Πριν αναλύσουμε τους όποιους αριθμούς και έχοντας ως δεδομένο ότι ο κόσμος της ρακέτας χωρίζεται, αναπόφευκτα σε τρεις ζώνες, με τους Top 20, τους Top 100 και τους Top 250 συνειδητοποιήσαμε, ναι μεν πως η ζωή ενός τενίστα μοιάζει ονειρεμένη έως προνομιούχος, από την άλλη όμως μόνο όσων έχουν την ικανότητα ή και την τύχη να κατακτήσουν κάποιο μεγάλο τουρνουά, είτε λέγεται ένα σιρκουί Atp 500 ή 1000, είτε ένα από τα τέσσερα Grand Slam.

 Γιατί όλοι οι υπόλοιποι, χωρίς βοήθεια ή χορηγίες δύσκολα, έως πολύ δύσκολα καταφέρνουν να πληρώσουν, από την τσέπη τους, τα αεροπορικά εισιτήρια, τα δικά τους και του προπονητή τους. Τη διαμονή, το φαγητό, τις μετακινήσεις, τα γήπεδα προπόνησης, τις ρακέτες, τα μπαλάκια, μέχρι και τον «πλέκτη», δηλαδή τον τεχνίτη που επισκευάζει το πλέγμα τραβώντας, όσο περισσότερο γίνεται τις χορδές.

 Μοιάζει αστείο, αλλά δεν είναι καθόλου φθηνό έξοδο. Για κάθε ρακέτα, συνήθως οι «πλέκτες» ζητούν 30, με 40 ευρώ: επί 4 ρακέτες ανά αγώνα ή επί 8 για τους Top 10 βγαίνει ένας σοβαρότατος λογαριασμός. Ο Ρότζερ Φέντερερ, για παράδειγμα δεν πήγαινε πουθενά χωρίς τον προσωπικό του «πλέκτη», ο οποίος του στοίχιζε, πάνω κάτω 150.000 δολάρια το χρόνο, χώρια από τα όποια υπόλοιπα έξοδα. Ναδάλ και Τζόκοβιτς δεν είχαν τέτοιο «κόλλημα», αν και θα είχαν τη δυνατότητα ν’ αντιμετωπίσουν τέτοιο έξοδο. Όλοι οι υπόλοιποι όμως;

 Όλοι οι υπόλοιποι ανήκουν στις λεγόμενες 2η και 3η «ζώνες», γιατί ο τεχνικός ή και αθλητικός χορηγός καλύπτει τα έξοδα για τις ρακέτες, τα μπαλάκια και τα γήπεδα προπόνησης (πλην των τεχνητών «πλεκτών») μόνο στους Top 20. Που σημαίνει πως ένας Top 100, τα «γύρω, γύρω» θα πρέπει να τα βγάλει από την τσέπη του: 5.000 ευρώ, την εβδομάδα για τον προπονητή, συν 1 με 2% από τα ενδεχόμενα κέρδη κάποιου τουρνουά. Τριάντα χιλιάδες, το χρόνο για μετακινήσεις και διαμονή, 10.000 για τον φυσιοθεραπευτή, 8.000 για το «πλέξιμο», 5.000 για έξοδα εγγραφής, ασφάλειας και ιατρικής περίθαλψης.

 Ιδιαίτερα, λοιπόν glamourus, προνομιούχος, αλλά και εξωφρενικά δαπανηρή η ζωή ενός τενίστα. Τουλάχιστον όσων δεν είχαν ακόμη την τύχη ή την ικανότητα να κατακτήσουν κάποιο σημαντικό, οικονομικά μιλώντας τουρνουά. Όπως ένα Atp 250, το μικρότερο όλων, που εξασφαλίζει κέρδη από τις 400.000 δολάρια, έως το 1εκ. Το Atp 500, από 755.000 έως 1.5εκ. Το Atp 1000, από 2.5 έως 3.5εκ. Τα Atp Finals, που μοιράζουν 4.8εκ. δολάρια στον νικητή, 2.2 στον ηττημένο, 1εκ. 070.000 στον σεμιφιναλίστ, 320.000 ως πριμ συμμετοχής.

 Φυσικά, το όνειρο και η κορύφωση κάθε τενίστα είναι η κατάκτηση ενός από τα τέσσερα τουρνουά του Grand Slam. Τα περισσότερα τα μοιράζει η Μελβούρνη με 2.8εκ. στον νικητή, 1.4 στον ηττημένο, 700.000 στον σεμιφιναλίστ, 57.200 σε όποιον αποκλειστεί στον 1ο γύρο.

 Μετά η Νέα Υόρκη, με 2.6εκ. στον νικητή, 1.3 στον ηττημένο, 705.000 στον σεμιφιναλίστ, 80.000 στον 1ο γύρο. Το Ουϊμπλεντον, με 2.4, 1.2 στον ηττημένο, 630.000 στα ημιτελικά, 59.000 στον 1ο γύρο. Και το Παρίσι, με 2.2εκ., 1.1 στον ηττημένο, 600.000 στα ημιτελικά, 62.000 στον 1ο γύρο.

 Ένας υπερτυχερός φαν του κορυφαίου Έλληνα τενίστα όλων των εποχών, θα έχει τη μεγάλη ευκαιρία να βιώσει όλα τα παραπάνω, από κοντά αναπνέοντας την ατμόσφαιρα και των 4 Grand Slam, με όλα τα έξοδα, μετακίνησης και διαμονής πληρωμένα από τον Τσιτσιπά σε ρόλο… Αϊ Βασίλη.

 Τρεις ακόμη, θα μπορέσουν να επιλέξουν ένα από τα τέσσερα τουρνουά. Ένας θα κερδίσει μία ρακέτα του, μαζί με κάποια επίσημη εμφάνιση που φόρεσε σε πρόσφατο τουρνουά. Ενώ κάποιος άλλος, μία 3ήμερη διαμονή σε 5άστερο ξενοδοχείο της Βουλιαγμένης με την επιπλέον δυνατότητα προπόνησης, με τον Τσιτσιπά κατά τη διάρκεια της εβδομάδας του Davis Cup τον ερχόμενο Φεβρουάριο.

Στέφανος Τσιτσιπάς Τένις