Στα χαρτιά ήταν εκεί. Αγωνιζόταν, έκανε τους γύρους του στην εκάστοτε πίστα, πού και πού έγραφε κάνα ταχύτερο γύρο έτσι για το τετράτροχο ξεκάρφωμα, ανέβαινε και στο βάθρο ενίοτε για να δικαιολογεί το μισθό του και… τέλος.

Σε πρακτικό επίπεδο, όμως, και παρά τις «προγραμματικές» του δηλώσεις πως φέτος θα παλέψει για τον τίτλο, ο Βάλτερι Μπότας εξελίχθηκε σε αγωνιστικό φάντασμα που εξυπηρετούσε τις ορέξεις του Χάμιλτον στο δρόμο για το 6ο του παγκόσμιο πρωτάθλημα. Μέχρι που…

Μέχρι που ήρθε η Ιαπωνία για να μας θυμίσει πως ναι, είναι πράγματι εδώ- ένα τέλειο νούμερο 2 για την ασυναγώνιστη Μερσέντες: ο Φινλανδός μ’ εκπληκτική εκκίνηση κατάφερε ν’ αρπάξει και τον poleman Φέτελ και τον 2ο Λεκλέρκ και να φύγει μπροστά.

Από κείνο το σημείο και μετά ο Μπότας άρχισε ν’ ανοίγει τη διαφορά του από τον Φέτελ, την έφτασε σε επίπεδα ασφαλείας (άνω τω 5 δευτερολέπτων), είδε την Μερσέντες να του κάνει το… χατίρι και να βάζει τον Χάμιλτον για δεύτερο πιτ αποφασίζοντας να παίξει στα ίσια τον αγώνα και, εν τέλει, κατάφερε να πάρει την πρώτη του νίκη μετά το Αζερμπαϊτζάν φέτος.

Πίσω από τον Μπότας τερμάτισε ο μερικώς αναγεννημένος Φέτελ. Ο Γερμανός μπορεί να έχασε στην εκκίνηση τη θέση του, όμως ήταν σταθερός σε όλο τον αγώνα και στο τέλος κατάφερε να κρατήσει πίσω του για 5 ολόκληρους γύρους τον Χάμιλτον που είχε πιο φρέσκα ελαστικά και τον απειλούσε.

Ο παγκόσμιος πρωταθλητής από την πλευρά του έκανε έναν νερόβραστο αγώνα για τα εξωπραγματικά του δεδομένα, όμως ανέβηκε στο βάθρο και με το 1-3 των Ασημένιων Βελών η  Μερσέντες κατέκτησε για 6η συνεχόμενη (!) χρονιά το πρωτάθλημα κατασκευαστών, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ της Φεράρι (1999-2004).

Πίσω από την πρώτη τριάδα τερμάτισε ο εκπληκτικός εσχάτως Άλμπον, με τους Σάινθ, Λεκλέρκ (ο Μονεγάσκος ακούμπησε με τον Φερστάπεν στον πρώτο γύρο και οι ελπίδες του για βάθρο «πέθαναν» πολύ νωρίς), Ρικιάρντο, Γκασλί, Πέρεζ και Χούλκενμπεργκ να συμπληρώνουν τη βαθμολογούμενη δεκάδα ενός οριακά συμπαθητικού αγώνα.

Μπότας, λοιπόν. Ο Φινλανδός έφτασε τις… καθιερωμένες του 3 νίκες για την χρονιά και για μια μέρα θα αισθανθεί καβάλα στο άλογο.

Μετά, όταν ξυπνήσει από το προσωρινό όνειρο, θα συνειδητοποιήσει πως ούτε φέτος μπόρεσε να κοιτάξει έστω και λίγο στα μάτια τον παντοκράτορα Χάμιλτον.

Όχι ότι τον νοιάζει ιδιαίτερα: η Μερσέντες πήρε ξανά το πρωτάθλημα κατασκευαστών, οπότε αυτός εκπλήρωσε τον στόχο του.

Για το αντίστοιχο οδηγών, υπάρχει πάντα ο team-mate του…

Πηγή: sdna.gr

Formula 1