Ξέφυγε η κατάσταση και σε αγώνα ράγκμπι όπου όλα... επιτρέπονται. Δεν ξέρω πόσοι είδατε τη φάση που ο Ben Flowers της Wigan ρίχνει δύο μπουνιές στον Hoiaia της St. Hellens στον τελικό του Rugby League, αλλά τέτοια μπουνιά όπως η δεύτερη είναι απίθανο να τη δείτε στο ποδόσφαιρο. Ο Hoiaia έχει πέσει ανάσκελα ο Flowers γονατίζει από πάνω και του καρφώνει μπουνιά στο φρύδι. Με κόντρα το έδαφος, ότι ο Hoiaia ξανασηκώθηκε κάτι λέει για το πόσο σκληρό κεφάλι έχει.

 

Η φάση έγινε στο δεύτερο λεπτό, ο Flowers αποβλήθηκε και η Wigan έχασε το ματς αλλά δεν είναι το σημαντικό. Σημαντικό είναι ότι η σκηνή δείχνει πως το αξίωμα «Το ράγκμπι είναι ένα σπορ που φτιάχτηκε για αλήτες αλλά παίζεται από κύριους, το ποδόσφαιρο ένα σπορ που φτιάχτηκε για κύριους και παίζεται από αλήτες» δεν ισχύει πια. Δεν ισχύει από τη στιγμή που η League έγινε spectator’s sport εδώ και τρεις δεκαετίες. Η League έχει κανονισμούς που κάνουν το παιχνίδι πιο γρήγορο σε σχέση με την Union και είναι πιο εύκολο στον μέσο θεατή να παρακολουθήσει το ματς. Και όπου πέφτουν λεφτά το αγωνιστικό επίπεδο ανεβαίνει αλλά το επίπεδο συμπεριφοράς πέφτει.

 

Το ίδιο το παιχνίδι έχει μια γενική συμπεριφορά. Ολοι όμως δεν έχουν την ίδια συμπεριφορά αφού παίζει ρόλο και ο χαρακτήρας. Παράδειγμα, ο Νίκος Καρέλης. Τον βλέπεις και λες «αυτός τρώει παιδιά». Στην πραγματικότητα είναι από τους αυθεντικούς τζέντλεμεν των γηπέδων. Δεν γουρλώνει μάτια, δεν γελάει ειρωνικά στον διαιτητή, δεν την πέφτει στους αντιπάλους αν του ρίξουν καμία, ο ίδιος δεν ρίχνει ψιλές στη ζούλα και δεν κάνει θέατρο να πέφτει και να χτυπιέται σαν γατάκι που το πάτησε αυτοκίνητο για να πάρει την κίτρινη ο αντίπαλος. Δύο κλαδέματα του κάνανε οι Φινλανδοί και στα δύο σηκώθηκε σαν κύριος και συνέχισε το παιχνίδι του. Το πόσο η εμφάνιση απατά φαίνεται από το ότι βλέπεις τον Καρέλη και λες μακριά και αλάργα και βλέπεις τον Μπεργκ και σκέφτεσαι από κυρίζι έως και φλώρος. Ο Μπεργκ όμως είναι που θα ρίξει την αγκωνιά και στραβώνει και εύκολα, ειδικά αν κάποιος του τη ρίξει και μετά πάει να τον χαϊδέψει.

 

Αν στους αμυντικούς ισχύει ότι βαράνε περισσότερο αυτοί που δεν ξέρουν μπάλα, στους επιθετικούς συμβαίνει το αντίστροφο. Τις περισσότερες τις δίνουν οι καλοί. Κλασικότερο παράδειγμα ο Ιμπραΐμοβιτς, που αν πιστέψει ότι ο άλλος παίρνει θάρρος μπορεί να του δώσει κλοτσιά που θα ζήλευε πλάγιο μπακ του '80. Οσο για Ελληνες παίκτες, δύο επιθετικοί που μπορούσαν να κάνουν τον αντίπαλο μπακ να βλαστημήσει που τους μάρκαρε ήταν ο Τζόρτζεβιτς και ο Λυμπερόπουλος. Ο Τζόρτζεβιτς στα ντουζένια του μπορούσε να τρέχει στην πλάγια γραμμή κάνοντας τον ανεμόμυλο με τα χέρια και όποιο μπακ τον πλησίαζε δεν το ξαναδοκίμαζε. Ο Λυμπερόπουλος έτσι και γύριζε πλάτη και ο αντίπαλος κολλούσε απάνω του, θα την έτρωγε από τα χέρια που πήγαιναν προς τα πίσω. Είχε όμως και μια ιδιοτυπία. Αναγνώριζε το δικαίωμα στα αντίπαλα μπακ να τον παίξουν το ίδιο σκληρά. Ιδιαίτερα με τον Ανατολάκη μπορούσαν να σκοτωθούν για 90 λεπτά και μετά να φύγουν αγκαλιασμένοι, το οποίο ήταν και το χαρακτηριστικό του ράγκμπι σε παλιότερες εποχές. Οι παίκτες παίζανε όσο σκληρά μπορούσαν και μετά πήγαιναν στο απέναντι παμπ για να τα πιούνε και να τραγουδήσουνε τα rugby songs.

 

 

Σοβάρεψαν τα πράγματα

Το ματς της Εθνικής με τη Βόρειο Ιρλανδία είναι το πρώτο πραγματικά κρίσιμο. Σε περίπτωση που η Εθνική δεν πάρει τους τρεις βαθμούς, για πρώτη φορά θα περάσει από το γκρουπ των φαβορί στο γκρουπ των αουτσάιντερ ψάχνοντας αποτελέσματα εκεί που πριν ξεκινήσει το τουρνουά δεν είχε ανάγκη. Θα το πετύχει;

 

Νομίζω πως ναι και το ίδιο νομίζουν και οι μπουκ που αντίθετα με τη Φινλανδία που μας δίνανε απλά σαν φαβορί, με τη Βόρειο Ιρλανδία μας δίνουν σούπερ φαβορί του 1.50. Η Ελλάδα έφτιαξε το όνομά της κερδίζοντας το Euro του 2004, αλλά το διατήρησε ξεπατώνοντας τις δεύτερες ομάδες της Ευρώπης, με το εκάστοτε απαιτούμενο αποτέλεσμα του στυλ των ματς με τη Ρουμανία για τα τελικά του Μουντιάλ. Η Βόρειος Ιρλανδία ανήκει στη συγκεκριμένη κατηγορία και παίζει με το στυλ του τυποποιημένου αγγλικού ποδοσφαίρου που στις μεγάλες κατηγορίες της Αγγλίας έχει εγκαταλειφθεί. Στην πρώτη αγωνιστική κέρδισε την Ουγγαρία με 1-0 εκτός έδρας και στη δεύτερη τα Νησιά Φερόε με 2-0, αλλά τα γκολ που βάζει δεν πρόκειται να τα βάλει με την άμυνα της Εθνικής. Δύο γκολ στο κέντρο της άμυνας και το ένα από κόρνερ με δίδυμο Παπασταθόπουλο και Μανωλά η Εθνική δεν πρόκειται να τα φάει. Αντίθετα, αν κερδίσει πέναλτι δεν σημαίνει και γκολ, αφού κάτω από τα δοκάρια θα κάθεται ο Ρόι Κάρολ.

 

Ο οποίος έπιασε ένα καλοχτυπημένο πέναλτι στο ματς με τα Νησιά Φερόε και είναι τερματοφύλακας ρυθμού. Δηλαδή αν πιάσει τα πρώτα μπορεί να κατεβάσει ρολά και να υπάρξει πρόβλημα. Ιδιαίτερα όταν στη θέση του φορ η Ελλάδα έχει πρόβλημα. Με τον Κώστα Μήτρογλου αλλά και με τον Κλάους Αθανασιάδη που τον αντικατέστησε. Το να παίζει ο ένας και επειδή δεν αποδίδει να παίζει ο άλλος ακούγεται σαν στρατός -να σε πάνε μία μέσα, μία έξω. Νομίζω όμως ότι στο συγκεκριμένο ματς ο Ρανιέρι θα πρέπει να ξεκινήσει με τον Μήτρογλου. Στο Καραϊσκάκη γίνεται και ο Μήτρογλου θα έχει καλύτερη αντιμετώπιση από τον Κλάους. Κακώς; Καμία αντίρρηση, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Για να μη ζούμε στη σφαίρα της φαντασίας, σκεφτείτε το ματς να γινόταν στην Τούμπα και αντί για τον Κλάους να ξεκινούσε ο Μήτρογλου.

Πηγή: SportDay

Άλλα Σπόρ SPORTS