Δεν έχει κλείσει ακόμα τα 23 του κι έχει καταφέρει να… αιχμαλωτίσει μία πόλη, το Σικάγο, που νόμιζε ότι δεν θα… ξαναγαπούσε άλλον αθλητή όπως λάτρεψε τον Michael Jordan. Κι όμως ο Rose, έχει ήδη θεοποιηθεί στην “Πόλη των Ανέμων”. Ισως επειδή είναι γέννημα θρέμματου Σικάγο. Βοηθάει φυσικά και το γεγονός ότι ξανάβαλε τους Bulls στο κλαμπ των κορυφαίων ομάδων του ΝΒΑ.

Υπάρχουν πολλά “ξανά” στην περίπτωση του Rose, που μεγάλωσε στην κακόφημη γειτονιά του Englewood, νότια του Σικάγο, στο περίφημο Southside. Ενα από τα tattoos στα χέρια το γράφει: “Englewood All Star”. Δεν ξεχνά που μεγάλωσε. Κουβαλά τη γειτονιά μαζί του. Μία γειτονιά που τον προστάτευε, από μικρό παιδί, επειδή γνώριζαν όλοι πώς ήταν ξεχωριστός.

Τον περιμένω έξω από τ’ αποδυτήρια, μετά το ματς με το Μαϊάμι. Μόλις βγαίνει, μου λέει: “Πάμε προς τα κάτω”. Ο Rose, επειδή δε νιώθει καλά ανάμεσα σε πολύ κόσμο,φεύγει πάντα από το United Center, ακολουθώντας αντίστροφη πορεία στο διάδρομο του γηπέδου, σε σχέση με τους υπόλοιπους παίκτες. Η άλλη μεριά του διαδρόμου, είναι πάντοτε άδεια.

“Το πιστεύεις ότι ακόμα δεν μπορώ να συνηθίσω όλη αυτήν την προσοχή πάνω μου; Δεν έχω τίποτε με τον κόσμο και νιώθω πολύ ταπεινά με όλες τις εκδηλώσεις αγάπης. Δεν το έχω χωνέψει. Φαντάζομαι θα μου πάρει αρκετό χρόνο ακόμα”, μου λέει και σταματά να περπατάει. “Καλύτερα να τα πούμε εδώ, γιατί μόλις φτάσουμε στη ράμπα, θα υπάρχει αρκετός κόσμος για να μου μιλήσει”.

Η πρώτη γνωριμία με τον Rose έγινε στο All Star Game στο Ντάλας, το 2010 κατά τη διάρκεια του media availability της Ανατολής. Είχε φτάσει πολύ νωρίτερα εκεί, έκατσε στο τραπέζι όπου υπήρχε το όνομά του. Εγώ ήμουν ήδη εκεί. Πιάσαμε κουβεντούλα κι εντυπωσιάστηκε από το ότι κάποιος ταξίδεψε από την Ελλάδα, μέχρι το Ντάλας για έναν αγώνα μπάσκετ. Εκτοτε μιλάμε όποτε βρισκόμαστε. Εντός ή εκτός Αμερικής. “My Greek connection” (Το ελληνικό μου κονέ), λέει κάθε φορά που με βλέπει και γελάει.

“Μην μ’ αιφνιδιάσεις πάλι με την κάμερα, όπως πέρυσι”, λέει και γελάει.

Αν και χαρούμενος από τη νίκη των Bulls επί των Heat με 106-102, δεν μπορεί να χωνέψει ότι έχει χάσει φέτος τα 11 από τα 45 ματς των Bulls, λόγω τραυματισμών. Ασφαλώς και τα στατιστικά του είναι εντυπωσιακά: 22.8 πόντοι, 3.5 ριμπάουντ, 8 ασίστ. Ομως τον ενοχλεί που δεν παίζει: “Είναι τόσο εκνευριστική αυτή η ιστορία με τους τραυματισμούς. Πρώτα η μέση, το δάχτυλο στο πόδι και τώρα οι προσαγωγοί. Από την μία θέλω να μπω να παίξω. Να βοηθήσω την ομάδα. Από την άλλη όμως φοβόμαστε όλοι μην γίνει μεγαλύτερη ζημιά και χάσω περισσότερα ματς. Αναγκαστικά περιμένω και ταυτόχρονα τρελαίνομαι, επειδή δεν μπορώ να βοηθήσω τους συμπαίκτες μου”.

Παρά την απουσία του, οι Bulls εξακολουθούν να έχουν το καλύτερο ρεκόρ στο ΝΒΑ. Κάτι που δεν αποτελεί έκπληξη για τον Rose: “Αυτό που βλέπουν όλοι στο παρκέ σε κάθε αγώνα, είναι αποκλειστικά και μόνο προϊόν σκληρής δουλειάς στις προόνήσης. Ολα τα παιδιά δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους στις προπονήσεις. Παίζουμε ομαδικό μπάσκετ, βοηθάμε ο ένας τον άλλο και είμαστε ένα πανίσχυρο σύνολο. Καθένας από τους παίκτες, είναι σημαντικός και η προσφορά του εκτιμάται ιδιαιτέρως απ’ όλους”.

Φυσικά δεν έχει καμία σχέση με τη νέα πάστα αστεριών του ΝΒΑ, όπως ο Lebron James, o Dwight Howard ή ο Carmelo Anthony. Δεν έχει ψύχωση με τον εαυτό του, ούτε με τη φήμη του. Ο τύπος δεν έχει καν λογαριασμό στο Twitter. Για το τελευταίο εξηγεί: “Δε νομιζω ότι είμαι τόσο ενδιαφέρον τύπος, έτσι ώστε να ενημερώνω τον κόσμο μέσω του Twitter, για το τι κάνω. Εχω απλά μια σελίδα στο Facebook, από την οποία δεν πρόκειται κανείς να μάθει κάτι συνταρακτικό για μένα. Ασε που ξεχνάω να την ενημερώσω. Τα social media δεν είναι του χαρακτήρα μου. Δεν είμαι και ο πιο κοινωνικός άνθρωπος στον κόσμο (γέλια)”.

Προ εβδομάδων και σε διάστημα λιγότερο από έναν μήνα, υπέγραψε πενταετή επέκταση συμβολαίου με τους Bulls, αντί 95.000.000 δολαρίων και μετά νέο συμβόλαιο με την adidas για 13 χρόνια, ύψους 250.000.000 δολαρίων! Δηλαδή συμφωνίες συνολικής αξίας 345.000.000 δολαρίων!

“Είναι πολλά τα λεφτά έτσι;”, τον ρωτάω και ξεσπά σε γέλια: “Τι να σου πω! Ηταν πολύ ιδιαίτερη στιγμή όταν υπέγραψα την επέκταση του συμβολαίου με τους Bulls. Αυτό ήταν το συμβόλαιο που μου έδωσε ασφάλεια για το υπόλοιπο της ζωής μου. Γι’ αυτό είπα στην μητέρα μου, “μαμά τα καταφέραμε”. Και με την adidas ήταν κάτι το οποίο συζητούσαμε για πολύ καιρό κι έγινε πραγματικότητα. Είναι ευλογία αυτό που ζω και φροντίζω πάντα να δίνω πίσω στους συμπολίτες μου”. Δεν θέλει να μιλήσει επιπλέον για τη βοήθεια προς τη γειτονιά του, το Englewood. Οσοι ξέρουν πρόσωπα και πράγματα λένε ότι ήδη έχει δώσει περί τα 2.000.000 δολάρια για την κατασκευή γηπέδων μπάσκετ και την ανέγερση εκκλησίας και βιβλιοθήκης.

Εκανε δώρο στον εαυτό του μία Bentley κι ένα υπερπολυτελές διαμέρισμα αξίας 2.800.000 δολαρίων, στον 84ο όροφο του Trump Tower στην καρδιά του Σικάγο. Μάλιστα ζήτησε το διαμέρισμά του να βλέπει προς τη νότια πλευρά του Σικάγο και τη γειτονιά του Englewood. Δεν κρύβει την αδυναμία του για το Englewood: “Εκεί μεγάλωσα. Εκεί έμαθα μπάσκετ. Εκεί έγινα ο άνθρωπος που βλέπετε σήμερα. Θέλω να είμαι το ζωντανό παράδειγμα για τα παιδιά που είναι εκεί. Να ξέρουν ότι αφού τα κατάφερα, μπορούν να τα καταφέρουν κι εκείνοι”.

Εννοείται ότι μεγάλωσε υποστηρίζοντας την ομάδα της πόλης, τους Bulls, έχοντας πρότυπο τον Michael Jordan: “Θυμάμαι τα τρία τους τελευταία πρωταθλήματα. Τη χαρά που πήραμε όταν ο Michael ευστόχησε στο σουτ στη Γιούτα στους τελικούς του 1998. Οπως όλοι μας, μεγαλώσαμε λατρεύοντας τον Jordan. Ηταν το είδωλό μου”.

Το καλοκαίρι, θα συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Ελπίζει ότι θα πάει εκεί πρωταθλητής: “Πέρυσι φτάσαμε μέχρι τους τελικούς της Ανατολής, αλλά αποτύχαμε παταγωδώς. Δεν βγήκα καθόλου από το σπίτι μου για μία εβδομάδα. Δούλεψα πολύ σκληρά καθ’ όλη τη διάρκεια του lockout για να διορθώσω τις αδυναμίες μου. Ελπίζω ότι φέτος θα είμαστε εμείς πρωταθλητές. Αν είμαστε όλοι υγιείς δεν φοβάμαι καμία ομάδα. Μετά θα σκεφτώ το Λονδίνο και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Θα είναι απίστευτη εμπειρία. Απόλαυσα κάθε στιγμή στο παγκόσμιο πρωτάθλημα το 2010 κι ένιωσα μεγάλη περηφάνια, όταν μου κρέμασαν το χρυσό μετάλλιο στον λαιμό μου. Θα είναι η απόλυτη τιμή ένα χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες”.

Ο Rose, κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της Εθνικής των ΗΠΑ για το Μουντομπάσκετ της Τουρκίας, επισκέφθηκε την Ελλάδα για δύο μέρες, για το φιλικό με την Εθνική μας στο ΟΑΚΑ. Λάτρεψε την Αθήνα, όπως μου λέει: “Είχα διαβάσει στο σχολείο για την Αρχαία Ελλάδα και άκουγα τους Ελληνες, εδώ στο Σικάγο, να λένε πόσο όμορφη και ηλιόλουστη χώρα είναι. Πήγαμε στο Μουσείο της Ακρόπολης και τράβηξα πολλές φωτογραφίες, για να τις δείξω στην μητέρα μου”.

Τι του έκανε εντύπωση; Μία γάτα που πέρασε από δίπλα του, ενώ απολάμβανε ένα ποτήρι ανθρακούχο νερό σε κλαμπ της παραλιακής, στην Αθήνα: “Μην με κάνεις να το πώ (γέλια). Αφού ήσουν εκεί… Δεν μπορώ να πω ότι δεν αιφνιδιάστηκα, όταν πέρασε μία γάτα κάτω από τα πόδια μου, ενώ είμαστε στο κλαμπ. Δεν έχω ξαναδεί αδέσποτη γάτα στο κλαμπ και δε νομίζω ότι θα ξαναδώ, μέχρι να ξανάρθω στην Ελλάδα (γέλια). Εχω υποσχεθεί στην μητέρα μου ότι θα την πάω διακοπές στη χώρα σου κάποια στιγμή. Ηθελα το προηγούμενο καλοκαίρι, αλλά έμεινα στο Λος Αντζελες για να προπονηθώ. Ποιος ξέρει, ίσως αυτό το καλοκαίρι, μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες να έρθω”.

Αρχίζει και πάλι να περπατά και να κατευθύνεται προς τη ράμπα. Τον περιμένει εκεί η μητέρα του Brenda, το όνομα της οποίας είναι χτυπημένο με tattoo στο δεξί του χέρι, πάνω σ’ ένα τριαντάφυλλο και ο αδερφός του Reggie. Αγκαλιάζονται και αφού της δώσει ένα στοργικό φιλί στο μάγουλο την καληνυχτίζει. Περπατά μόνος του μέχρι το αυτοκίνητό του. Χωρίς συνοδεία φίλων και γνωστών, ως είθισται να κυκλοφορούν οι σούπερ σταρ στο ΝΒΑ.

Ο Derrick Rose έχει σπάσει αυτά τα στερεότυπα και είναι ο σταρ της διπλανής πόρτας. Το πριγκιπόπουλο του Σικάγο, που φιλοδοξεί να ξαναφέρει πίσω το πρωτάθλημα και να διαδεχθεί τον έναν και μοναδικό βασιλιά της πόλης: Το είδωλό του. Τον Michael Jordan.

ΠΗΓ: Nba.com

NBA Μπάσκετ SPORTS