Χρυσή ολυμπιονίκης στο Ρίο, παγκόσμια πρωταθλήτρια, κορυφαία Ευρωπαία αθλήτρια για το 2017. Στα 28 της έτη, η Κατερίνα Στεφανίδη μοιάζει να έχει πετύχει τα πάντα. Σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, που δεν είναι λίγοι όσοι –για την Ελλάδα μιλάμε άλλωστε– δεν ικανοποιούνται με κάτι λιγότερο από το χρυσό μετάλλιο.

Η Κατερίνα Στεφανίδη έχει τη δική της θετική ανάγνωση. «Ο απλός κόσμος με στήριξε παραπάνω από ποτέ, δέχθηκα πολλά μηνύματα αγάπης και, για ακόμη μία φορά, μηνύματα χαράς και περηφάνιας». «Αυτό που με χαροποίησε με αυτή την ήττα (σ.σ. στο Παγκόσμιο κλειστού στίβου) ήταν, πρώτον, ότι έδωσε ακόμη μεγαλύτερη αξία στα χρυσά μετάλλια –και του παρελθόντος και του μέλλοντος– και δεύτερον, ότι έδειξε πως είμαι ένας απλός άνθρωπος που, όπως κάθε άλλος, έχω και καλές και κακές ημέρες».

Η Στεφανίδη, που μοιράζει τον χρόνο της μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ, μοιάζει «αντιστάρ». Είναι προσεγγίσιμη και, κυρίως, δεν δηλώνει παντογνώστης. «Δεν έχω πρόβλημα να πω ότι δεν γνωρίζω αρκετά για κάποιο ζήτημα για να εκφέρω γνώμη», εξηγώντας ότι η εικόνα για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα άλλες φορές είναι εξαιρετικά καλή και άλλες «παρακολουθώ λιγότερο και λέω στον εαυτό μου ότι “όσο λιγότερα μαθαίνω τόσο καλύτερα”». Παρότι έχει άποψη για τα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά δρώμενα στην Ελλάδα, ουδέποτε έχει ψηφίσει. «Εφυγα στα 18 μου και δεν έχω βρεθεί ποτέ στην Ελλάδα σε περίοδο εκλογών» λέει και, έπειτα από μία μικρή παύση, συνεχίζει με ένα παιγνιώδες χαμόγελο: «Πράγμα που, τώρα που το σκέφτομαι, είναι μάλλον εκπληκτικό, καθώς κάποια εποχή είχαμε εκλογές στη χώρα κάθε δύο μήνες!».

Στον αντίποδα, η Στεφανίδη δεν φοβάται να υψώσει τους τόνους σε όσα κρίνει ότι γνωρίζει καλά. Επιστρέφοντας από το Ρίο δεν δίστασε να γίνει «δυσάρεστη» στους δημοσιογράφους, θυμίζοντας (μας) ότι ασχολούμαστε με τον κλασικό αθλητισμό κάθε τέσσερα χρόνια και μόνον εφόσον υπάρξει μετάλλιο. Στη θέση αυτή επιμένει και σήμερα, έστω κι αν η ίδια απολαμβάνει μεγαλύτερη δημοσιότητα: «Εχουμε αθλητές που βγαίνουν 4οι, 5οι, 7οι, 15οι στον κόσμο και οι μόνοι που γνωρίζουν το όνομά τους είναι η οικογένειά τους, αυτό το βρίσκω ιδιαίτερα προβληματικό».

Προ ημερών, αντέδρασε έντονα στην απόφαση του ΣτΕ που έκρινε αντισυνταγματική την καθ’ υπέρβαση του προβλεπόμενου αριθμού εισαγωγή διακριθέντων αθλητών σε ΑΕΙ και ΤΕΙ.

Αφού εξηγεί ότι, πλέον, δεν ισχύει το «άνευ εξετάσεων» και ο αθλητής θα πρέπει να γράψει τουλάχιστον 10% κάτω από τον πρώτο εισαχθέντα, («προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτός που θα καταφέρει να γράψει 10% χαμηλότερα, με 50% λιγότερες ώρες για διάβασμα είναι ακαδημαϊκά και μαθησιακά πιο ικανός»), η Κατερίνα Στεφανίδη περιγράφει την εμπειρία της από το Πανεπιστήμιο Stanford στο οποίο βρέθηκε με υποτροφία, το 2008, στις απαρχές της ελληνικής κρίσης. «Κανένας, μα κανένας μαθητής στο Stanford δεν είναι απλώς μαθητής, ήταν μουσικοί, ζωγράφοι, αθλητές, χορευτές, εφευρέτες... το παιδί που έμενε απέναντί μου την πρώτη χρονιά ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής στον κύβο του Ρούμπικ. Ολα τα ξένα πανεπιστήμια δίνουν μεγάλη σημασία στην πολυπλευρικότητα και στα ταλέντα, τα οποία δεν μετριούνται με ένα τεστ, πόσο μάλλον με ένα τεστ όπως οι Πανελλήνιες. Θεωρώ αναγκαίο ως χώρα να αγκαλιάσουμε την πολυπλευρικότητα και ως στοιχείο εισαγωγής στο πανεπιστήμιο. Ας δώσουμε κάποιο κίνητρο... εξάλλου όποιος έχει τελειώσει το πανεπιστήμιο και έχει ψάξει για δουλειά, πιστεύω ότι θα συμφωνήσει ότι οι ακαδημαϊκές γνώσεις που πήρε δεν είναι ακριβώς αυτό που χρειάστηκε για την επαγγελματική του επιτυχία».

Κι όμως, 10 χρόνια νωρίτερα, η Κατερίνα Στεφανίδη δεν ήθελε καν να φύγει από την Ελλάδα. Πλέον, αν κάποιος τη ρωτούσε δεν θα το σκεφτόταν δεύτερη φορά. «Εξαρτάται, βέβαια, από το κάθε άτομο, την κάθε προσωπικότητα, αλλά εγώ προσωπικά “σπρώχνω” όλα τα νέα παιδιά να βγουν στο εξωτερικό για σπουδές. Είναι σημαντικό ένα νέο παιδί να ζήσει σε μία άλλη χώρα, να δει άλλες απόψεις, άλλους τρόπους ζωής, γενικώς να ανοίξουν τα μάτια... και ιδανικά και το μυαλό. Στο πανεπιστήμιο έμαθα τόσα μέσα στην τάξη όσα και έξω από αυτήν, αυτή η εμπειρία ζωής σου μαθαίνει πραγματικά πολλά τόσο για τον κόσμο όσο και για τον ίδιο σου τον εαυτό».

Ο Μίτσελ Κρίερ και η «Αυγή»

Μοιάζει κλισέ, αλλά πίσω από έναν επιτυχημένο αθλητή βρίσκεται ένας σπουδαίος προπονητής. Στην περίπτωση της Κατερίνας Στεφανίδη, ο Μίτσελ Κρίερ είναι και σύζυγός της. «Ο Μίτσελ έχει γίνει παραπάνω Ελληνας» απαντά, «ζούμε 6 μήνες στη μία χώρα και 6 στην άλλη. Ο Μίτσελ μαθαίνει ελληνικά, αν και λέει ότι δεν είμαι καλή δασκάλα, και έχουμε σκεφθεί πολλές φορές να γυρίσουμε μόνιμα στην Ελλάδα... Θα ήθελα να δώσω στα παιδιά μας τα καλά κάθε χώρας, αν αυτό ήταν δυνατόν». Κλείνοντας, επανέρχομαι στο δηκτικό της σχόλιο, το 2016, για την εφημερίδα «Αυγή». Τη ρωτώ αν, πλέον, τη γνωρίζει: «Βεβαίως! Είναι η αρχή μιας νέας ημέρας, το πρώτο φως του ήλιου πριν από την ανατολή», απαντά, κλείνοντας το μάτι.

Πηγή: kathimerini.gr

Κατερίνα Στεφανίδη