Ήταν Νοέμβριος του ’21, στο Τορίνο κατά τη διάρκεια αγώνα των Atp Finals: ο Μεντβέντεβ είχε μόλις κερδίσει το πρώτο σετ με το αφοπλιστικό 6-0 και περνώντας από δίπλα του, τον κοίταξε και χασμουρήθηκε με έμφαση σαν να ήθελε να του πει «άντε να τελειώνουμε, γιατί βαρέθηκα. Θ’ αποκοιμηθώ». Ο Σίνερ, που εκείνη την ημέρα είχε ηττηθεί για 6η συνεχόμενη φορά, στα μεταξύ τους παιχνίδια, τον συνεχάρη το ίδιο δίνοντάς του ωστόσο ραντεβού για κάποιο μελλοντικό παιχνίδι με πολύ σημαντικότερο, τόσο οικονομικό, όσο ηθικό έπαθλο. Και ο καθολικός του θρίαμβος στη Μελβούρνη ήταν η καλύτερη, δυνατή απάντηση για εκείνο το, επιεικώς, εννοούμενο «Unfair» το οποίο ο Σίνερ, προφανώς ουδέποτε ξέχασε.

Ο 22χρονος, λοιπόν τενίστας από το Σουντ Τιρόλο, στα σύνορα με την Αυστρία, που έως τα 13 του μιλούσε μόνο γερμανικά, και ασχολείτο μόνο με το σκι κατέκτησε το πρώτο του Grand Slam καριέρας σπάζοντας ύστερα από επική (γιατί έχανε 2-0 σετ), ανατροπή το αλαζονικό «Εγώ» του Ρώσου Νο 3 του κόσμου, που μετά τον θρίαμβο στο Us Open ’21 (σε βάρος του Τζόκοβιτς) έχασε τρία συνεχόμενα Australian Open: το ’21, από τον Τζόκοβιτς και το ’22 από τον Ναδάλ, τον οποίο επίσης κέρδιζε 2-0 σετ.

 

Όσον αφορά στον Σίνερ, που στο μεταξύ μείωσε σε 6-4 στα μεταξύ τους Head to Head, ήταν η καλύτερη δυνατή, έως άκρως αποστομωτική απάντηση για το άκομψο περιστατικό του Τορίνο ύστερα από δύο σετ όπου τον κυρίευσαν το άγχος του πρωτάρη και ο φόβος του λάθους, αλλά και τα τρία επόμενα όπου με σαρωτικές, δύναμη και ακρίβεια «ασφάλτωσε» τον Ρώσο αντίπαλο, αλλά και γείτονά του στο Μόντε Κάρλο, παρέα επίσης με τους Τζόκοβιτς, Τσιτσιπά.

Η ειρωνεία της τύχης είναι, ότι οι Ιταλοί μπορεί να λατρεύουν το τένις, αλλά ο Σίνερ έγινε μόλις ο 5ος Ιταλός τενίστας που κατακτά ένα Grand Slam, μετά τους Νικόλα Πιετράντζελι (Ρολάν Γκαρός ’59), Αντριάνο Πανάττα (Ρολάν Γκαρός ’76), Φραντσέσκα Σκιαβόνε (Ρολάν Γκαρός ’10) και Φλάβια Πεννέττα (Φλάσινγκ Μέντοουζ ’15). Έγινε όμως ο δεύτερος, μετά τον Πανάττα, στην Ιστορία της ιταλικής ρακέτας που κατακτά Grand Slam αμέσως μετά τον θρίαμβο στο Davis Cup, συμπτωματικά και εκείνο, όπως συνέβη και στη Μελβούρνη, με αντίπαλο τον Νόβακ Τζόκοβιτς στα ημιτελικά. «Μπορεί να τον κέρδισα δύο συνεχόμενες φορές, αλλά ας μην κρυβόμαστε: παραμένει από άλλον πλανήτη», υπογράμμισε με μετριοπάθεια, αλλά και απόλυτης συνείδησης της πραγματικότητας και της μεταξύ τους δυναμικής.

 

Από κει και πέρα, μόνο ο χρόνος θα δείξει το πόσο ρεαλιστικά ο Σίνερ θα μπορέσει να γίνει ή όχι ένας νέος Τζόκοβιτς, Ναδάλ ή Φέντερερ, το πραγματικό του ίνδαλμα. Για την ώρα, και μέχρι το επόμενο μεγάλο, τενιστικό ραντεβού, ο 22χρονος συνέχισε την καθημερινότητά του σαν να μην έτρεχε απολύτως τίποτα. Μετά την Αυστραλία «πέταξε» στη γενέτειρά του, στη Βαλ Πουστερία, ένα χωριουδάκι 1900 ψυχών που κολλημένες στους δέκτες τους δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν τα δάκρια χαράς τη στιγμή του τελευταίου match- point. Μπορεί  να ζει πλέον στο Μόντε Κάρλο, αλλά δεν θα ξεχάσει ποτέ τους φίλους του ή τη λατρεμένη του γιαγιά. Κυρίως, από το πόσο χαμηλά ξεκίνησε ή τις θυσίες των γονιών του, του μπαμπά μάγειρα και της μαμάς καθαρίστριας που έκαναν για να μπορέσει να φτάσει, ο Γιανίκ εδώ που έφτασε.    

Γιανίκ Σίνερ Australian Open Τένις