Η αρχική ιδέα έπεσε στην «κλεψύδρα» από τη «North American Ferrari», της οποίας ηγείτο ένας άνθρωπος σεβαστός στον Enzo, μια προσωπικότητα συνδεδεμένη άμεσα με την ιστορία του: ο Luigi Chinetti, νικητής στις 24 ώρες του Le Mans με τις Αlfa Romeo της Scuderia Ferrari το 1932 και συνάμα θριαμβευτής στον ίδιο αγώνα το 1949, αυτή τη φορά με μια καθαρόαιμη Ferrari, την «166 ΜΜ», όπως αναφέρει το 4troxoi.gr.

Η σκέψη, που αποδείχθηκε στη συνέχεια επιτυχής, ήταν η δημιουργία ενός πολυτελούς και ισχυρού ανοικτού μοντέλου, που θα λειτουργούσε ως «κράχτης» για την περαιτέρω πορεία της εταιρείας στη μεγαλύτερη αγορά του κόσμου, φέροντας ένα όνομα που θα αντιπροσώπευε όσο κανένα άλλο το αμερικάνικο όνειρο: California.

250 GT Spyder

Πριν το τέλος του 1957 το πρωτότυπο της πρώτης California, βασισμένο στο πάτωμα της 250 GT Berlinetta SWB με το μεταξόνιο των 2.400 χλστ., ήταν ήδη έτοιμο. Η παραγωγή της πρώτης σειράς εκείνων των Spyder, την οποία σχεδίασε το γραφείο Pininfarina αφήνοντας την επιμέλεια του αμαξώματος στον Σέρτζιο Σκαλιέτι, ξεκίνησε το Μάιο του 1958. Το αυτοκίνητο ήταν πανέμορφο, περισσότερο ακόμη κι από το Granturismo coupe στο οποίο στηριζόταν, με σιλουέτα υπέροχη, που χάρις στις καμπύλες επάνω από τους θόλους των πίσω τροχών παρέπεμπε σε γοητευτική σταρ του Χόλιγουντ. Η δεύτερη σειρά του μοντέλου παρουσιάστηκε στο Σαλόνι της Γενεύης το 1960, με κινητήρα αναβαθμισμένο από τους 250 στους 280 ίππους και δισκόφρενα της Dunlop να αντικαθιστούν πλέον τα ταμπούρα στους τροχούς. Χωρίς καμιά αμφιβολία, αν δεν υπήρχε από το 1953 η «one-off» 275 Βerlinetta της διάσημης ηθοποιού Ίνγκριντ Μπέργκμαν, η 250 GT Spyder California θα ήταν η ομορφότερη Ferrari όλων των εποχών.

365 Spyder

Η δεύτερη γενιά των Ferrari με την προσωνυμία «California» παρουσιάστηκε στην έκθεση αυτοκινήτου της Γενεύης το Μάρτιο του 1966 και ήταν βασισμένη στην επίσης αμερικανικών προδιαγραφών «500 Superfast». Ο κινητήρας της προερχόταν από τις αγωνιστικές εκδόσεις των «330 Ρ2» του 1965 και η πολυτέλεια κατασκευής της ήταν σε όλα τα σημεία ιδιαίτερα εμφανής. Αυτό φυσικά επηρρέαζε και την τιμή της, η οποία στη Γερμανία για παράδειγμα καθοριζόταν στα 76.000 μάρκα, όταν την ίδια εποχή μπορούσες (;) να αγοράσεις μια «330 GT» ξοδεύοντας λιγότερα από 53.000 μάρκα. Μεγάλη σε μήκος, με διακριτικά φωτιστικά σώματα και γρίλιες στη μάσκα, είχε το άνοιγμα των θυρών της ενσωματωμένο με τις εισαγωγές αέρα για την ψύξη του κινητήρα, όπως η «Dino 206» του 1965. Τα πίσω φωτιστικά σώματα είχαν τραπεζοειδές σχήμα, ενώ οι καμπύλες επάνω από τους θόλους των πίσω τροχών ήταν τώρα λιγότερο έντονες, αλλά πάντως υπήρχαν. Η τελευταία «365 Spyder», η οποία συνολικά αρίθμησε 14 μονάδες, εξήλθε από τις εγκαταστάσεις του Pininfarina στο Γκρουλιάσκο τον Αύγουστο του 1967, ύστερα από 18 μήνες στην παραγωγή.