Ο Χρηστάκης Αλεξανδρίδης, βετεράνος πρωταθλητής, μιλά στο Sportdog για το μέλλον της πάλης στη χώρα που γέννησε το άθλημα. Πώς ενώθηκαν Ρωσία και ΗΠΑ; Πού υστερεί η Ελλάδα; Ποιό μοντέλο οργάνωσης πρέπει να εφαρμοστεί;

O Πλάτωνας τη θεωρούσε «το άθλημα των αθλημάτων». Αντλεί τις ρίζες της από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αρχαίας Ολυμπίας και ήταν στο πρόγραμμα όλων των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, αρχής γενομένης από την 1η Ολυμπιάδα που διεξήχθη το 1896 στην Αθήνα. Παρ’ όλα αυτά τον Φεβρουάριου του 2013 η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) δεν δίστασε να εξετάσει το ενδεχόμενο να θέσει την πάλη εκτός Ολυμπιακών Αγώνων και μάλιστα για δεύτερη φορά από το 2003.

Τα δημοσιεύματα εκείνη την εποχή ανέφεραν, ότι «η ΔΟΕ διώχνει το αρχαιότερο άθλημα». Εν τέλει η πάλη κατάφερε και κράτησε τη θέση της στο επίσημο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2020, σε μία, πραγματικά, μάχη επιβίωσης, ανάμεσα σε σκουός, μπέιζμπολ και σόφτμπολ. Ο προβληματισμός όμως παρέμεινε, καθώς η τελική απόφαση για τη συμμετοχή του αθλήματος, που λήφθηκε τον Σεπτέμβριο του 2013 στο Μπουένος Άιρες, έγινε με γνώμονα τη δημοτικότητά του στις χώρες που επρόκειτο να φιλοξενήσουν τους αγώνες.

Ο Χρηστάκης Αλεξανδρίδης ως προπονητής της Εθνική Ρωσίας φορώντας t-shirt με το μήνυμα "ΣΩΣΤΕ ΤΗΝ ΠΑΛΗ" σε αγώνες το 2013. Δίπλα του ο Ολυμπιονίκης της πάλης, Σαζίντ Σαζίντοφ

Τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020 διεκδικούσαν εκείνη την εποχή η Κωνσταντινούπολη, η Μαδρίτη και το Τόκιο. Αν η διοργάνωση είχε ανατεθεί στην Κωνσταντινούπολη ή το Τόκιο, οι πιθανότητες της πάλης να παραμείνει στο Ολυμπιακό πρόγραμμα ήταν πολλές, καθώς Τούρκοι και Ιάπωνες λατρεύουν το άθλημα και κερδίζουν μετάλλια. Οπότε η επιλογή της ιαπωνικής πρωτεύουσας στην ουσία εξυπηρέτησε το σκοπό του αθλήματος.

Η πανδημία του κορωνοϊού, ωστόσο, ανέβαλε τους Ολυμπιακούς Αγώνες για το καλοκαίρι του 2021 (εντός Φεβρουαρίου - Μαρτίου αναμένεται η απόφαση για την παρουσία θεατών) και έδωσε στον κόσμο της πάλης χρόνο αναστοχασμού και επανατοποθέτησης της πάλης στο αθλητικό γίγνεσθαι.

Τις σκέψεις του για το μέλλον της πάλης τόσο σε παγκόσμιο επίπεδο όσο και στην Ελλάδα, τη χώρα που τη γέννησε ως ολυμπιακό άθλημα, εξέφρασε ο σύμβουλος του Γενικού Γραμματέα Αθλητισμού της Ρωσίας (Γκιόργκι Μπρούσοφ), Χρηστάκης Αλεξανδρίδης. Το Sportdog.gr τον Ιανουάριο βρέθηκε στη Μόσχα, συνάντησε τον βετεράνο πρωταθλητή, ο οποίος μοιράστηκε στη συνέντευξη που ακολουθεί τους προβληματισμούς του.

Ο Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού της Ρωσίας, Γκιόργκι Μπρούσοφ (αριστερά), ο Πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Πάλης, Νενάντ Λάλοβιτς (στη μέση) και ο Χρηστάκης Αλεξανδρίδης (δεξιά) 

Το who is who του Αλεξανδρίδη

Γεννήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1972 στο χωριό Οκτιάμπρσκογιε, το οποίο ανήκει σε προάστιο της Βόρειας Οσετίας-Αλανίας. Ασχολήθηκε με την πάλη, καθώς ήταν ένα από τα παραδοσιακότερα αθλήματα των λαών του Καυκάσου. Το 1987, άρχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Χάρκοβο πάνω στην Οργάνωση και Τεχνολογία της Κοινωνικής Διατροφής (Харьковский институт общественного питания). «Ταυτόχρονα πάλευα. Όλες τις διακρίσεις μου τις πέτυχα παράλληλα με τις σπουδές μου», σημειώνει στο Sportdog. Από το 1988 έως και το 1992 ήταν πρωταθλητής Ουκρανίας στην κατηγορία των juniors (15-18 χρονών), ενώ το 1989 κέρδισε τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα της ΕΣΣΔ στην ίδια κατηγορία.

Το 1993 ήρθε στην Ελλάδα προκειμένου να συμμετάσχει σε τουρνουά στην Αλεξάνδρεια και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο. Η συγκίνηση που του προκάλεσε η επιστροφή στα αρχαία προγονικά χώματα, ήταν μεγάλη. «Ήρθαμε με λεωφορείο από την Ουκρανία. Με το που περάσαμε τον Προμαχώνα, ένιωσα λες και επέστρεφα σε κάτι δικό μου», εξομολογείται. Ο Αλεξανδρίδης κέρδισε εκείνο το τουρνουά και χάρη στην επιτυχία του τον προσέγγισε ο «Άτλας» Καλλιθέας, που του έκανε πρόταση να παραμείνει στην Ελλάδα. «Το δέχτηκα ευχαρίστως, γιατί ήταν όνειρό μου», σημειώνει.

Από εκείνη τη χρονιά άρχισε να παλεύει με τα χρώματα της Εθνικής Ελλάδας μέχρι το 2000. Το 2001 ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα, αρχικά ως ομοσπονδιακός προπονητής της περιφέρειας Πάτρας. Συνέχισε ως επικεφαλής προπονητής της ελληνικής εθνικής ομάδας ανδρών, παίρνοντας μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004.

Το 2006 έφυγε από την Ελλάδα για τη Ρωσία αποδεχόμενος την πρόταση να αναλάβει προπονητής της ρωσικής εθνικής ομάδας και ήδη έναν χρόνο μετά, το 2007, ορίστηκε γενικός διευθυντής (general manager) της ρωσικής εθνικής ομάδας, αναλαμβάνοντας σημαντικό ρόλο στην οργάνωση του αθλήματος στη χώρα. Επιπλέον, ως επικεφαλής προπονητής της εθνικής ομάδας της Ρωσίας πήρε μέρος σε τρεις Ολυμπιάδες, το 2008, το 2012 και το 2016. Το 2017 προσελήφθη ως υποδιευθυντής στο Κρατικό Αθλητικό Σχολείο Μόσχας και από τον Νοέμβριο του 2020 εκτελεί χρέη συμβούλου του Γενικού Γραμματέα Αθλητισμού της Ρωσίας (Γκεόργκι Πάβλοβιτς Μπρούσοφ).

​Με την Εθνική Ρωσίας

Η πάλη βρέθηκε σε έναν μεγάλο κίνδυνο. Πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί; Η αλλαγή κανόνων για να προσελκυστεί το ενδιαφέρον του κοινού, είναι θέμα προβληματισμού;

«Το άθλημα παραλίγο να μείνει εκτός Ολυμπιακών Αγώνων. Αυτό εννοείται ότι προβληματίζει την Παγκόσμια Ομοσπονδία. Χρειάζεται δουλειά. Το άθλημα είναι δυνατό, σπουδαίο και ιστορικό. Το θέμα είναι πώς το παρουσιάζεις σήμερα. Γιατί αν γυρίσουμε το χρόνο πίσω, στα αρχαία χρόνια, τον αθλητή τον έβλεπαν σε κάθε του βήμα. Τώρα την προπόνηση δεν τη βλέπει κανείς. Έτσι, τους κανόνες δεν μπορεί να τους μάθει κανείς εύκολα. Αυτοί οι κανόνες είναι προσαρμοσμένοι στην αμερικανική πάλη: παίρνεις 2 πόντους όταν του γυρίσεις την πλάτη. Στην αρχαία ελληνική ήταν διαφορετικά τα πράγματα: αν σε ξάπλωνε ο αντίπαλος, έχανες κατευθείαν. Είναι θέμα συζήτησης και αυτό. Κοιτάτε τι γίνεται στο τζούντο. Στο τζούντο έριξες κάτω τον αντίπαλο, και αυτό είναι ιπόν. Όλοι περιμένουν αυτό το εύκολο. Στην πάλη πρέπει να δουλέψουμε πάνω σε αυτό με προτάσεις στην Παγκόσμια Ομοσπονδία. Το άθλημα έχει απήχηση. Να αναφέρω, ότι προ κορωνοϊού, οι εκδηλώσεις ήταν γεμάτες κόσμο που έβλεπε πάλη. Γιατί; Είναι σπουδαίο άθλημα. Αλλά όντως θέλουν αλλαγές οι κανόνες.»

Η πάλη ένωσε Ρωσία και ΗΠΑ

Μπορείτε να θέσετε ένα παράδειγμα εκδήλωσης στην πάλη που μονοπώλησε το ενδιαφέρον;

«Από το 2006 διοργανώνονται αγώνες Ρωσίας-ΗΠΑ. Λόγω της πολιτικής κόντρας των δύο χωρών οι αγώνες προκάλεσαν φοβερό ενδιαφέρον. Ήρθαν Αμερικανοί στη Ρωσία. Πήγαμε και εμείς στις ΗΠΑ. Γενικά κάναμε ένα πολύ καλό μάνατζμεντ σε συνεργασία με την αμερικάνικη ομοσπονδία πάλης. Στήθηκε στη μέση του Τάιμς Σκουέρ της Νέας Υόρκης παλαίστρα, ακολούθησαν αγώνες και στο Λος Άντζελες. Ήταν σπουδαίο γεγονός (πάρτε μία γεύση στο βίντεο που ακολουθεί)».

 

Σε συνέντευξή σας στο κανάλι της αμερικάνικης ομοσπονδίας πάλης αναφερθήκατε με πολύ εγκωμιαστικά λόγια για τους Αμερικανούς παλαιστές. Γιατί είναι τόσο δυνατοί στην πάλη;

«Το αμερικανικό στυλ είναι πολύ διαφορετικό από το ρωσικό. Είναι πολύ δυνατό, εκρηκτικό και ευέλικτο. Οπότε η εμπειρία και μόνο με τους Αμερικανούς αθλητές ήταν μοναδική. Αυτό το τουρνουά το ιδρύσαμε μαζί Ρωσία - Αμερική και είμαι υπερήφανος που το κάναμε. Ήταν η μεγαλύτερη διαφήμιση της πάλης στον κόσμο. Γιατί είναι δυνατοί οι Αμερικάνοι στην πάλη; Γιατί έχουν την πάλη σε όλα τα σχολεία. Δεν την έχουν μόνο σε αθλητικά σχολεία, όπως στη Ρωσία. Στην ουσία έχουν όλα τα αθλήματα στα προγράμματα των σχολείων. Γι’ αυτό είναι καλοί σε όλα τα αθλήματα οι Αμερικάνοι. Δεν είναι απλά ένα μάθημα γυμναστικής. Έτσι τα παιδιά σπουδάζουν από μικρή ηλικία και καταλαβαίνουν το άθλημα. Αυτό είναι μεγάλο πλεονέκτημα των Αμερικάνων. Το κολεγιακό πρωτάθλημα πάλης στην Αμερική είναι πολύ σπουδαίο, σε σημείο να ανταγωνίζεται τους Ολυμπιακούς Αγώνες.»

Μπορεί να εφαρμοστεί τέτοιο σύστημα στην Ελλάδα για την πάλη;

«Υπάρχουν δύο συστήματα. Στο μεν να χρηματοδοτεί το κράτος, στο δε να μην το χρηματοδοτεί και το μπάτζετ να βγαίνει από σπόνσορες, κάτι που συμβαίνει στην Αμερική. Η Ελλάδα, όμως, δεν είναι έτοιμη γι’ αυτό το σύστημα. Γιατί λόγω της κρίσης αυτές οι χορηγίες δεν φτάνουν, χρειάζεται πάντα η στήριξη του κράτους, όπως και συμβαίνει. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που χρηματοδοτεί τον αθλητισμό. Άλλα κράτη δεν έχουν τέτοιους προϋπολογισμούς για τον αθλητισμό.»

Σε φωτογραφία με την Εθνική Ελλάδας στους Μεσογειακούς Αγώνες της Πεσκάρα το 2009

 

Η Ελλάδα δεν είχε ποτέ «εργοστάσιο» πάλης

Η Ελλάδα έχει παράδοση στην πάλη. Σε ποιο σημείο βρισκόμαστε όμως σήμερα;

«Όλοι οι Έλληνες το έχουμε με την πάλη. Λέμε σε μία δύσκολη περίπτωση “θα το παλέψω”. Το έχει σκεφτεί κανείς γιατί το λέμε; Δεν λέμε “θα το ποδοσφαιρίσω” ή “θα το καλαθοσφαιρίσω”. Λέμε “θα το παλέψω”. Τι σημαίνει πάλη; Σημαίνει αρχή και τέλος ενός προβλήματος. Η έκφραση στην πάλη είναι πάρα πολύ πλούσια. Όπως πλούσια είναι και η ελληνική γλώσσα. Δεν παλεύω μόνο με τη φυσική μου κατάσταση για να κερδίσω τον αντίπαλο. Παίζω και τακτικά. Παιδεύω το μυαλό. Όλοι οι Έλληνες είναι παλαιστές. Η Ελλάδα έχει πολλά ταλέντα. Έχει παιδιά που μπορούν να παλέψουν. Θέλουν μόνο να δουλέψουν στην προπόνηση, στο εργοστάσιο. Γιατί όλοι είμαστε ταλέντα. Αλλά εδώ στην Ελλάδα δεν υπήρχε ποτέ “εργοστάσιο” παραγωγής παλαιστών. Στις χώρες που έχουν σωστή οργάνωση στον αθλητισμό, παράγουν και αθλητές».

Ποιο μοντέλο οργάνωσης θα προτείνατε για την πάλη;

«Από τη στιγμή που ο αθλητισμός και κατ’ επέκταση η πάλη επιχορηγείται από το κράτος, αυτό πρέπει να ελέγχει κιόλας. Το κράτος πρέπει να διαχειρίζεται την οργάνωση του αθλητισμού. Κατά τη γνώμη μου, τα κρατικά χρήματα δεν πρέπει να πηγαίνουν στην Ομοσπονδία. Πρέπει οι Ομοσπονδίες να δηλώνουν τα προγράμματα προετοιμασιών και αγώνων. Η ΓΓΑ να κλείνει τις συμβάσεις με τα μέρη που θα κάνουν τους αγώνες. Η Ομοσπονδία να κάνει τις προτάσεις της, αυτές όμως να τις διαχειρίζεται και να τις υλοποιεί η ΓΓΑ.

Όλα αυτά θα τα κανονίζει η ΓΓΑ παίρνοντας τους υπαλλήλους των Ομοσπονδιών μέσα στη ΓΓΑ. Οι υπάλληλοι των Ομοσπονδιών ήδη πληρώνονται από τη ΓΓΑ. Αυτοί λοιπόν πρέπει να δουλεύουν για το κράτος που τους πληρώνει, ενώ οι Ομοσπονδίες πρέπει να ζούνε και να βρίσκουν χρήματα από τους σπόνσορες. Πώς θα γίνει αυτό; Η δουλειά της Ομοσπονδίας είναι επίσης να τρέξει, να φέρνει περισσότερο κόσμο. Να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις, για να βγάλει περισσότερους αθλητές. Να τραβήξει τα παιδιά μέσα στις παλαίστρες. Είναι το εργοστάσιο που λέγαμε παραπάνω. Αυτό θα φέρει τους σπόνσορες. Δεν τρέχεις για σπόνσορες; Δεν ζεις; Φεύγεις! Έρχεται άλλος. Είναι το καλύτερο σύστημα που μπορεί να εφαρμοστεί, όταν υπάρχει κρατική χρηματοδότηση.»

 Με τον τότε πρόεδρο της Κεντρικής Ένωσης Δήμων και κοινοτήτων Ελλάδας και νυν Περιφερειάρχη Αττικής, Γιώργο Πατούλη, τον παγκόσμιο μύθο της ρωσικής πάλης, Αλεξάντερ Καρέλιν, κατά την παρουσία του τελευταίου στην Αθήνα το 2018, στο πλαίσιο των παγκόσμιων αθλητικών αγώνων ολυμπιακής παιδείας.

Η δουλειά του μάνατζμεντ

Η οργάνωση και ο προγραμματισμός μιας ομοσπονδίας πώς πρέπει να καταρτιστεί;

«Η Ομοσπονδία πρέπει να καταθέτει ένα πρόγραμμα εφικτό. Όχι να το δηλώνει και να μην το κάνει. Να κάνει σεμινάρια στους προπονητές. Δεν είσαι προπονητής μόνο επειδή έβγαλες Γυμναστική Ακαδημία. Για να γίνεις προπονητής, πρέπει να περάσουν κάποια χρόνια. Πρέπει να δουλέψεις σαν προπονητής, να έχεις κάποια αποτελέσματα. Και να δίνονται κίνητρα, τα οποία δίνουν την ευχέρεια στον προπονητή να γυμνάζει περισσότερα παιδιά. Εκεί που υπάρχουν αθλητές, υπάρχει και κοινό. Και εκεί που υπάρχει κοινό, έρχεται και σπόνσορας. Αυτή είναι δουλειά του μάνατζμεντ. Από τη μηνιαία συνδρομή που πληρώνεται από κάθε παιδί ο σύλλογος και την κρατική επιχορήγηση θα πληρώνεται ο προπονητής. Επίσης θα πρέπει να υπάρχει ένας φορέας ο οποίος θα μπορέσει να βοηθήσει τους σπουδαίους αθλητές όταν σταματούν την καριέρα τους. Γιατί είναι πολύ δύσκολο το μετά. Γιατί η καριέρα ενός παγκόσμιου πρωταθλητή, ενός ολυμπιονίκη είναι σαν δουλειά. Εργάζεται 7 μέρες την εβδομάδα πάνω σε ένα πρόγραμμα. Όταν παλεύαμε εμείς, δεν είχαμε γιορτές και αργίες. Ο οργανισμός δεν το καταλαβαίνει, ότι “έχουμε 3 μέρες Πάσχα, πρέπει να φάμε και να πιούμε”. Στον αθλητισμό δεν γίνεται αυτό. Άρα για τον αθλητή ο αθλητισμός είναι η ζωή του. Με το που σταματά, παθαίνει ένα σοκ. Πού βρίσκομαι, πού θα πάω, τί θα κάνω;

Οπότε προτείνω σε κάθε ομοσπονδία να φτιάξει έναν φορέα προετοιμασίας των πρωταθλητών για τη μετάβαση. Έτσι μπορούν να στηριχθούν και οι παλαίμαχοι. Οι παλαίμαχοι Ολυμπιονίκες μας σπάνια συμμετέχουν σε αγώνες ή προετοιμασίες. Στους αγώνες στη Ρωσία μπαίνουν όλοι οι Ολυμπιονίκες μέσα και σηκώνεται ο κόσμος και τους χειροκροτεί. Αυτό και αν είναι διαφήμιση του αθλήματος! Επιμένω, επειδή το κράτος χρηματοδοτεί τον αθλητισμό, τα περισσότερα χρήματα πρέπει να πηγαίνουν εκεί και όχι αλλού. Επίσης πρέπει να γίνονται προετοιμασίες και να διοργανώνονται αγώνες μέσα στην Ελλάδα, για να μένει το χρήμα στη χώρα.

Κοουτσάροντας την Εθνική Ρωσίας σε παλαίστρα που στήθηκε στο Times Square της Νέας Υόρκης

 

Προοπτικές για το μέλλον της Πάλης στην Ελλάδα

Υπάρχει συνεργασία της Ελλάδας με τη Ρωσία στην πάλη;

«Ζω και αναπνέω για την Ελλάδα. Γιατί εδώ είναι η οικογένειά μου. Ας δουλεύω στη Ρωσία. Θέλω η πάλη στην Ελλάδα να είναι ψηλά. Προσωπικά πάντα συνεργαζόμουν. Στήριζα την ελληνική εθνική ομάδα στην πάλη. Έρχονταν στη Ρωσία για προετοιμασία και έκανα τα πάντα για να εξυπηρετηθούν οι παλαιστές μας. Υπήρχε πάντα συνεργασία. Και εννοείται, ότι αυτή η συνεργασία μπορεί να επεκταθεί και σε άλλα αθλήματα. Μπορούμε να συνδέσουμε όλον τον αθλητισμό.»

Τον τελευταίο καιρό γίνονται ζυμώσεις για αλλαγή διοίκησης στην Ομοσπονδία Πάλης. Ποια είναι η κατάσταση ενόψει των εκλογών της 20ης Μαρτίου;

«Στις αρχές του 2019 ξεκίνησε μία προσπάθεια αλλαγής της διοίκησης της Ομοσπονδίας. Οι Ολυμπιονίκες μας είναι τόσο απογοητευμένοι, τόσα χρόνια που δεν μπορούν να ασχοληθούν. Αυτό και αν λέει πολλά πράγματα. Εγώ τους προβληματισμούς μου τους έχω θέσει εξαρχής. Η άποψή μου είναι, ότι πρέπει να αναλάβει μία ομάδα νέων ανθρώπων με πολύ δυνατό όραμα προκειμένου να συνδράμει για το μέλλον της πάλης. Κάποια πράγματα από αυτά που είπαμε, θεωρώ ότι πρέπει να γίνουν …χθες, όχι σήμερα.»

 

*Το Sportdog συνεχάρη τον Χρηστάκη Αλεξανδρίδη για την ανάληψη των υψηλών του καθηκόντων στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού της Ρωσίας και του ευχήθηκε καλή δύναμη, εις ανώτερα και να είναι πάντα δίπλα στην ελληνική πάλη και την Ελλάδα.

Με τον επί πολλά έτη προπονητή της Εθνικής Ελλάδας και παγκόσμιο πρωταθλητή ελευθέρας πάλης, Ηρακλή Δεσκουλίδη

Υποδοχή και φιλοξενία της ελληνικής αποστολής στο Κισλοβόντσκ της Ρωσίας το 2011. Δίπλα, στον τότε general manager Χρηστάκη Αλεξανδρίδη ο παγκόσμιος πρωταθλητής πάλης, Γιάννης Αρζουμανίδης, ο προπονητής του τελευταίου, Κώστας Σωτηριάδης και ο Πρώτος Προπονητής της Εθνικής Ρωσίας Μαγκομέντ Γκουσέινοβ.

Με τον τριταθλητή στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ελευθέρας Πάλης στην Άμμο, Σάκη Παυλίδη

 

Χρηστάκης Αλεξανδρίδης Πάλη