Πριν γίνει "Βασιλιάς" στο Cleveland και θύμα χλευασμού για την "εξαφάνιση" του στο 4ο δωδεκάλεπτο στο Miami, o LeBron James έπαιζε video-games στις εργατικές κατοικίες του Spring Hills, αποτελούσε τοπικό αστέρι του football και άραζε με τον Mike Hurley ή τους συμπαίκτες του στο γυμνάσιο, τον Sian, τον Dru, τον Romeo Και τον Willie.

Μετά ήρθαν τα πρωτοσέλιδα, οι τηλεοπτικές συνεντεύξεις, το ντραφτ, το ΝΒΑ, τα μυθικά συμβόλαια, η παγκόσμια αναγνώριση. Μια μυθική καριέρα και ένα μεγάλο κενό, όσο χώρο πιάνει δηλαδή ένα δαχτυλίδι πρωταθλητή. Μια ζωή "βασιλιά" πασπαλισμένη με μπόλικη αστερόσκονη. Μόνο που κάποιες στιγμές κι αυτή χάνεται. Σαν το ταλκ που πετάει στον αέρα -σαν μάγος- μπροστά από τη γραμματεία πριν από κάθε παιχνίδι. Όταν η σκόνη κατακαθίσει υπάρχει μόνο το αγαπημένο του Akron κι οι κολλητοί του. Αυτοί που ξέρουν αν "κώλωσε" στους περσινούς τελικούς. Κι εν πάση περιπτώσει αν θα ξανακωλώσει του χρόνου.

Δεν είναι τυχαία η αναφορά στον πρόλογο. Ο κόσμος είτε λατρεύει τον James, είτε λατρεύει να τον μισεί. Κι όλοι -μα όλοι- ενδιαφέρονται πρωτίστως για το αν τελικά θα καταφέρει ο "King" να καθίσει κάποια στιγμή στο θρόνο του πρωταθλητή, ή αν τελικά θα δικαιώσει αυτό το "ναι μεν, αλλά..." που συνοδεύει τα τελευταία χρόνια το όνομα του.

Επ' αυτού θα μιλήσουν οι δικοί του άνθρωποι, αυτοί που γνωρίζουν το "παραμύθι του Βασιλιά" από την αρχή του.

Πίσω στο Akron

Το Akron είναι μια μικρή πόλη του Ohio, 40 μίλια μακριά από το Cleveland. Ήταν γνωστή κάποτε ως η "Rubber City", επειδή οι μεγάλες βιομηχανίες ελαστικών αυτοκινήτου είχαν εκεί τα εργοστάσια τους. Τα τελευταία χρόνια οι τρεις από τις τέσσερις εταιρίες-κολοσσοί τα μάζεψαν κι έφυγαν, αφήνοντας τη "λαστιχούπολη" να ψάχνει το δρόμο επιστροφής από το τούνελ.

Το μικρό Akron τα βράδια κοιμάται, εν αντιθέσει με τη Νέα Υόρκη. Δεν έχει τα φώτα του Los Angeles, τη βουή του Chicago ή τις παραλίες του Miami. Κι όμως... Αυτή έχει διαλέξει ο LeBron James, ο πολυεκατομμυριούχος σταρ του ΝΒΑ και της NIKE, για να αποκαλεί "σπίτι". Παρότι μετακόμισε 13 φορές το Akron είναι το μέρος που ξεκίνησαν όλα: άρχισε να σουτάρει σε μια παλιά μπασκέτα, έπαιξε φούτμπολ και μάλιστα με εντυπωσιακές επιδόσεις, γνώρισε τους "κολλητούς" του και κατέκτησε τον τίτλο του πρωταθλητή της χώρας με το γυμνάσιο St Vincent-St Mary.

Το πρώτο του κάρφωμα

Ο James Donald δούλεψε για 28 χρόνια στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Μια... ζωή στο Akron. Μια ολόκληρη καριέρα στο δημοτικό Riedinger. Μια στιγμή... ιστορίας. Αυτός ο δάσκαλος ήταν ο πρώτος που είδε τον LeBron James να καρφώνει και φρόντισε να "κρατήσει" αυτή τη στιγμή, παίρνοντας σπίτι του την παλιά αυτή στεφάνη δίκην αναμνηστικού.

Κάθε χρόνο στο τέλος της σχολικής σεζόν οι εκπαιδευτικοί έπαιζαν ένα παιχνίδι μπάσκετ με την πρωταθλήτρια τάξη. Εκείνη τη χρονιά τον άτυπο τίτλο είχε πάρει η ομάδα του James. "Πριν το παιχνίδι στα μεγάφωνα μπήκε το 'We are the champions' των Queen, επειδή η συγκεκριμένη ομάδα ήταν αήττητη όλα αυτά τα χρόνια" θυμάται ο Donald, που τα 20 χρόνια του θεσμού μετρούσε μαζί με τους άλλους δασκάλους μόνο νίκες. Εκτός φυσικά από τη μέρα που ο LeBron James έκανε το πρώτο του κάρφωμα.

"Έκανε το κλέψιμο στην άμυνα, έφερε τη μπάλα στο δεξί του χέρι και πέταξε στο καλάθι. Δεν ήταν ένα από τα γνωστά του θεαματικά καρφώματα, αλλά και πάλι ήταν το πρώτο του! Τον έβλεπα συχνά να παίζει μπάσκετ - συνήθιζε να μασουλάει γρήγορα το μεσημεριανό του και να παίζει μπάσκετ στο υπόλοιπο διάλειμμα- αλλά ποτέ δεν τον είχα δει να καρφώνει. Για την ακρίβεια δεν τον είχα δει ποτέ να προσπαθεί. Ήταν σαν να έπρεπε να γίνει. Έκανε το τέλειο κλέψιμο, η τέλεια φάση".

Οι "Fab-Five" του Akron

O Sian, o Dru, o LeBron, o Romeo κι ο Willie συνηθίζουν να "μαζεύονται" τα καλοκαίρια στην πόλη τους. Κάποιες φορές παίζουν και "μονά". Φέτος, οκτώ χρόνια μετά το πρωτάθλημα που κατέκτησαν με το St. Vincent-St. Mary- ήταν διαφορετικά. Οι "Fab-Five" με τα πράσινα επισκέφτηκαν το ιστορικό για αυτούς γήπεδο και πήραν μέρος στην εκδήλωση για την ένταξη τους στο "Hall of Fame" του γυμνασίου.

Οι τρεις από τους πέντε έπαιξαν μπάσκετ επαγγελματικά. Οι δύο δοκίμασαν στο κολέγιο να αγωνιστούν στο football. Οι τέσσερις έχουν παιδιά.

O Sian Cotton έπαιξε defensive tackle στο Ohio State πριν καταλήξει στο "Welsh University". Τώρα γράφει μουσική. "Είναι εκπληκτικό το πόσο μακριά έχει φτάσει ο LeBron. Και το πιο εκπληκτικό είναι το πόσο πιο μακριά πρέπει να συνεχίζει να φτάνει για να χαροποιεί τους πάντες. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα επικρατούσε τέτοια υστερία. Πάντα ήταν καλός, αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα ότι θα συμβεί αυτό, να επηρεάζει δηλαδή ολόκληρο τον κόσμο! Είναι τρελό. Εκπληκτικό για την ακρίβεια" σχολίασε.

Ο Dru Joyce ο 3ος, συνέχισε να παίζει μπάσκετ και μετά το γυμνάσιο. Αναδείχτηκε μάλιστα σε τοπικό ήρωα στο κολέγιο του Akron τελειώνοντας την καριέρα του ως ο παίκτης με τις περισσότερες ασίστ. Η μοίρα τον έφερε να βγάζει το ψωμί του στην Ευρώπη, αγωνιζόμενος επαγγελματικά στη Γερμανία και στην Πολωνία.

"Όπως όλοι, έτσι κι εγώ, περιμένω να δω μετά τους περσινούς τελικούς πως θα αντιδράσει o LeBron. Το ερώτημα είναι αν έχει τη στόφα του πρωταθλητή. Πιστεύω πως την έχει. Δεν είναι κάτι που γεννιέσαι με αυτό. Είναι κάτι που χτίζει κανείς, με μια σπάνια αποφασιστικότητα και συγκέντρωση. Ανυπομονώ, λοιπόν, να δω αν η αποφασιστικότητα του θα τον οδηγήσει φέτος στο να κατακτήσει αυτό που λείπει από την θρυλική κληρονομιά του. Γιατί ξέρω ότι κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι το μόνο που λείπει" σχολίασε ο "κοντός" της πεντάδας.

Ο Joyce είχε για παρέα στο κολέγιο του Akron και τον Romeo Travis, που εξελίχθηκε στον κορυφαίο μπλοκέρ στην ιστορία της ομάδας. Κι αυτός έπαιξε επαγγελματικά στην Ισπανία, στη Γερμανία και στο Ισραήλ. "Γίνεται ακόμη πιο χαλαρός. Το να είσαι ο LeBron James σημαίνει ότι δεν έχει και πολλά στα οποία μπορείς να βελτιωθείς. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να γίνει πιο χαλαρός και να παίρνει καλύτερα σουτ. Δεν υπάρχουν μεγάλα περιθώρια για να γίνει καλύτερος από ότι είναι τώρα. Οπότε το ζητούμενο είναι να συγχρονίσει όλα τα όπλα που έχει και να τελειοποιήσει το παιχνίδι του" ήταν η σκληρή κριτική του άλλοτε συμπαίκτη του.

Ο Willie McGee δεν έπαιξε μπάσκετ, αλλά "μεταμορφώθηκε" στον quarterback του Fairmont State. Πήρε πτυχίο του 2008 και κατέληξε να δουλεύει ως υπεύθυνος στο Oriana House, μια οργάνωση που βοηθά πρώην κατάδικους να ορθοποδήσουν.

"Ο κόσμος έχει βάλει τον LeBron στο ίδιο θεωρείο που βάζουν τις διασημότητες. Όταν βρίσκεται εκεί γίνεσαι ο αγαπημένος των μίντια. Κι αυτό είναι δύσκολο κάποιες φορές. Πρέπει να ανταποκρίνεσαι διαρκώς στις προσδοκίες τους. Κι αυτό είναι δύσκολο, γιατί οι άνθρωποι έχουν διαρκώς υψηλότερες.

Από την άλλη όταν κάνεις κάτι κακό, τότε σε κατηγορούν για όλα και εσύ πρέπει να ζήσεις και με αυτό το έξτρα βάρος. Αυτή τη ζωή, όμως, διάλεξε και ξέρω ότι είναι χαρούμενος με αυτή" υπογράμμισε ο πιο προσγειωμένος της παρέας.

Ο ίδιος ο LeBron James, όμως, τι λέει για όλα αυτά; Αναπολεί τα χρόνια της αθωότητας. Τα καλύτερα του χρόνια, όπως τα αποκαλεί. "Πάντα έλεγα ότι τα χρόνια στο γυμνάσιο ήταν τα καλύτερα της ζωής μου. Το τελευταίο παιχνίδι που έπαιξα ήταν για τον εθνικό τίτλο. Ήταν το τελευταίο ματς που δώσαμε μαζί. Τότε ήταν που καταλάβαμε ότι ως τότε θεωρούσαμε τα γυμνασιακά μας χρόνια δεδομένα"...

Akron vs Cleveland

Το καλοκαίρι το lock-out έδωσε την ευκαιρία στο LeBron για έξτρα ξεκούραση. Και μαζί και την ευκαιρία να αγωνιστεί για ένα ακόμη ματς συμπαίκτης με τον Dru και τον Romeo στα ημιτελικά του Pro-Am Tournament του Ohio που διοργάνωσε ο Chris Chembers. Ο James δεν θα έχανε ποτέ αυτό το παιχνίδι, από τη στιγμή που απέναντι του βρισκόταν η ομάδα του Cleveland.

"Η φύση αυτών των τοπικών ντέρμπι είναι τέτοια. Το Clevaland είανι η μεγάλη πόλη κι εμείς είμαστε η μικρή. Αντιμετωπίσαμε παίκτες που ήταν αντίπαλοι μας όταν μεγαλώναμε. Πάντα όλοι ήθελαν να χάνουμε. Έτσι πήγαινε το πράγμα, όποιος κι αν έπαιζε. Έτσι γινόταν από τότε που ήμασταν στο δημοτικό" εξηγεί ο Dru Joyce που πανηγύρισε τη δύσκολη νίκη με 60-57.

Δεν ήταν ένα παιχνίδι επίδειξης όπως αυτά που πήρε μέρος ο Kevin Durant σκοράροντας 60άρες. Ήταν μια σκληρή μάχη. Κι ο Joyce συμπληρώνει: "Όταν μεγαλώναμε μας μάθαιναν να συγκεντρωνόμαστε στα βασικά. Να κάνουμε την έξτρα πάσα. Αυτό ήταν το βασικότερο που μας έμαθαν. Ο LeBron δεν θα πάρει σουτ επειδή πρέπει να τα πάρει. Ξέρει ότι όταν έχεις τη μπάλα στα χέρια σου ή όταν είσαι μακριά από τη μπάλα και δεις μια ευκαιρία πρέπει να την εκμεταλλευτείς.

Αυτό είναι το παιχνίδι του: να παίρνει τη σωστή απόφαση. Αν πρέπει να σκοράρει, θα σκοράρει. Αν πρέπει να πασάρει, θα πασάρει. Δεν θα πάρει φάσεις πάνω του αν δεν χρειάζεται. Θα πάρει τη φάση που πρέπει".

Επ' αυτού συμπλήρωσε κι ο Willie McGee που θυμήθηκε μια ιστορία χαρακτηριστική για τον χαρακτήρα του James. "Πρέπει να είμαστε 8-9 ετών κι είχαν στην ομάδα μας ένα μικρότερο παιδί που ήταν ο γιος του προπονητή - τον έλεγαν Sunny Spoon. Ήταν η μασκότ μας και έπαιζε όταν βρισκόμασταν μπροστά στο σκορ.

Κανείς, όμως, δεν του έδινε τη μπάλα, επειδή αν προσπαθούσε να την πιάσει θα τον έπαιρνε μαζί της. Ο Bron, όμως, προσπαθούσε συνεχώς να του τη δώσει. Ήταν ο μόνος που επιτρεπόταν να το κάνει. Θυμάμαι τη φάση όταν ο Sunny σκόραρε το πρώτο του καλάθι. Κερδίζαμε 20 πόντους κι ο Bron μπαίνει στο καλάθι και κυριολεκτικά δίνει τη μπάλα στα χέρια του. Όταν η μπάλα μπήκε στο καλάθι όλοι έκαναν σαν τρελοί!

Αυτό θέλει ο Bron. Να βάζει τους άλλους στο παιχνίδι. Αν έπαιζε η τρίτη ομάδα με την πρώτη θα πήγαινε με την 3η και θα κέρδιζε. ΓΙατί πάντα έκανε τους άλλους να ανεβάζουν το επίπεδο τους. Αυτό είναι το χάρισμα του: να κάνει τους άλλους να μοιάζουν καλύτεροι".

Κι αν είχε προτιμήσει το football;

Ο "λόφος" δίπλα από το Lane Field απέχει μια ανάσα από τις εργατικές κατοικίες του Spring Hill. Είναι το "σπίτι" των South Rangers, του ξακουστού προγράμματος football της περιοχής. Κάθε χρόνο δεκάδες νέα παιδιά (από 8 ως 14 ετών) ανεβοκατεβαίνουν αυτόν τον λόφο ακούγοντας έναν προπονητή να "γκαρίζει" στο αυτί τους. Ο LeBron ήταν ένα από αυτά τα παιδιά.

"Τον βγάζαμε από τα παιχνίδια γιατί σκόραρε συνεχώς με touchdown" θυμάται ο προπονητής και μέντορας του ψηλόλιγνου -τότε- James, ο άνθρωπος που θα μπορούσε να έχει αλλάξει την ιστορία. Αν είχε επιμείνει να τον κρατήσει στο football ή αν δεν ήταν αυτός που τον έφερε σε επαφή με τη μπάλα του μπάσκετ.

"Όπου και να του πετούσαμε τη μπάλα την έπιανε" σχολιάζει ο παιδικό του φίλος Mike Hurley. Σύντομα άρχισε να παίζει στην ομάδα των μεγάλων. Για την ακρίβεια δεν "έπαιζε" απλά, αλλά κυριαρχούσε. Στα play-off έκανε 9 κλεψίματα και το όνομα του είναι ακόμη γραμμένο φαρδύ-πλατύ, στο βιβλίο με τα ρεκόρ. "Το football ήταν πάντα το παιχνίδι του" εξηγεί ο Hunter που προσθέτει ότι "τον βάζαμε να παίζει μπάσκετ για να απασχολείται".

Ο LeBron που περνούσε την ώρα του κάνοντας σουτάκια στο πάρκινγκ του σπιτιού του Hunter, θριάμβευε και στα παρκέ. Τα μεγάλα κολέγια της χώρας έκαναν ουρά για να του προσφέρουν υποτροφία. Και στο μπάσκετ και στο football. Ο James, όμως, είχε αποφασίσει ότι ήθελε να γίνει αμέσως επαγγελματίας. Σε κάτι τέτοια βασίζεται η θεωρία του χάους...

Το μάθημα...

Ο Mike Hurley κι ο LeBron James είναι συμμαθητές από το γυμνάσιο, επιστήθιοι φίλοι, αντίπαλοι στις μαραθώνιες μάχες μπροστά από μια παιχνιδομηχανή και συνέταιροι -πλέον- σε μια εταιρία ρούχων.

"Μαζευόμαστε 25 άτομα σε ένα μικρό δωμάτιο για να παίξουμε βιντεοπαιχνίδια. Αλλά ήταν πάντα ανταγωνιστικός. Αν τον κέρδιζες, τότε είχες μπλέξει για ολόκληρο το βράδυ. Θα χρειαζόταν να περάσει τουλάχιστον μια ώρα για να ξαναμιλήσει σε άνθρωπο" θυμάται ο Hurley, που πάσαρε στον James στο γήπεδο του football.

Το ίδιο ανταγωνιστικός ήταν κι ως μαθητής. "Ήταν ένας από τους καλύτερους στην τάξη. Δεν έχω γνωρίσει πιο ανταγωνιστικό άνθρωπο. Δεν του έκανε το B ή το C, ήθελε A, σε όλα".

Ο Hurley εκτός από το football ήταν και παλαιστής και μάλιστα από τους καλύτερους στην πολιτεία. Στους δύο πρώτους τελικούς, όμως, απέτυχε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες. "Είχα κερδίσει τον αντίπαλο μου τρεις φορές εκείνη τη χρονιά κι όμως με έβαλε κάτω. Το ίδιο και την 3η μου χρονιά. Έπαιξα ξανά με τον ίδιο παλαιστή που είχα νικήσει προ 5 ημερών. Έχασα, όμως. Από τότε θεώρησα ότι έχω πρόβλημα με τα μεγάλα ματς, με τα μεγάλα γήπεδα".

Τότε ήταν που απευθύνθηκε στον LeBron James. Τον αμούστακο παίκτη που παρακολουθούσε -από το γυμνάσιο κιόλας- ολόκληρο το έθνος. Μια συνέντευξη για κάθε σουτ. Ένα εξώφυλλο για κάθε κάρφωμα. Τα ΜΜΕ "στραγγάλιζαν" καθημερινά τον παίκτη-φαινόμενο. Κι όμως, την ώρα του αγώνα ο "LJ23" φρόντιζε να δίνει ένα σόου. Χωρίς να "κομπλάρει" ούτε μια στιγμή.

"Τον ρώτησα πως τα καταφέρνει" εξηγεί ο Hurley και θυμάται το διάλογο που είχαν: "H Oprah πήρε στο σχολείο και θέλει να σου μιλήσει, αλλά εσύ βγαίνεις στο γήπεδο και τους "σκοτώνεις". Λες και δεν σε νοιάζει τι λένε οι άλλοι". Ο James τότε του είχε απαντήσει: "Ξέρω τι μπορώ να κάνω. Απλά βάλε με στο γήπεδο. Αυτό είναι το ευκολότερο κομμάτι για μένα".

Αυτή είναι η ευχή του κι η κατάρα του. Έχοντας τις προδιαγραφές να γίνει ο "καλύτερος που έπαιξε ποτέ" πρέπει να ξεπερνά διαρκώς τις προσδοκίες. Ο πήχης έχει ανέβει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος κι ο κόσμος ανυπομονεί να τον δει ξανά να "πνίγεται" (εκ του όρου choke που φορέθηκε πολύ τον περασμένου Ιούνιο). Και το Νο6 των Heat το μόνο που θέλει να είναι τον βάλουν ξανά στο παρκέ. Αυτό είναι το εύκολο κομμάτι. Για ποιον όμως; Μένει να το μάθουμε: εύκολο για τους Heat ή για αυτούς που λατρεύουν να τον μισούν;

Πηγή: sport24.gr

Λεμπρόν NBA Μπάσκετ SPORTS