωση που έχει στους στόχους του.

"Δημιούργησα τον Αντετοκούνμπο - Δεν τον τσάκισε η ζωή - Τον είδα να παίζει κυνηγητό και διέκρινα..."

"Δεν τον βρήκα τον Γιάννη, τον δημιούργησα. Ασχολούμουν με παιδιά μεταναστών, όταν είδα ότι δεν υπήρχε από την Πολιτεία τρόπος για να βοηθούν, το έκανα εγώ - Πριν από τον Γιάννη είχα δει 7-8 παιδιά να χάνονται ή να πεθαίνουν. Συγκεκριμένα με τον Γιάννη η αρχή ήταν δύσκολη, δεν ήθελαν οι γονείς να ασχοληθεί με τον μπάσκετ, αλλά και ο Γιάννης δεν το πίστευε. Μετά από 4 χρόνια, όταν το νερό μπήκε στο αυλάκι, έγινε το πρώτο μεγάλο μπαμ με το ΝΒΑ. Από τις πρώτες μου δηλώσεις, ήδη από τότε, δεν μιλούσα απλώς για ένα παιδί που θα παίξει στο ΝΒΑ, από τη πρώτη στιγμή μιλούσα για το δαχτυλίδι του πρωταθλητή. Σήμερα το πρωί πήρε το πρώτο δαχτυλίδι και έδειξε το μεγάλο υπόβαθρο δύναμης και ψυχής, που δεν τον τσάκισε η ζωή και μπόρεσε μαζί με την βοήθεια και την καθοδήγηση που υπήρχε αρχικά από εμένα, τον Καρακούση, τον Τζήμα και άλλους, να του ανοίξει ο δρόμος για να φύγει από την Ελλάδα και να φτάσει όπου έφτασε", ανέφερε στο αρχικό του σχόλιο στο sportdog o Σ. Βελλινιάτης.

Πώς τον είχατε ξεχωρίσει και ασχοληθήκατε μαζί του;

"Τον είδα να παίζει κυνηγητό, είχε μεγάλα άκρα, πολύ καλή αλλαγή κατεύθυνσης για το ύψος του, συν μαζί με τον χαρακτήρα του που έβγαζε φλόγες στα μάτια, είχε όλο το υπόβαθρο για να κάνει σπουδαία πράγματα. Οι γονείς του είχαν αθλητική παιδεία και κατάλαβαν τι έπρεπε να γίνει, σιγά-σιγα μπήκαν στο κόλπο και κατάλαβαν ότι δεν κάνουμε πλάκα. Βήμα-βήμα έφτιαξε το υπόβαθρο, η ομάδα στην αρχή δεν τον πίστεψε, αλλά μετά από 4 χρόνια τον στήριξαν".

"Δεν κοιμήθηκα για 6 χρόνια - Έφερε επανάσταση στο παγκόσμιο μπάσκετ - Ειδική η σχέση με τη μητέρα του"

Πώς αισθανθήκατε όταν τον είδατε να φοράει το δαχτυλίδι;

"Όταν τον βρήκα για 6 χρόνια δεν κοιμήθηκα καθόλου, για εμένα το καθήκον μου τελείωσε όταν έφυγε από την Ελλάδα για το ΝΒΑ. Υπήρχαν παλινδρομήσεις, δεν έχουμε τις καλύτερες σχέσεις. Για παράδειγμα, τώρα, σε μια ταινία που κάνουν για εκείνον αναφέρουν τον μάνατζέρ του και όχι το όνομά μου. Αλλά δεν πειράζει, να μείνουμε στα καλά: Είναι τεράστια στιγμή για το ελληνικό και το παγκόσμιο μπάσκετ αυτό που έγινε με τον Γιάννη, γιατί έχει φέρει επανάσταση με το να παίζει σε όλες τις θέσεις. Αυτό, άλλωστε, θεωρώ ότι ήταν το κλειδί για να κατακτήσουν τον τίτλο οι Μπακς, το γεγονός ότι ο Γιάννης παίζει σε όλες τις θέσεις στην 5άδα".

Πρώτη κίνηση μετά το τελευταίο σφύριγμα ήταν να τρέξει προς τη μάνα του. Τι δείχνει αυτό;

"Έχει ειδική σχέση με τη μητέρα του, γιατί η μητέρα του τράβηξε μεγάλο Γολγοθά και εδώ αλλά και στη Νιγηρία. Ήταν το μοναδικό στήριγμα σε έναν κόσμο που βούλιαζε γύρω του".

"Για αυτό θέλει να βοηθάει την Εθνική - Έκλαιγε από τον πόνο αλλά δεν σταματούσε"

Υπάρχει περίπτωση να τον δούμε ποτέ στην Ελλάδα να αγωνίζεται ξανά;

"Ποτέ δεν ξέρεις πώς τα φέρνει η ζωή, πιστεύω ότι πάντα πρέπει να τα έχουμε όλα στο μυαλό μας. Ο Γιάννης είναι σε άλλη σφαίρα, είναι παγκόσμιος σταρ. Κι αυτό ισχύει και για την Εθνική ομάδα, δεν μπορεί να πάρει προτεραιότητα η Ελλάδα όταν παίρνει 100άδες εκατομμύρια στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Αλλά είναι σίγουρο ότι κάθε φορά που θα υπάρχει το timing, θα στηρίζει την Εθνική. Το όνειρό του ήταν να γίνει Έλληνας και να βοηθήσει την Εθνική, γιατί θεωρούσε ότι η Νιγηρία δεν έδωσε στους γονείς του την ευκαιρία για να έχουν ένα καλύτερο μέλλον".

Τέλος, υπάρχει κάποια ιστορία που θυμάστε και συμπληρώνει την εικόνα του;

"Ναι, ήταν η εικόνα τού Γιάννη όταν του είπα ότι θα βρω δουλειά στη μαμά και τον μπαμπά του. Έπειτα του ζήτησα να κάνει μια δύσκολη άσκηση, με μια καρέκλα στον τοίχο. Όλοι την κάνουν για 4-5 λεπτά γιατί είναι επίπονη, εκείνος την έκανε για 7-8 λεπτά, δεν σταματούσε παρότι πονούσε, έκλαιγε από τον πόνο, αλλά δεν σταματούσε γιατί ήθελε να μου δείξει ότι με ευχαριστεί που είχα βοηθήσει την οικογένειά του. Το ίδιο είδαμε να συμβαίνει και με το γόνατό του, όταν το χτύπησε, έδειξε ότι είχε το μέταλλο για να ξεπεράσει τον τραυματισμό".