Τα 60 χρόνια του «Τσάρου των Αιθέρων», που κατέρριπτε τα παγκόσμια ρεκόρ όποτε ήθελε. Η’ τον… συνέφερε

 Άθλοι και έπη ωστόσο, που θα μπορούσαν να ήταν πολλά περισσότερα αφενός γιατί κάποιοι τραυματισμοί του στέρησαν (όπως στη Βαρκελώνη το ’92 ή την Ατλάντα το ’96), σημαντικά ραντεβού, αφετέρου γιατί, όπως λένε οι «κακές γλώσσες» επέλεγε να καταρρίψει μία νέα επίδοση μόνο όταν θα εξασφάλιζε από το κράτος το αντίστοιχο, χρηματικό έπαθλο με το οποίο η τότε σοβιετική κυβέρνηση πριμοδοτούσε τέτοιου είδους επιτεύγματα. Σαν να λέμε, δηλαδή ότι το παγκόσμιο ρεκόρ βρισκόταν έτσι κι αλλιώς στο dna του, μόνο εκείνος όμως θ’ αποφάσιζε το πότε να το πετύχει, το εάν και κυρίως το γιατί.

 Η πλάκα είναι ότι, πιτσιρικάς ονειρευόταν να κάνει καριέρα στον Στίβο ως «κατοστάρης», μετά το έριξε στο μήκος και ξαφνικά, στα 18 του δοκίμασε να συνδυάσει, κάπως τα δύο αγωνίσματα επιλέγοντας, μία για πάντα το επί κοντό που χρειάζεται εξίσου δύναμη, ταχύτητα, εκρηκτικότητα, αλλά και σπριντ. Κι αυτό ήταν.

 Γεννημένος στο Λουχάνσκ, μία από τις περιοχές στο Ντονμπάς όπου πέρυσι πρώτο εισέβαλλαν οι Ρώσοι (και όπου ακόμη ζει η 80χρονη μητέρα του), ο Μπούμπκα αγωνίστηκε για μία 10ετία, έως το ‘91 με τα χρώματα της τότε Σοβιετικής Ένωσης και για την επόμενη, έως το 2001 μ’ εκείνα της Ουκρανίας.

 Το πρώτο του παγκόσμιο ρεκόρ, Outdoor το πέτυχε το ’84, στη Μπρατισλάβα με 5μ.85, το τελευταίο του το ’94 στο Σεστριέρε με 6μ.14. Από τα σημαντικότερα της καριέρας του, αφενός γιατί το πέτυχε ως «Ουκρανός», αφετέρου γιατί χρειάστηκαν σχεδόν 21 χρόνια μέχρι να καταφέρει, το 2014, μάλιστα στην ουκρανική πόλη Ντόνετσκ, ο Γάλλος Ρενό Λαβιλενί να το καταρρίψει ανεβάζοντας τον πήχη στα 6μ.16. Μετά γεννήθηκε το φαινόμενο του Σουηδό- Αμερικανού, Αρμάντ Ντουπλάντις και το ρεκόρ, που ο μόλις 24άρων ετών αθλητής έχει ήδη καταρρίψει 7 φορές, πήγε, κυριολεκτικά περίπατο φτάνοντας σήμερα στο 6μ.23 στο ανοικτό και στο 6μ.22 στο κλειστό, αμφότερα φέτος, σε Ιουτζίιν (17 Σεπτεμβρίου) και Κλερμόν Φεράν (23 Φεβρουαρίου).   

 

 Ο μεγάλος του αντίπαλος όμως δεν θα μπορούσε να ήταν ο Σουηδό- Αμερικανός, που ως πιτσιρικάς (όπως και στη φωτογραφία) απλά ονειρευόταν να γίνει Μπούμπκα, στη θέση του Μπούμπκα, αλλά ένας Γάλλος, ο Τιερί Βινιερόν κι ένας τότε Σοβιετικός, ο Ροντιόν Γκαταούλιν, παγκόσμιος ρέκορντμαν το ’89, μάλιστα δύο φορές σε Λένινγκραντ και Χομέλ, τη μοναδική παρένθεση με την οποία διακοπτόταν η ηγεμονία χρόνων, από το ’87 έως το 2014 του Μπούμπκα.   

 Από τις θρυλικές αναμετρήσεις του με τον Βινιερόν, κάτοχος του 5μ.83, μέχρι να το καταρρίψει ο Μπούμπκα με 5μ.85 θα μείνει στην Ιστορία εκείνη της 31^ης Αυγούστου του ’84, στο γκραν γκαλά της Ρώμης, όπου ο Γάλλος πέτυχε νέο παγκόσμιο ρεκόρ με 5μ.91 και λίγα λεπτά αργότερα, ο Μπούμπκα ένα ακόμη μεγαλύτερο με 5μ.94. Αυτή είναι και η στόφα, ίσως το μεγάλου αθλητή: που να μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, όποτε το θελήσει, εάν το θελήσει, με το ανάλογο, εννοείτε, χρηματικό αντίτιμο.