Το παραδέχτηκε η Στεφανίδη – Πάει για το μεγάλο άλμα

Το «χρυσό» κορίτσι του ελληνικού αθλητισμού, η Κατερίνα Στεφανίδη, άνοιξε την καρδιά της.

Μιλώντας στον ΣΠΟΡ FM με αφορμή το γεγονός πως είναι η Μεγάλη Πρέσβειρα του No Finish Line της Αθήνας, η κορυφαία Ελληνίδα αθλήτρια μίλησε, μεταξύ άλλων, για τα κίνητρά της, το ρεκόρ, τον τραυματισμό της και τον Εμμανουήλ Καραλή.

Αναλυτικά, όσα είπε η Κατερίνα Στεφανίδη:

Για το NFL: «Χαίρομαι που μπορώ να συσχετίζομαι με αυτή τη διοργάνωση. Θα ήθελα πάρα πολύ να είμαι εκεί και να συμμετάσχω, όμως δυστυχώς, ειδικά φέτος, με πέτυχε στον πρώτο αγώνα ανοιχτού στίβου. Χαίρομαι που μπορώ να είμαι μέλος έστω και έτσι σε αυτή τη διοργάνωση, η οποία, παρότι ξεκίνησε πέρυσι έχει γίνει πολύ μεγάλη. Δεν συμβαίνει συχνά κάτι τέτοιο μέσα σε δύο μόλις χρόνια. Γνωρίζω ότι έρχεται κόσμος από όλη την Ελλάδα».

Για την ιδιαιτερότητα των αγώνων: «Είναι πάρα πολύ σημαντικό το ότι είναι 24ωρος αγώνας, αλλά και το ότι δεν χρειάζεται να τρέχεις. Μπορεί να συμμετάσχει και κάποιος που δεν έχει ιδιαίτερα καλή φυσική κατάσταση, να πάρει την παρέα του και να περπατήσει. Να νιώσουν ότι προσφέρουν στα φιλανθρωπικά ιδρύματα και να κάνουν κάτι καλό για τον εαυτό τους, περπατώντας λίγο παραπάνω από όσο έχουν συνηθίσει».

Για το πόσο θα έτρεχε η ίδια: «Δεν έχω καθόλου αντοχή στο τρέξιμο. Δεν κάνω πλάκα, θα περπατούσα (σ.σ. γελάει). Το επί κοντώ είναι εκρηκτικό αγώνισμα, δεν χρειαζόμαστε τόσο αντοχή, καθώς έχουμε χρόνο να ξεκουραστούμε μεταξύ των αλμάτων. Ίσως από όλους τους επικοντιστές του κόσμου να είμαι αυτή με την χειρότερη αντοχή. Προσπαθήσαμε φέτος να το βελτιώσουμε λίγο, αλλά να τρέξω σε τέτοιου είδους αγώνα είναι αδύνατον».

Για τη συνεργασία με τον Γιώργο Καπουτζίδη: «Μας είχαν ετοιμάσει ένα κείμενο να πούμε στο βίντεο προώθησης των αγώνων. Όταν ήρθε ο Γιώργος για το γύρισμα, τους πρότεινα να το πούμε μαζί, πριν δω πως αυτό ήταν το αρχικό πλάνο. Βγήκε πολύ ωραίο και πολύ φυσικό το βίντεο. Τον γνώρισα πρώτη φορά το 2012 όταν ήρθε στο Ευρωπαϊκό του Ελσίνκι. Ήμουν μικρή και τον κοιτούσα καλά καλά. Από τότε είναι μαζί μας σχεδόν σε όλα τα πρωταθλήματα. Έχουμε δημιουργήσει μια πολύ ωραία σχέση. Χαίρομαι που μπορούμε να μοιραστούμε και αυτή τη διοργάνωση».

Για τον πρώτο φετινό αγώνα στη Ντόχα για το Diamond League: «Φεύγουμε αυτό το Σαββατοκύριακο, που είναι και το No Finish Line, δυστυχώς. Πάμε λίγο νωρίτερα, γιατί είναι πολύ μεγάλο το ταξίδι για εμάς, συγκριτικά με τους αθλητές από την Ευρώπη. Θα ταξιδέψουμε περίπου 24 ώρες. Ο καιρός συνήθως είναι καλός, πάνω από 30 βαθμούς. Είναι αρκετή η ζέστη, για τον δικό μου οργανισμό θα είναι μεγάλο σοκ, αλλά για αυτό πάμε νωρίτερα. Δεν θα είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα».

Για το κίνητρο από δω και πέρα: «Κάθε φορά που μπαίνω μέσα αισθάνομαι πως δεν έχω ξαναπάει σε μεγάλη διοργάνωση, ότι είναι η πρώτη μου ευκαιρία και να κάνω το καλύτερο που μπορώ. Δεν με ενδιαφέρει αν κέρδισα το προηγούμενο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα, με ενδιαφέρει ότι υπάρχει ένα ακόμα που θέλω να κερδίσω. Έχουν αλλάξει λίγο οι στόχοι, με προσπάθεια δική μας. Ενώ ήμουν έτοιμη να κάνω μεγαλύτερα άλματα, μόλις κέρδιζα τον αγώνα σταματούσα. Έχουμε προσπαθήσει να κάνουμε ψυχολογικές και τεχνικές αλλαγές σε αυτό το κομμάτι. Είναι καλή χρονιά, γιατί έχουμε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και όχι Παγκόσμιο ή Ολυμπιακούς Αγώνες. Μπορούμε να δοκιμάσουμε πράγματα. Ίσως έχω λίγη παραπάνω αστάθεια, αλλά θα ξαναβρώ τη σταθερότητά μου. Τώρα μου φαίνεται σαν να προπονούμαι σε διαφορετικό αγώνισμα».

Για το αν θέλει το ρεκόρ: «Σίγουρα, η πρώτη θέση πάντα θα είναι ο βασικός στόχος για εμένα. Ειδικά στο πανευρωπαϊκό δεν θα είναι εύκολο, που με το 4.70 θα μπορούσα να είχα κερδίσει. Τα τελευταία χρόνια κάνω μεγάλα άλματα στα 4.70 και στα 4.80 κάνω μεγάλα άλματα, όμως δεν τα καταφέρνω όταν ανεβαίνει ο πήχης. Διαφορετικά, θα είχα περάσει τα πέντε μέτρα. Φέτος έχουμε αλλάξει κάποια πράγματα, όπως το πού πιάνω το κοντάρι. Αλλάζει τεχνικά κάποια πράγματα και πρέπει να το συνηθίσω. Όταν θα βρω το άλμα που έκανα τα τελευταία χρόνια στα 4.70 και στα 4.80 με την υψηλότερη λαβή, θα βγει ένα μεγάλο άλμα. Έχουμε δύο χρόνια μέχρι τους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες, οπότε προσπαθούμε να κάνουμε δραστικές αλλαγές»

Για το πώς είναι να αγωνίζεσαι σε υψηλό επίπεδο απέναντι σε φίλες: «Πάνω στον αγώνα προσπαθούμε να συγκεντρωθούμε στον εαυτό μας. Είμαστε πιο κοντρολαρισμένες. Σαν γκρουπ το επί κοντώ των γυναικών είναι πολύ καλό. Έχουμε πολύ καλές σχέσεις, ειδικά σε σύγκριση με το πώς ήταν πριν πέντε χρόνια το αγώνισμα, που οι δύο κορυφαίες δεν μιλούσαν μεταξύ τους. Έχουμε φτιάξει πολύ καλή ατμόσφαιρα. Νομίζω είναι καλό, που δεν προσπαθούμε να αποφύγουμε κάποια αθλήτρια. Όλα είναι φυσιολογικά, με πολύ ωραίο κλίμα, που θεωρώ ότι βοηθάει και τις επιδόσεις».

Για το ότι δεν βλέπει τα άλλα άλματα στους μεγάλους αγώνες: «Επιλέγω και τις αθλήτριες. Η Μόρις πηδάει πολύ διαφορετικά από εμένα, γιατί μου χαλάει την εικόνα που έχω στο μυαλό μου. Με την Σίλβα δεν έχω πρόβλημα, γιατί έχουμε παρόμοιο άλμα και κοιτώντας την μπορώ να πάρω κάτι καλό. Δεν είναι εντελώς ψυχολογικό, υπάρχει και τεχνικός λόγος. Γενικώς προσπαθώ και πάνω στον αγώνα να είμαι συγκεντρωμένη και να μην ασχολούμαι με τις άλλες αθλήτριες».

Για τον τραυματισμό που την ταλαιπώρησε: «Ήταν λίγο απογοητευτικό, γιατί είχαμε κάνει την καλύτερη προετοιμασία που έχω κάνει ποτέ. Ήμουν σε καλύτερα επίπεδα από ότι ήμουν στο Λονδίνο. Ξεκίνησα την σεζόν με την πεποίθηση ότι στον πρώτο αγώνα θα κάνω ρεκόρ και θα συνεχίσει έτσι η σεζόν. Περίπου μια εβδομάδα πριν τον αγώνα ξεκίνησε ο πόνος. Δεν ήξερα στην αρχή τι ήταν, οπότε δεν ήξερα αν μπορώ να το πιέσω. Μετά τον τρίτο αγώνα βρήκα έναν φυσιοθεραπευτή που μπόρεσε να μου πει ακριβώς τι είναι. Ήταν μια τενοντίτιδα και από τις δύο μεριές, που την είχα πιέσει λίγο παραπάνω και δημιουργούσε πόνο. Επειδή δεν μου συμβαίνει συχνά, όσες φορές μέχρι τώρα στην καριέρα μου είχα κάποιο τραυματισμό, τον αφήνω να με επηρεάσει λίγο παραπάνω από ό,τι θα έπρεπε. Σωματικά ήμουν εξίσου καλά με την προηγούμενη εβδομάδα που δεν πονούσα, όμως άφησα τον πόνο να με επηρεάσει περισσότερο ψυχολογικά. Δεν έμπαινα με την ίδια επίθεση στο άλμα, πήγαινα διστακτικά για να μην πονέσω. Χθες έκανα την πρώτη προπόνηση, που δεν πόνεσα καθόλου. Έχουμε κάνει πάρα πολύ αποθεραπεία, περισσότερη από όσο προπόνηση. Επιτέλους βλέπω μεγάλη διαφορά τις τελευταίες βδομάδες. Ελπίζω μέχρι την Ντόχα θα συνεχίσω έτσι, απλά χρειάζεται μεγαλύτερη προσοχή».

Για τον Εμμανουήλ Καραλή: «Πολλοί ξένοι μου λένε ότι έχουμε σχολή επί κοντώ στην Ελλάδα. Ο καθένας από εμάς τους τέσσερις που βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο έχει διαφορετικό προπονητή και ο καθένας μας πηδάει με πολύ διαφορετική τεχνικοί. Έχει τύχει αυτή τη στιγμή να έχουμε υψηλού επιπέδου αθλητές. Είμαστε και σε διαφορετικές ηλικίες. Πιθανότατα οι επιτυχίες που είχε ο Κώστας (σ.σ. Φιλιππίδης) να έκαναν τον Εμμανουήλ να θέλει να ξεκινήσει επί κοντώ. Ελπίζω και οι επιτυχίες που έχουμε εμείς οι τέσσερις τώρα, να φέρουν παραπάνω παιδιά στο επί κοντώ, ώστε να συνεχίσουμε να έχουμε επιτυχίες. Τον Εμμανουήλ τον ξέρω από παιδί, έχει δουλέψει πάρα πολύ σκληρά μαζί με τον προπονητή του. Έχει φτάσει σε επίπεδο ανδρών, παρότι είναι 18 χρονών. Έχουν κάνει πολύ καλές επιλογές, τον προχωρούν σε σωστή ταχύτητα. Ελπίζω να είναι υγιής και νομίζω πως θα δούμε μεγάλα πράγματα στο μέλλον».