Η μητέρα του γυναικείου Τζούντο και η πρώτη γυναίκα που προπονήθηκε στο Τόκυο μαζί με άντρες. Η αγάπη της για το άθλημα και για να έχει πραγματικούς αντιπάλους, την έκανε να μεταμφιέζεται σε άντρα για να παίρνει μέρος στα μεγάλα τουρνουά.

Η ιστορία του γυναικείου τζούντο στους Ολυμπιακούς αγώνες είναι γνωστή, αφού οι γυναίκες μπορούσαν να πάρουν μέρος μόνο από το 1992 και έπειτα. Δηλαδή από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης και μια από τις πιο γνωστές αθλήτριες στον κόσμο ήταν η Ρένα Κανοκόγκι.

Το αγοροκόριτσο της συμμορίας των Apaches

Η Ρένα Κανοκόγκι, γνωστή και ως Glickman, γεννήθηκε το 1935 στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης και η παιδική της ηλικία δεν ήταν η πιο απλή, αφού λόγω της άσχημης οικονομικής κατάστασης της οικογένειας αναγκάστηκε να δουλέψει από την ηλικία των επτά ετών.

Η Ρένα μεγάλωσε στο δρόμο, ήταν πάντα ένα αγοροκόριτσο που απολάμβανε την πυγμαχία με τον αδερφό της και στην εφηβεία της, ηγήθηκε μιας συμμορίας του δρόμου γνωστή ως Apaches.

Η μητέρα της πουλούσε χοτ-ντογκ για να ζήσει την οικογένεια της και στη δεκαετία του 1950, η Ρένα χρησιμοποίησε τα βάρη του αδελφού της για προπόνηση.

Ο πρώτος γάμος και ο χωρισμός

Στα μέσα της ίδιας δεκαετίας, παντρεύτηκε για πρώτη φορά και έγινε η Ρένα Στιούαρτ (το επώνυμο του άντρα της). Γέννησε έναν γιο, τον Κρις, ο οποίος αργότερα θα προσθέσει το επώνυμο του πατριού του, Κανοκόγκι. Όμως, η Ρένα και ο σύζυγος της χώρισαν μετά από μια σύντομη περίοδο γάμου και τότε εργαζόταν ως χειριστής πινάκων.

Η αγάπη που της άλλαξε τη ζωή

Η αληθινή αγάπη την συναντά το 1955 όταν ένας φίλος της, της δείχνει κάποιες κινήσεις τζούντο, από εκείνη τη στιγμή άλλαξε η ζωή της. Το άθλημα την ηρέμησε και την βοήθησε να αναπτύξει τον αυτοέλεγχο.

Έμαθε τζούντο στην γειτονιά της και προσπάθησε να πάρει μέρος σε διαγωνισμούς τζούντο, αλλά της απαγορεύτηκε επειδή ήταν γυναίκα.

Άρχισε να μαθαίνει την πειθαρχία σε ένα γυμναστήριο στη Λεωφόρο Flatbush, αλλά παρότι εκείνη τη στιγμή οι γυναίκες, αν και όχι ρητά, δεν είχαν τη δυνατότητα να αγωνιστούν, η Ρένα δεν άκουγε τίποτα. Ήθελε να συμμετάσχει σε ένα πραγματικό τουρνουά και το έκανε, βρίσκοντας μόνο της την λύση.

Η μεταμφίεση σε άντρα και το χρυσό μετάλλιο

Το 1959 αγωνίστηκε με την ομάδα YMCA του Μπρούκλιν στο Πρωτάθλημα Τζούντο της Πολιτείας της Νέας Υόρκης, μεταμφιεσμένη ως άντρας. Έκοψε τα μαλλιά της κοντά, και είχε κολλήσει τα στήθη της, έτσι ώστε να μην γίνονται αντιληπτά και, τέλος, παρουσιάζεται ως Ράστι. Απέκτησε αυτό το παρατσούκλι από έναν αδέσποτο σκύλο της γειτονιάς.

Το αρχικό πλάνο, δεν ήταν να αγωνιστεί, αφού ήταν αναπληρωματικός παίκτης, αλλά ένα μέλος της ομάδας τραυματίζεται και παίρνει τη θέση του. Κερδίζει τον αγώνα και μαζί της ολόκληρη η ομάδα. Ο διοργανωτής του τουρνουά συνειδητοποιεί ότι ο Ράστι δεν είναι αυτός που λέει και την αναγκάζει να αποκαλύψει την ταυτότητά της και να επιστρέψει το μετάλλιο. Οι αξιωματούχοι της αφαίρεσαν το χρυσό της μετάλλιο όταν ανακάλυψαν ότι ήταν γυναίκα και αυτή η εμπειρία την οδήγησε σε μια ζωή υπεράσπισης.

Σπασμένη μύτη, χέρι και 20 κατάγματα

Κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής ζωής της είχε μια σπασμένη μύτη, ένα σπασμένο χέρι, 20 κατάγματα στα δάχτυλα των ποδιών της και έβγαλε τον ώμο της. Γιατί τόσοι τραυματισμοί; Η ποσότητα των τραυματισμών της αποδίδονται σε δύο πράγματα: η κακή ποιότητα του πατώματος που χρησιμοποιήθηκαν τότε και η ένταση των ανδρών αντιπάλων της που δεν μπορούσαν να διακινδυνεύσουν να χάσουν από μια γυναίκα.

Στο Τόκιο έγινε η πρώτη γυναίκα που προπονήθηκε με άντρες

Η Ρένα συνειδητοποιεί ότι στην Αμερική δεν έχει καμία ευκαιρία να αναπτυχθεί ως τζούντοκα και παίρνει την απόφαση να πάει στο Τόκιο για να σπουδάσει στο Κόκοκαν, τη Μέκκα του τζούντο. Το Kodokan και έγινε η πρώτη γυναίκα που εκπαιδεύτηκε με άνδρες. Στην Ιαπωνία συναντά τον Ryohei Kanokogi, επίσης τζούντοκα , με τον οποίο παντρεύεται το 1964 στη Νέα Υόρκη .

Το 1980 οργάνωσε το πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα στο γυναικείο τζούντο στο Madison Square Garden, βάζοντας υποθήκη το σπίτι της. Το τελευταίο βήμα ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Η Ρένα κάθε μέρα και νύχτα βρισκόταν στο τηλέφωνο για να συγκεντρώσει υποστήριξη για την εκστρατεία της και έφτασε στο σημείο να απειλήσει τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή ότι θα προσφύγει σε νομική δράση, αν το αίτημά της δεν ληφθεί υπόψιν.

Το τζούντο στους Ολυμπιακούς Αγώνες

Το 1988 το γυναικείο τζούντο παρουσιάζεται στη Σεούλ, ως άθλημα επίδειξης και η Ρένα είναι η προπονήτρια της πρώτης γυναικείας ομάδας στις Ηνωμένες Πολιτείες, με την οποία κατακτά το χάλκινο μετάλλιο.

Ο θάνατος

Το 1991 εισήχθη στο International Women’s Sports Hall of Fame και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα ήταν σχολιαστής της κάλυψης του τζούντο. Το 2008 έλαβε το Order of the Rising Sun, μια από τις πιο σημαντικές ιαπωνικές διακρίσεις και το 2009 εισήλθε στο Διεθνές Εβραϊκό Sports Hall of Fame. Την ίδια χρονιά, τον Νοέμβριο, έχασε για τελευταία φορά, μετά από μια μάχη με πολλαπλό μυέλωμα.

Δεν ήταν φεμινίστρια

Η θεμελιώδης πτυχή, όπως τόνισε η ίδια, είναι ότι όλο αυτό δεν το έκανε για να υποστηρίξει τις γυναίκες, δεν ορκίστηκε ως φεμινίστρια, αλλά το έκανε για αγάπη και σεβασμό στην πειθαρχία και όσους την ασκούν.

«Rusty Kanokogi, American Samurai»

Η Ρένα «Ράστι» Κανοκόγκι (γεννημένη ως Ρένα Γκλίκμαν και μετέπειτα Ρένα Στιούαρτ) είναι γνωστή ως «η μητέρα του γυναικείου τζούντο». Ο τελευταίος χώρος ανάπαυσης της βρίσκεται στο Kumamoto, στο νησί Kyushu και αυτό που γράφεται στο μάρμαρο είναι: «Rusty Kanokogi, American Samurai».

Ρένα Κανοκόγκι Τζούντο