Ομολογώ ότι κι εγώ όταν πρωτοδιάβασα πέρυσι τη καταγγελία, με πηχυαίους μάλιστα τίτλους όπως συνηθίζεται από ελληνικά ΜΜΕ, για...ρατσιστική συμπεριφορά των διοργανωτών του Μαραθωνίου Αθήνας προς αθλητές ΑΜΕΑ, παραξενεύτηκα. Ο μονόπλευρος μάλιστα τρόπος παρουσίασης του γεγονότος με αναφορά της θέσης μόνο του καταγγέλοντα χωρίς τον αντίλογο αυτού που κατηγορείται, και με αναφορές που αγγίζουν το συναίσθημα του αναγνώστη, είναι εύκολο να επηρεάσουν όσους διάβασαν τη καταγγελία, ώστε να δώσουν απόλυτο δίκιο μάλιστα στον καταγγέλοντα, και να ρίξουν στη πυρά τον διοργανωτή. Ενώ θα έπρεπε να συνέβαινε το αντίθετο.

Τις επόμενες ημέρες βέβαια τα πράγματα αποκαταστάθηκαν. Οι λεπτομέρειες του θέματος τέθηκαν στη σωστή τους βάση, ο...κατηγορούμενος απολογήθηκε για κάτι που υπό άλλες συνθήκες δεν θα χρειαζόταν καν, και τουλάχιστον οι γνώστες του αθλήματος και του χώρου κατάλαβαν ότι παρασύρθηκαν όσοι παρασύρθηκαν σε βιαστικά συμπεράσματα από μια καταγγελία που στηριζόταν σε παράλογα συμπεράσματα. Ότι ο αποκλεισμός οχημάτων (αμαξιδίων) για λόγους ασφαλείας, ήταν (δήθεν βέβαια)…αποκλεισμός και ρατσισμός προς τους αθλητές ΑΜΕΑ. Έστω κι αν άλλοι συναθλητές τους ΑΜΕΑ συμμετείχαν με επιτρεπτό τρόπο, δηλαδή απλό καροτσάκι.

Η ζημιά όμως έγινε. Οι μη σχετικοί του χώρου είχαν ήδη διαμορφώσει την άποψή τους, και η ρετσινιά μέχρι ενός σημείου έμεινε. Βλέπετε, τα ΜΜΕ δεν έδειξαν τον ίδιο ζήλο στην αποκατάσταση του θέματος. Αυτό δεν πουλάει.

http://www.runningnews.gr/lib_photos/articles/2014_11_14_blog/002.jpgΚι ενώ είπαμε πέρυσι ότι το θέμα είναι πλέον λήξαν και ότι τουλάχιστον αυτό δεν επρόκειτο να επαναληφθεί καθώς οι εξηγήσεις ήταν κάτι παραπάνω από πλήρεις, γελαστήκαμε. Αμέσως μετά τη διεξαγωγή και του φετινού Αυθεντικού Μαραθωνίου, ήρθε νέα ανάλογη καταγγελία. ΜΜΕ άσχετα με τον αθλητισμό τη προέβαλαν με τον τρόπο που συνηθίζουν, άσχετοι δε αναγνώστες τους, παρασυρόμενοι και από τα ρεπορτάζ, καταδίκασαν στα σχόλιά τους δέκα φορές περισσότερο τους ‘κακούς’ διοργανωτές.

Τέτοια φαινόμενα είναι δυστυχώς αναπόφευκτα όταν προέρχονται από μη σχετικούς προς το χώρο. Το λυπηρό δεν είναι τόσο αυτό. Είναι όταν άνθρωποι του χώρου μας τα αναπαράγουν. Αυτοί τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικοί στα social media, και αν τα αναρτούσαν να το έκαναν για να κατηγορήσουν τους άσχετους συντάκτες (αποδεκτό να προβάλεται οποιαδήποτε καταγγελία, αλλά όχι με τέτοιο τρόπο από τους συντάκτες), και όχι τους σχετικούς διοργανωτές.

Ίσως δεν θα έπρεπε να ασχοληθούμε καν με το θέμα, καθώς δίνουμε αξία και προβολή σε κάτι που δεν του πρέπει. Αλλά χρειάζεται μια πλήρης καταγραφή των γεγονότων, ώστε να χρησιμεύσει τώρα ή και μελλοντικά (δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να μας βεβαιώσει ότι ως Έλληνες δεν θα δίνουμε συνέχεια στο θέμα και σε επόμενα χρόνια) ως μια αποστομωτική απάντηση στους μη σχετικούς με το χώρο που αναπαράγουν το θέμα, αλλά και στους σχετικούς, που παρασύρονται από τη μονόπλευρη και συναισθηματική παρουσίαση του γεγονότος από μη σχετικά ΜΜΕ.

Συνοψίζοντας λοιπόν. Πέρυσι δύο αθλητές ΑΜΕΑ κατήγγειλαν ότι δεν τους επιτράπηκε να συμμετέχουν στον αγώνα με αγωνιστικά αμαξίδια. (διεύκρινηση: το σάιτ που αναφέρεται αρχικά στο λινκ κατέθεσε ήρεμα τα γεγονότα. Άλλα όμως σάιτ...παρεκτράπηκαν). Το ότι ακόμη και το ίδιο τους το αίτημα ήταν εκπρόθεσμο, και τις αναφορές όπως "σκοπεύουμε να κατέβουμε κανονικά και ας μην μας επιτρέψουν τη συμμετοχή", ας τις προσπεράσουμε. Ας μείνουμε μόνο στο θέμα των αμαξιδίων, και στο που δημιουργείται πρόβλημα ώστε να μη τους επιτρέπεται.

Τα αγωνιστικά αμαξίδια λοιπόν αναπτύσσουν μεγάλες ταχύτητες. Ελίτ ΑΜΕΑ κάνουν σε αγώνες όπου επιτρέπεται η συμμετοχή τους (ως ουσιαστικά ξεχωριστός αγώνας με δικούς του κανονισμούς όπως απαιτεί η IAAF) τον Μαραθώνιο σε μία ώρα! Οι λιγότερο γρήγοροι μπορεί να κάνουν δύο, αυτοί που θα κατέβουν για τη συμμετοχή, 3 ή και 4. Στην Αθήνα οι ιδιαιτερότητες της διαδρομής θα έριχναν πολύ τη ταχύτητα των αμαξιδίων από το 8ο ως το 31ο χιλιόμετρο που έχουν ανηφόρες, πιθανόν θα τους προσπερνούσαν δρομείς έστω και αν η εκκίνηση γινόταν για τα αμαξίδια πριν τους μαραθωνοδρόμους. Μετά το 31 χιλιόμετρο που έχει όλο κατηφόρα, τα αμαξίδια θα πήγαιναν με...χίλια, και αν υπήρχαν μπροστά δρομείς, θα μπορούσε να συνέβαινε ατύχημα, ίσως και πολύ πιο σοβαρό και από αυτό που έγινε στον περσινό Μαραθώνιο του Λονδίνου μεταξύ ελίτ αθλήτριας του προπορευόμενου γκρουπ γυναικών, και δυο αμαξιδίων.



 

 

Βέβαια θα πει κάποιος, δεν μπορεί να δοθεί η εκκίνηση πολύ νωρίτερα? Πόσο νωρίτερα όμως? Αν δοθεί χρονικό όριο πχ 4 ωρών, το τελευταίο αμαξίδιο θα πρέπει να μπαίνει στο στάδιο πριν τις 7.50 που αρχίζει ο αγώνας των 5.000 μέτρων. Δηλαδή ο αγώνας να ξεκινά στις...4.00 το πρωί. Οι εθελοντές να είναι στο πόστο τους από τα μεσάνυχτα για να ετοιμάζεται ο εξοπλισμός στους σταθμούς. Τα δε λεωφορεία που μεταφέρουν τους μαραθωνοδρόμους στην εκκίνηση, από που θα πάνε? Όσο για τον αγώνα, δεν θα τον παρακολουθεί κανένας.

Αλλά ας πούμε ότι βρισκόταν μια κάποια λύση ανάγκης, και δινόταν η εκκίνηση αργότερα, πχ μια ώρα πριν την εκκίνηση του Μαραθωνίου. Θα έπρεπε να καταργηθούν οι περίπου 8 (5 ήταν μέχρι πέρυσι) ξεχωριστοί αγώνες των παιδιών που διεξάγονται στους Δήμους από όπου περνάει ο αγώνας, και ολοκληρώνονται λίγο πριν την αναμενόμενη άφιξη των πρώτων δρομέων. Ο δε τερματισμός των αμαξιδίων θα συνέπιπτε με πληθώρα τερματισμών των 10 χιλιομέτρων.

Θα πει κανείς, οκ λοιπόν, είναι όλα κομμένα και ραμμένα για τους 35.000 δρομείς και τα παιδιά, και ο μονοψήφιος ή διψήφιος αριθμός, ή οι εκατοντάδες ΑΜΕΑ που θα μετείχαν με αμαξίδια αν δινόταν μεγάλη δημοσιότητα, δεν έχουν θέση στον αγώνα. Εδώ λοιπόν το ζουμί της υπόθεσης. Έχουν και παραέχουν θέση. Μπορούνε κάλλιστα να μετέχουν, αλλά όχι με αγωνιστικό αμαξίδιο. Έχει καθιερωθεί διεθνώς, έστω και αν ίσως δεν προβλέπεται από το γράμμα των κανονισμών του Μαραθωνίου από την IAAF, η συμμετοχή από απλά καροτσάκια που συνοδεύονται από συναθλητές τους (αντίστοιχα έχει καθιερωθεί να επιτρέπεται αν και δεν προβλέπεται, γονείς να τρέχουν μαζί με το καρότσι με τα παιδιά τους, ιδίως στα 5 και 10χλμ). Ποια καλύτερη απόδειξη για αυτό μπορεί να υπάρξει, από το περσινό δημοσίευμα που έκανε ο ΣΕΓΑΣ: Ενα δίδυμο...πολλά μηνύματα.
Για την ιστορία, το εγχείρημα πέτυχε, όπως το επιβεβαιώνουν οι φωτογραφίες και βίντεο του επίσημου πρακτορείου κάλυψης του αγώνα. (σε πρόχειρη μάλιστα αναζήτηση βρήκα άλλες δυο φωτογραφίες από αντίστοιχες περιπτώσεις από τον περσινό ΚΜΑ 2013, και που συνοδεύουν το παρόν άρθρο). Είναι αυτονόητο ότι αν το παραπάνω αίτημα είχε γίνει για συμμετοχή με αγωνιστικό αμαξίδιο θα απορριπτόταν. Εξίσου αυτονόητο είναι ότι αν οι καταγγέλοντες μετείχαν με καροτσάκι για τη καθαρά συμβολική όπως και οι ίδιοι λένε συμμετοχή, θα γίνονταν δεκτοί και με δάφνες.

Για την ιστορία και τη πλήρη αναφορά στις πτυχές του θέματος, αξίζει να αναφερθεί και η επίσημη τοποθέτηση του ΣΕΓΑΣ πέρυσι, και το κυριότερο, η τοποθέτηση της Εθνικής Αθλητικής Ομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρίες που πήρε αποστάσεις από τις καταγγελίες.

Και ερχόμαστε στο σήμερα λοιπόν, που ένα θέμα που από πέρυσι θα έπρεπε να είναι λήξαν, ήρθε και πάλι στην επιφάνεια, με καταγγελία του ίδιου του προέδρου των παραολυμπιονικών, και τίτλους όπως "Αποκλεισμός των Ολυμπιονικών με αναπηρία απο τον 32ο Κλασικό Μαραθώνιο ! " . Δεν θα ξαναπώ τα ίδια για την ασχετοσύνη κάποιων ΜΜΕ, τη μη αναζήτηση από μέρους τους του αντίλογου, τη μονομερή προβολή του θέματος, ούτε θα ξαναπώ για το αδύνατο της εκπλήρωσης του αιτήματος του καταγγέλοντα, αλλά και για το ότι θα μπορούσε κάλλιστα να μετέχει στον αγώνα με απλό καροτσάκι. Ούτε για τους χαρακτηρισμούς για ρατσιστές, γελοίους και αστείους που δίνει στο ανορθόγραφο ποστ του ("ΟΛΥΜΠΙΩΝΙΚΩΝ" είναι η ορθογραφία του ακόμη και για το αντικείμενό του!), ούτε για την ασχετοσύνη των διοργανωτών που μιλάει, όταν ασχετοσύνη είναι το ίδιο του το αίτημα να ξεκινήσει τελευταίος με 10.000 δρομείς μπροστά του να του φράζουν το πέρασμα. Θα πω όμως ότι είναι σεβαστό να διατυπώνει κάποιος στη κάθε διοργάνωση οποιοδήποτε αίτημα, αλλά μέχρι εκεί. Εφόσον απορρίπτεται, να το κατανοεί. Πχ κι εγώ μπορεί να ζητήσω (λέμε τώρα) να γίνει παράλληλα και ξεχωριστός αγώνας 1000 μέτρων ή ημιμαραθωνίου ή 100 χιλιομέτρων. Ή ποδηλατικός. Γιατί ξεχωριστός είναι ουσιαστικά και ο αγώνας των αμαξιδίων, σύμφωνα άλλωστε και με τους κανονισμούς της IAAF. Αλλά αν απορριφθεί, να καταφεύγω σε τέτοιους χαρακτηρισμούς, είναι το λιγότερο ανάρμοστο, και αν ο αποδέκτης δεν έδειχνε ο ίδιος την όποια κατανόηση, μπορούσε να κινηθεί εναντίον του καταγγέλοντα.

Είναι απορίας άξιο πάντως πως ο ίδιος ο πρόεδρος των παραολυμπιονικών και άνθρωπος με κοινωνικούς αγώνες σύμφωνα με το βιογραφικό του, συμπεριφέρθηκε έτσι.

Για την ιστορία, περιττό να πούμε ότι και φέτος τα καροτσάκια μετείχαν κανονικά, και βέβαια όχι μόνο δεν απαγορεύτηκαν αλλά αντίθετα προβλήθηκαν με ρεπορτάζ όπως αυτό: Τρέχει Μαραθώνιο με την 10χρονη κόρη του σε αμαξίδιο
Όλα όσα έγραψα ως τώρα, θα μπορούσαν να συνοψίζονται και μόνο στα εξής: Οι ΑΜΕΑ φυσικά και είναι ευπρόσδεκτοι. Αυτό που δεν επιτρέπεται, είναι συγκεκριμένα οχήματα, τα αγωνιστικά αμαξίδια. Τα οποία δεν είναι απλά, "ελάτε να μετέχετε". Χρειάζεται προκήρυξη ξεχωριστού παραάλληλου αγώνα για αυτά. Γιατί να μη μετέχει κάποιος με απλό καροτσάκι και θέλει το αμαξίδιο? Επειδή είναι παραπάνω ο κόπος? Μα ο Μαραθώνιος, είναι από μόνος του Κόπος.
Κλείνοντας, να διευκρινίσω, αν και είναι αυτονόητο, καθώς πάντα κάτι ή κάποια παράγραφος μπορεί να παρερμηνευτεί. Ο σεβασμός μου προς τους ΑΜΕΑ, αθλητές και μη, είναι απεριόριστος. Ειδικά στη χώρα μας που οι ΑΜΕΑ αντιμετωπίζουν αμέτρητα εμπόδια και ανύπαρκτες υποδομές για αυτούς, που και αυτές όπου υπάρχουν καταπατούνται από συμπολίτες μας για τη δική τους ευκολία. Έίναι περιττό να πω ότι και οι καταγγέλοντες, είναι πανάξιοι για τις αθλητικές τους επιτυχίες, και τη δραστηριότητα σε μια χώρα και κοινωνία που δεν τους βοηθά. Αλλά οι αθλητικές επιτυχίες δεν δικαιολογούν κάποιον εφόσον ξεφεύγει στη συμπεριφορά του.

Η εξέλιξη του Αυθεντικού Μαραθωνίου αποτελεί ένα θαύμα όπως αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια, και είναι κρίμα να αμαυρώνεται έστω και στο ένα εκατομμυριοστό, από ανύπαρκτα ζητήματα. Αν οι μη σχετικοί με τον χώρο τα αναπαράγουν, εμείς ας προστατεύσουμε τον αγώνα και το άθλημά μας, αγνοώντας τους, ή επιχειρηματολογώντας εναντίον τους. Αλλά όχι και να ενστερνιζόμαστε αστήρικτα δημοσιεύματα!...
Επίλογος με ένα θέμα άσχετο μεν, ευχάριστο δε, για να κλείσουμε και ευδιάθετα. Η πρωτότυπη εναλλαγή στη μουσική υπόκρουση στη φετινή εκκίνηση του Μαραθωνίου. Ήταν κάτι που όσο απλό κι αν είναι, δεν το περίμενα και μου άρεσε πολύ. Respect σε όποιον το σκέφτηκε. Και του χρόνου! (ως προς τις εκπλήξεις όπως η τελευταία βέβαια, όχι ως προς τα υπόλοιπα!!!)

ΠΗΓΗ: runningnews.gr

Άλλα Σπόρ SPORTS