Σαν ένα γέρικο σκυλί... Άνοιξαν τα βαριεστημένα μάτια τους, τεντώθηκαν, τίναξαν τα πόδια τους, βρήκαν την ανάσα, μάζεψαν όλες τις δυνάμεις τους και άρχισαν ξανά το κυνήγι. Αυτό, άλλωστε, δεν ξεχνιέται. Το έχουν κάνει τόσες φορές στο παρελθόν. Έχουν κατουρήσει κάθε γωνιά του δρόμου. Την έχουν "μαρκάρει", σαν να λένε "έχουμε περάσει από δω". Η δίψα, άλλωστε, δεν σβήνει ποτέ. Όσο κι αν έχουν γκριζάρει οι τρίχες. Τα φετινά play-off μοιάζουν με τον τελευταίο χορό και αυτό κάνει τους San Antonio Spurs πιο επικίνδυνους από ποτέ.

Ο Tim Duncan είναι 35. Ο Manu Ginobili έφτασε τα 34. Ο μικρότερος της "αγίας τριάδας", ο Tony Parker, καβάντζαρε κι αυτός τα 30. Και το ερώτημα δεν είναι αν αυτή θα είναι η τελευταία σελίδα στο κεφάλαιο "αυτών" των Spurs, αλλά το αν ο επίλογος θα συνοδευτεί με σαμπάνια πέρα από το κοινότυπο "κι έζησαν αυτοί καλά".

Ο χρόνος είναι ο μόνος αντίπαλος που δεν μπορεί να νικηθεί. Ο Tim Duncan, ένας από τους καλύτερους ψηλούς που έπαιξαν ποτέ στο ΝΒΑ, μοιάζει ώρες-ώρες να σέρνει τα πόδια του από ρακέτα σε ρακέτα. Ο Popovich διαχειρίζεται το χρόνο συμμετοχής του ειδικά σε back-to-back παιχνίδια και όσο πλησιάζει η post-season προσπαθεί να τον ξεκουράσει, όπως έκανε κόντρα στους Warriors. Ο "T.D" έπαιξε μόλις 12 λεπτά, χωρίς να βγάλει καν τη μπλούζα του στο δεύτερο ημίχρονο.

Τι κι αν έχει μονιμοποιηθεί στο "4" αφήνοντας τις μάχες σώμα-με-σώμα κάτω από τη ρακέτα στον DeJuan Blair; Τι κι όταν αντιμετωπίζει αθλητικές front-line όπως αυτή των Lakers ή των Clippers να παίρνει μια έκφραση του στυλ "είμαι πολύ μεγάλος για αυτά τα σκ...." ; Η καρδιά του το λέει ακόμη, όπως φάνηκε από τους 28 πόντους που έβαλε στους φιλόδοξους στους Grizzlies προ ημερών. Άλλωστε η εμπειρία δεν διδάσκεται... Κι ο Duncan οπλισμένος με την υψηλή τεχνική του κατάρτιση, το φαρμακερό σουτ από μέση απόσταση και την πονηριά του γερό-λυκου, φωνάζει "παρών" σε αυτόν τον τελευταίο χορό...

Φέτος έχει 15.2 πόντους, 9.0 ριμπάουντ, 2.3 ασίστ και 1.5 κόψιμο στα 28 (ποιοτικά) λεπτά που παίζει. Μόνο ο Tony Parker (18.4 πόνοτι, 7.6 ασίστ) έχει πιο "ενεργό" ρόλο στο San Antonio. Μόνο που ο "μικρός" που έδινε τη μπάλα στους Duncan-Robinson, "μεγάλωσε" και πλέον αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της επίθεσης του "Coach-Pop". Το... τρίο συμπληρώνει με 12.6 πόντους, 5.5 ασίστ και 3.3 ριμπάουντ ο υγιής Manu Ginobili. Όταν ο Αργεντίνος επέστρεψε ουσιαστικά εκτόξευσε τα "Σπιρούνια".

Αν μη τι άλλο η πρωτιά που συνοδεύεται με το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας αποτελεί το πρώτο βήμα για την κατάκτηση του 5ου δαχτυλιδιού. Οι Τεξανοι ξέρουν, άλλωστε, να τιμούν το σπίτι τους: με ρεκόρ 25-5 έχουν το δεύτερο καλύτερο εντός έδρας ρεκόρ, πίσω μόνο από τους Heat (25-4).

Η καλύτερη ομάδα της 15ετίας

Το λένε κι οι αριθμοί, όχι μόνο τα τέσσερα πρωταθλήματα (1999, 2003, 2005, 2007) που συνοδεύτηκαν με την άφιξη του Tim Duncan τον Ιούνιο του 1997. Από τότε βρίσκονται κάθε χρόνο στα πλέι-οφ και με λίγα λόγια έχουν εξελιχθεί στην "καλύτερη ομάδα όλων των αμερικάνικων επαγγελματικών σπορ" την τελευταία 15ετία!

Το ποσοστό νίκης (νίκες ανά παιχνίδια) τους αγγίζει το 70% κάτι που σημαίνει ότι προσπερνούν τους Patriots (NFL), τους Yankees (MLB) και τους Red Wings (NHL), που έχουν 69.1%, 60% και 59% αντίστοιχα σε φούτμπολ, μπέιζμπολ και χόκεϊ.

Παράλληλα το 69.9% που μετρούν αυτά τα 15 χρόνια είναι πολύ καλύτερο από το 65.8% των Lakers, το 62.2% των Mavericks και το 59.5% των Suns. Και τα κατορθώματα δεν σταματούν εκεί, καθώς οι Spurs το 1997 ως το 2012 είναι η καλύτερη ομάδα σε οποιαδήποτε άλλη 15ετία στην ιστορία του ΝΒΑ! Πλησιάζουν οι Lakers (1976-1991) με 69.7% κι οι Celtics (1958-1973) με 68.8%. Όχι κι άσχημα...

Η "υπογραφή" του Popovich

Άλλοι τους αντιπαθούν, άλλοι τους συμπαθούν. Όλοι, όμως, τους σέβονται. Εκτιμούν τη σταθερότητα τους, τον τρόπο που παίζουν, με λίγα λόγια το "Greg Popovich's way". Ο κανόνας στο San Antonio δεν είναι το "I 'm open, I 'm shootin'... ", αλλά η ομάδα ψάχνει να βρει τον καλύτερο τρόπο να εκτελέσει. Για αυτό και υπάρχουν δέκα παίκτες που σκοράρουν από 7 πόντους ανά παιχνίδι και πάνω!

Οι Spurs είναι η ομάδα που δεν διστάζουν να δώσουν το τελευταίο σουτ στον Gary Neal, ή διστάζουν να εκμεταλλευτούν τον rookie Kawhi Leonard. Τα "Σπιρούνια" είναι μια ομάδα που ποντάρει στον πάγκο της και στηρίζεται στους βετεράνους, τακτική που εξηγεί την απόκτηση του Stephen Jackson και του Boris Diaw την τελευταία στιγμή.

ΟΚ, δεν είναι η πιο φαντεζί ομάδα του πρωταθλήματος. Μπορεί να μην είναι καν η καλύτερη. Δεν είναι πολλές, όμως, αυτές που ξέρουν τι ακριβώς χρειάζεται για το πολυπόθητο δαχτυλίδι. Για να μετατρέψουν, ωστόσο, τη θεωρία στην πράξη, θα πρέπει να λύσουν κάποια προβλήματα: πρώτον να μείνουν μακριά από τραυματισμούς (όπως έγινε στα περσινά πλέι-οφ όταν αποκλείστηκαν από τους Grizzlies), δεύτερον να βρουν λύση απέναντι σε ομάδες με "twin towers" (όπως οι Lakers), δεδομένου ότι το δικό τους βασικό "5άρι" είναι μόλις 2.03 (Blair) και τρίτον να μη μείνουν από δυνάμεις όταν τα συνεχόμενα παιχνίδια αποκτήσουν κομβική σημασία.

Μπορούν; Οι Άγγλοι λένε ότι δεν μπορείς να μάθεις σε ένα γέρικο σκυλί καινούργια κόλπα. Ούτε, όμως, μπορείς να μάθεις σε ένα κουτάβι πως να σταματήσει να γαβγίζει και να αρχίσει να δαγκώνει.

Πηγή: Sport24.gr

NBA