Ως παίκτης ήταν αυτός που έδωσε στον ρόλο του σέντερ άλλη διάσταση αφήνοντας κατά μέρος τον βαρύ τύπο που είχαν όλες οι ομάδες. Σπούδασε στις ΗΠΑ, αλλά το 1983 αψήφησε τα δολάρια των Λέικερς για να επιστρέψει στην πατρίδα του, αλλάζοντας όμως θρήσκευμα (έγινε Μορμόνος). Με την Ζαντάρ κέρδισε πέντε πρωταθλήματα, άλλα δύο στην Ιταλία με την Βίρτους Μπολόνια, ενώ κατέκτησε με την Τσιμπόνα το Κύπελλο Κυπελλούχων.
Ως παίκτης της εθνικής Γιουγκοσλαβίας κέρδισε Ολυμπιακούς Αγώνες χρυσό το 1980, ασημένιο το 1968 και 1976. Στα Παγκόσμια πρωταθλήματα κέρδισε δύο χρυσά (1970,78), δύο ασημένια (1967,74) και το χάλκινο το 1982. Οσο για το Ευρωμπάσκετ το πανηγύρισε τρεις φορές (1973,75,77), άλλες τρεις φορές περιορίστηκε στη δεύτερη θέση (1969,71,81), ενώ το 1979 κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο.
Το 1983 αποσύρθηκε από την ενεργό δράση και στη συνέχεια έγινε προπονητής. Εργάστηκε στην εθνική Γιουγκοσλαβίας και την οδήγησε το 1986 στο Παγκόσμιο και στην τρίτη θέση. Το ίδιο και στο δικό μας «χρυσό» Ευρωμπάσκετ του '87. Ενα χρόνο αργότερα πήρε το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ.
Στη συνέχεια ήρθε στην Ελλάδα και κάθισε στον πάγκο της ΑΕΚ (1988-89 και 1990-92). Πέθανε χτυπημένος από καρκίνο, στο νοσοκομείο «Τζο Χόπκινς» της Βαλτιμόρης στις 25 Μαΐου του 1995.
Στην πατρίδα θεωρείται σύμβολο και απόδειξη αυτού είναι πως υπάρχει ένα γήπεδο (αυτό της ΚΚ Ζαντάρ), μία πλατεία (στο Ζάγκρεμπ) και ένα κάστρο (στη Δαλματία) με το όνομά του.
ΠΗΓΗ: sday.gr