Ρίσκο ήταν και δεν τους βγήκε, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου πλέον: μιλάμε πάντα για τις ομάδες που πανηγύριζαν πριν από λίγους μήνες τις συμφωνίες με μεγάλους σταρ από το ΝΒΑ.

Πολλοί προπονητές είχαν ένα… σφίξιμο όταν υποδέχονταν στο έμψυχο δυναμικό τους τέτοιους παίκτες. Ηξεραν ότι αν τους είχαν για όλη τη σεζόν μπορεί να άλλαζε η μοίρα της ομάδας τους. Ηξεραν όμως και ότι, αν φτάναμε στην σημερινή κατάσταση, θα επικρατούσε απελπισία.

Το ρόστερ θα βρεθεί με δυσαναπλήρωτα κενά, το παιχνίδι που ήταν προσαρμοσμένο πάνω τους θα πρέπει να αλλάξει ριζικά, αλλά άντε να γίνει αυτό εν μέσω αγώνων και με τους εναπομείναντες παίκτες να καλούνται να σηκώσουν τεράστιο βάρος.

Στη δεύτερη φάση της η Ευρωλίγκα εκ των πραγμάτων θα ήταν πολύ διαφορετική. Αν συνεχιζόταν το λοκ άουτ, ήταν δεδομένο ότι όλοι θα συνέχιζαν και θα ενισχύονταν με αδρανείς Αμερικανούς σταρ. Τώρα που δεν συνεχίζεται, όσοι επέλεξαν να πάνε με… κανονική ομάδα από την αρχή και απέφυγαν το ρίσκο θα βρεθούν σε θέση ισχύος.

Οχι μόνο επειδή πολλοί ανταγωνιστές τους θα έχουν αποδυναμωθεί, όσο επειδή οι ίδιοι θα συνεχίσουν μια πορεία που χάραξαν εξ αρχής, γνωρίζοντας τον προσανατολισμό τους, τα όπλα τους και έχοντας ήδη μπει από την «ανώδυνη» πρώτη φάση στη διαδικασία των βελτιώσεων.

Πηγή: Εξέδρα

NBA Μπάσκετ SPORTS