Ελάχιστοι γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει, και ποια είναι η πραγματική του, κλινική εικόνα: τα παιδιά του, Τζίνα Μαρία και Μικ, ο αδελφός του Ραλφ, ο φίλος και συνοδοιπόρος του δεκάδων θριάμβων, Ζαν Τοντ, πάνω απ’ όλους η σύζυγός του Κορίνα που συνεχίζει να προστατεύει, με νύχια και με δόντια το ιατρικό απόρρητο από την τερατολαγνεία της σπέκουλας και του λεγόμενου «αποκλειστικού».

 Η μόνη είδηση που βγήκε προσεκτικά, από το φίλτρο της αυτονόητης και δικαιωματικής privacy ήταν μία πρόσφατη δήλωση του Ζαν Τοντ στη γαλλική εφημερίδα «L’ Equipe». «Ο Μίχαελ δεν είναι πλέον ο ίδιος, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει. Είχα την τιμή να παρακολουθήσουμε και κάποια φετινά γκραν- πρι από την τηλεόραση», περιορίστηκε ο επί χρόνια τεχνικός διευθυντής στη χρυσή εποχή, τόσο της Φερράρι, όσο όμως και του ιδίου του Σουμάχερ, εφτά φορές παγκόσμιου πρωταθλητή, τις πέντε στο τιμόνι της «Κόκκινης».  

 

 Όπως πρόσφατο ήταν και το πόρισμα έρευνας ετών του δημοσιογράφου, Γιενς Γκίντεον για λογαριασμό του γερμανικού, τηλεοπτικού δικτύου «Ard Tv», σύμφωνα με το οποίο τα λάθη που έγιναν ήταν τόσα πολλά, συνεχόμενα και μαζεμένα που χάθηκε αναπόφευκτα πολύτιμος χρόνος.

 Ο Γκίντεον επιρρίπτει σοβαρές ευθύνες, σε όσους αρχικά επέτρεψαν εκείνη την ημέρα ν’ ανοίξει η πίστα των γαλλικών Άλπεων για το κοινό, γιατί το χιόνι που είχε πέσει ήταν πολύ λεπτό, νωπό και φρέσκο σκεπάζοντας αναγκαστικά, μικρά μεν, αλλά πολύ επικίνδυνα κομμάτια βράχων που εξείχαν, αλλά δεν φαίνονταν. Όπως ακριβώς εκείνο πάνω στο οποίο χτύπησε το κεφάλι του, και ας φορούσε κράνος ο Σουμάχερ χωρίς μάλιστα ιδιαίτερη ταχύτητα: μόλις 49χλμ την ώρα, ειρωνεία της τύχης ένα τίποτα για κάποιον που είχε συνηθίσει να τρέχει με 300 έχοντας υποστεί, στα 15 χρόνια της Φόρμουλα 1 μόνο ένα κάταγμα κνήμης.

 

 Σοβαρή ευθύνη φέρει και το ιατρικό τιμ διάσωσης, αφενός γιατί ήρθε με καθυστέρηση, αφετέρου γιατί διαπιστώνοντας ότι ο Σουμάχερ είχε, παρόλο τη σύγκρουση τις αισθήσεις του, εκτίμησε ότι θα αρκούσε η αερομεταφορά στη μικρή κλινική του Μουτιέ. Αργότερα όμως, η υγεία του επιδεινώθηκε και χρειάστηκε νέα αερομεταφορά για το, καλύτερα εξοπλισμένο νοσοκομείο της Γκρενόμπλ όπου, σχεδόν αμέσως τον υπέβαλαν σε τεχνητό κώμα. Εκεί παρέμεινε κάποιους μήνες, μετά τον μετέφεραν στην πανεπιστημιακή κλινική της Λοζάνης και ενάμιση χρόνο μετά το ατύχημα, για μόνιμη θεραπεία αποκατάστασης στο σπίτι του, στο Γκλαντ, στις όχθες της Λίμνης της Γενεύης.

 Ουδείς είναι σε θέση να γνωρίζει πως θα ήταν σήμερα εάν οι… διασώστες, εάν η μεταφορά σε μεγαλύτερο νοσοκομείο, εάν οι κρανίο- εγκεφαλικές κακώσεις δεν θα του είχαν προκαλέσει, το ίδιο σοβαρές βλάβες. Το βέβαιο είναι ότι πρέπει να έπαιξαν, αρνητικό ρόλο η ολιγωρία, η λανθασμένη, αρχική εκτίμηση της σοβαρότητας και της δυναμικής του ατυχήματος. Και ότι η οικογένειά του, στις 3 του ερχόμενου Ιανουαρίου θα συνεχίσει να του φτιάξει μία τούρτα, αυτή τη φορά με 55 κεράκια όπως συνέχισε να κάνει κατά τη διάρκεια της πολύ δύσκολης, τελευταίας 10ετίας.

Μίχαελ Σουμάχερ Φόρμουλα 1