Δεν είναι κοινό μυστικό ότι, ως προς τα ανθρώπινα δικαιώματα, η «Χώρα της Μέκκας» δεν τα πήγαινε ποτέ της, ιδιαιτέρως καλά. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της Amnesty International, της Διεθνούς Αμνηστίας, μόνο το 2022, στη Σαουδική Αραβία εκτελέστηκαν 196 άνθρωποι. Η ομοφυλοφιλία εξακολουθεί να θεωρείται ταμπού. Οι διαφωνίες δεν επιτρέπονται. Σύνταγμα δεν υπάρχει, παρά μόνο το Κοράνι. Ενώ αρκούσε ένα επικριτικό tweet , πλέον ακριβέστερα «Χ» για να σε συλλάβουν.

 

 Σταδιακά, η κατάσταση όχι μόνο αλλάζει, αλλά και βελτιώνεται. Σε Ριάντ και Τζέντα, τα περισσότερα εστιατόρια και καφέ άρχισαν να συμμορφώνονται με το γκρέμισμα των διαχωριστικών, μεταξύ των ανθρώπων, γένους αρσενικού και θηλυκού τοιχίων. Στις γυναίκες επιτρέπεται πλέον και η οδήγηση. Αλλά και η εργασία, με αποτέλεσμα, από τις 100.000 του 2011, να εργάζονται σήμερα οι 670.000. Όλες τους καινοτομίες, για την εκεί πραγματικότητα που βοηθούν, ως προς το καλύτερο ν’ αλλάξει η εικόνα της χώρας στα μάτια της Δύσης. Αν και η Ιστορία απέδειξε ότι δεν υπάρχει αποτελεσματικότερο, επικοινωνιακό μέσο, από τον Αθλητισμό για να φέρει κοντά ακόμη και τους πλέον διαφορετικούς, ως προς τη Θρησκεία, τα ήθη ή τα έθιμα, ανθρώπους. Αυτή ακριβώς είναι και η πρόθεση των Σαουδαράβων, άσχετα εάν οι Αμερικανοί θα το ονόμαζαν «Sport Washing», εν ολίγοις «ξέπλυμα» μέσω του αθλητισμού.

 Ο πρώτος που το συνειδητοποίησε ήταν ο 38χρονος πρίγκιπας, και διάδοχος του θρόνου, Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν Αλ Σαούντ, γιος του σημερινού βασιλιά, Μπιν Αμπντουλαζίζ, που ατύπως ήδη κυβερνάει τη χώρα με το αξίωμα του πρωθυπουργού.  Αλλά και με τη δύναμη του επικεφαλής του Pif, του βασιλικού επενδυτικού ταμείου, που μετά την αγγλική Νιουκάσλ και τις τέσσερις ποδοσφαιρικές «Αλ», την Αλ Νασρ, την Αλ Ιτιχάντ, την Αλ Αχλί και την Αλ Χιλάλ ελέγχει και ό,τιδήποτε περιστρέφεται γύρω από τον αθλητισμό της χώρας.

 

 Και όχι μόνο, γιατί γνωρίζοντας ότι τα αποθέματα πετρελαίου δεν θα είναι αιώνια (μελέτες, μάλιστα αναφέρουν ότι θα διαρκέσουν έως το 2040), ήδη επενδύει σε εναλλακτικές πηγές ενέργειας με μοναδικό του στόχο την απεξάρτηση ετών από το «μαύρο χρυσό». Αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξης του «Vision 2030», ενός επενδυτικού προγράμματος που αναμένεται να ανθίσει στην τεχνητή πόλη Κιντίγια, 40χλμ. από το Ριάντ, αλλά παράλληλα με αθλητικές δραστηριότητες έτσι ώστε να μετατραπεί σε πόλο έλξης για χιλιάδες ανθρώπους. Εδώ και τρία χρόνια η Τζέντα έχει ήδη το δικό της γκραν- πρι της Φόρμουλα 1, το ταχύτατο σιρκουϊ «Jeddah Corniche», γιατί να μην έχει και η πρωτεύουσα τον δικό της, αθλητικό πάρκο;

 Κάπως έτσι γεννήθηκε και η ιδέα της δημιουργίας της Liv, μίας παράλληλης μ’ εκείνη του Pga Tour, Golf League, αλλά που θα εξασφαλίζει πολύ μεγαλύτερα χρηματικά έπαθλα. Και αφού οι αθλητές «τσίμπησαν», γιατί να μην δοκιμάσουν το ίδιο και στο τένις, προσφέροντας μάλιστα μεγαλύτερα κέρδη και από ένα Grand Slam;

 

 Είναι η περίπτωση του περυσινού «Diriyah Tennis Cup», στο Ριάντ όπου ο νικητής,  Αμερικανός Τέιλορ Φριτς (που θ’ αντιμετωπίσει τον Τσιτσιπά στους 16 του φετινού Australian Open), έβαλε στην τσέπη του 1εκ. δολάρια έχοντας νικήσει μόνο τρεις αντιπάλους. Η’ του «Riyadh Season Tennis Cup», τον αγώνα επίδειξης της 27ης Δεκεμβρίου ανάμεσα στον Αλκαράθ και τον Τζόκοβιτς, που έκανε ακόμη πλουσιότερους και τους δύο: κατά 2.5 εκ. δολάρια, τον Ισπανό, κατά 1.5 τον Σέρβο ηττημένο 3-2 σετ.

 Εξαψήφια ήταν όμως και η συμφωνία που μόλις υπέγραψε η Ομοσπονδία Τένις με τον Ισπανό Ράφα Ναδάλ, που σιγά, σιγά ετοιμάζεται να κρεμάσει τη ρακέτα του για ν’ αναλάβει τον ρόλο του πρεσβευτή του σαουδαραβικού τένις, ανά τον κόσμο, με βασικές του προτεραιότητες τη διοργάνωση κι άλλων τουρνουά στη χώρα, όπως το Masters 1000 του Ριάντ, που ήδη εξασφάλισε για τον Ιανουάριο του ’25, αλλά και το δύσκολο έργο της μεταποίησης κι άλλων αθλητών ν’ ακολουθήσουν τα πολύ περισσότερο επικερδή, σε σχέση με την Atp, έπαθλα.

 

 Όπως ακριβώς συνέβη και στο ποδόσφαιρο, με τον Κριστιάνο Ρονάλντο που μέσα σ’ ένα χρόνο λειτούργησε σαν μαγνήτης για δεκάδες ακόμη αστέρια, και ας είχαν πολλά ακόμη να δώσουν είτε στην Premier League, το Campionato ή τη Liga. Είναι δεδομένο ότι η Σαουδική Αραβία, που συν τοις άλλοις θα διοργανώσει το Μουντιάλ του 2034, αλλάζει ή ετοιμάζεται ν’ αλλάξει. Αυτό όμως που δεν πρόκειται να πετύχει ποτέ της, ειδικά στο ποδόσφαιρο, όσα δις και να επενδύσει είναι να πείσει, για παράδειγμα τους φιλάθλους μίας Ρεάλ, μίας Λίβερπουλ ή μίας Γιουβέντους είναι να καρδιοχτυπήσουν το ίδιο, είτε για την Αλ Νασρ, είτε την Αλ Αχλί. Και αυτό είναι κάτι που δεν εξαγοράζεται, όσο «Sport Washing» κι αν χρειαστεί.              

Σαουδική Αραβία