Στο gazzetta κάναμε στη διάρκεια των τελευταίων 10 ημερών όσα μπορούσαμε, αναλαμβάνοντας την ευθύνη που μας αναλογεί. “Φωνάξαμε” με σερί δημοσιευμάτων για τους κινδύνους σε Θεσσαλονίκη και Αγρίνιο. Και επιμείναμε να καταγράφουμε την απορία μας για την αδιανόητη επιλογή της Ομοσπονδίας του Χάντμπολ να δώσει από περίπου 1000 – 1400 εισιτήρια σε ΠΑΟΚ και ΑΕΚ και να τους επιτρέψει να τα μοιράσουν στους οργανωμένους οπαδούς τους. Κυρίως όμως σταθήκαμε στην ακατανόητη επιλογή του υφυπουργείου Αθλητισμού να ανεχθεί αυτή τη διαδικασία και να επιτρέψει στην Ομοσπονδία να μοιράσει με τέτοιο τρόπο εισιτήρια στους συνδέσμους των οργανωμένων οπαδών των δύο ομάδων.
Ουδείς είχε την ελάχιστη αμφιβολία ότι θα συμβεί αυτό που τελικώς συνέβη. Ολη η κοινωνία της διοίκησης του αθλητισμού, μαζί με την κοινωνία της αθλητικής δημοσιογραφίας στοιχημάτιζαν ότι θα γίνουν επεισόδια και μάλιστα εντός του κλειστού. Ο μόνος που είχε αντίθετη άποψη ήταν ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κώστας Γκαντής, ο οποίος δήλωνε βέβαιος ότι δεν πρόκειται να συμβεί το παραμικρό, επέμενε ότι τα εισιτήρια δεν θα διατεθούν σε συνδέσμους οργανωμένων οπαδών και θα δοθούν ατομικά και ονομαστικά. Ηθελε να παραμυθιαστεί και παραμυθιάστηκε. Και μαζί παραμύθιασε την γενική γραμματεία Αθλητισμού με συνέπεια να επιτραπεί η διανομή εισιτηρίων στις δύο ομάδες. Το λιγότερο που του αναλογεί ως ευθύνη είναι να την αναλάβει και να παραιτηθεί.
Τι ακολούθησε; Πλην των επεισοδίων στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, συνέβη αυτό που μπορούσαν να προβλέψουν ακόμη και μωρά: ανταλλαγή φωτοβολίδων, οι οποίες βρέθηκαν κατά έναν μαγικό τρόπο στα χέρια των κάφρων, δεδομένου ότι οι αστυνομικοί έκαναν τον συνήθη εξονυχιστικό έλεγχο, τον οποίο θα ζήλευε ακόμη και η υπηρεσία ασφαλείας του Λευκού Οίκου και εν συνεχεία ξύλο και ανταλλαγή ... αναμνηστικών αντικειμένων μεταξύ των κάφρων.
Ο τελικός του κυπέλλου χάντμπολ Ανδρών ήρθε σε μια πολύ επίκαιρη στιγμή να φωνάξει προς την νέα κυβέρνηση και τον υφυπουργό Αθλητισμού Σταύρο Κοντονή ότι όσους νόμους και αν ετοιμάσουν δεν θα πετύχουν τίποτα περισσότερο από μια τρύπα στο νερό. Η εύκολη λύση είναι ένας νέος νόμος, για το θεαθήναι. Η δύσκολη λύση είναι αυτή που διαχρονικά δεν επέλεξε καμιά ελληνική κυβέρνηση στη νεότερη ιστορία του αθλητισμού: η εφαρμογή των νόμων, αδιακρίτως.
Σε όλες τις κανονικές χώρες μετά από τέτοια επεισόδια περνούν μια – δυο μέρες μέχρι την σύλληψη όλων των δραστών, οι οποίοι τιμωρούνται παραδειγματικά. Μαζί με αυτούς όμως τιμωρούνται παραδειγματικά και οι φέροντες την κύρια ευθύνη: οι παράγοντες. Οι παράγοντες που επιτρέπουν αυτό το νταραβέρι με τα εισιτήρια, και οι παράγοντες που νταραβερίζονται με τους κάφρους και τους δίνουν εισιτήρια. Αυτοί οι νταραβεριτζήδες παράγοντες έχουν αφανιστεί σε Αγγλία, Γερμανία, και είναι είδος υπό εξαφάνιση σε Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία. Αυτό το είδος παραγόντων δεν είναι απλώς κυρίαρχο στον ελληνικό αθλητισμό, είναι το ίδιο το καθεστώς.
Καλό λοιπόν το “Επείγοντα μέτρα για την αντιμετώπιση της βίας στον αθλητισμό” νομοσχέδιο των 4.600 λέξεων, αλλά μόνο για να 'χαμε να λέγαμε. Αν δεν τιμωρηθούν μέχρι ενός όλοι αυτοί που φέρουν την ευθύνη για το “γράφουμε στα αρχ... μας το νέο νομοσχέδιο της βίας” σημερινό τελικό του κυπέλλου χάντμπολ, ο Κοντονής έχει ήδη αποτύχει. Διότι θα καταχωρηθεί στην συνείδηση όλης της κοινωνίας του αθλητισμού ως ακόμη ένας που λέει πολλά και κάνει ελάχιστα επειδή δεν έχει τα κότσια να κοντραριστεί με τα συμφέροντα.
Πηγή: gazzetta.gr