Aν οι γερασμένες νοοτροπίες δεν σκέπαζαν τον ουρανό του Maranello τη δεδομένη στιγμή, αυτό το μικρό coupe θα ήταν σήμερα διάσημο με το όνομα Ferrarina. Kαι πάλι όμως, η Ferrari των πολλών δεν πήγε χαμένη, όπως αναφέρει το 4troxoi.gr. 

Τον Δεκέμβριο του 1959, η Ferrari σκανδάλισε τον κόσμο του αυτοκινήτου, παρουσιάζοντας ένα νέο τετρακύλινδρο κινητήρα των 854 κ.εκ. Με υπεύθυνο τον πολύ δημιουργικό σχεδιαστή-μηχανικό Giotto Bizzarini και την ομάδα του, χρησιμοποιώντας τεχνογνωσία από τον μεγάλο V12 του Colombo που κινούσε τα grand turismo μοντέλα της, η Scuderia ανακοίνωσε ότι αναλόγως των ρυθμίσεων το συγκεκριμένο μηχανικό σύνολο μπορούσε να παράγει ισχύ από 64 έως 82 ίππους. Ήταν η πρώτη φορά που το εργοστάσιο του Μαρανέλο κατασκεύαζε ένα κινητήρα τόσο μικρό σε κυβισμό και αυτό γέννησε μια σειρά από ερωτήματα, σχετικά με το πόσο ήταν διατεθειμένη η Ferrari να βγάλει στην αγορά ένα φθηνό μοντέλο, κίνηση που θα ήταν κομβική για την εικόνα που είχε κτίσει ως κατασκευαστής.

Ύστερα από μια επιτυχημένη σειρά δοκιμών στον πάγκο και την εγκατάσταση του κινητήρα σε ένα ελαφρά τροποποιημένο Fiat 1200, οι συζητήσεις έδωσαν και πήραν: Η πρωτότυπη κατασκευή ονομάστηκε από τον Τύπο Ferrarina (λίγο Ferrari), ενώ διεφάνη πως στο εσωτερικό της εταιρείας υπήρχε ένα ρεύμα υπέρ της ένταξης ενός τέτοιου μοντέλου στη γκάμα της Scuderia. Ωστόσο, η όλη πρωτοβουλία συνάντησε σθεναρή αντίσταση. Ο πρώην διευθυντής πωλήσεων Girolamo Gardini δήλωσε πως η Ferrarina είναι μια ενόχληση, ένα προϊόν εκτός του χαρακτήρα της εταιρείας. Ασφαλώς, αρνητικός ήταν κι ο Enzo Ferrari, παρά το γεγονός και ο ίδιος αρεσκόταν στην οδήγηση γρήγορων μικρών αυτοκινήτων.

ASA

Η υπόθεση θα έκλεινε εκεί και αυτή η παρένθετη ιστορία θα είχε ξεχαστεί ίσως για πάντα, αν το 1961 η εταιρεία από το Μαρανέλο δεν πωλούσε τα δικαιώματα για την παραγωγή και την κατασκευή του μικρού αυτοκινήτου σε μεγάλο όμιλο της χημικής βιομηχανίας, με έδρα το Μιλάνο. Για τη συνέχεια ιδρύθηκε η ASA (Autocostruzioni Societa per Azioni) με επικεφαλής τον Oronzio De Nora και τον γιό του Niccolo, ενώ για την παραγωγή του μοντέλου τέθηκε σε λειτουργία ειδικό τμήμα στις εγκαταστάσεις της De Nora Electrochemical Group.

Λίγους μήνες αργότερα ακολούθησε και το πρωτότυπο του πρώτου (και τελευταίου, όπως αποδείχτηκε λίγα χρόνια αργότερα) ASA. H τελική διαμόρφωση του μοντέλου παραγωγής, που παρουσιάστηκε στην Διεθνή Έκθεση του Τορίνο στα τέλη της ίδιας χρονιάς, ανατέθηκε στον Giorgetto Giugiaro του γραφείου Bertone.

1000 GT

Η έκδοση παραγωγής του ASA 1000 GT καθυστέρησε αρκετά, σχεδόν δύο χρόνια, με αποτέλεσμα το μοντέλο να φτάσει στην αγορά μόλις το 1963. Κάτω από τις καθαρές γραμμές του ταλαντούχου μετέπειτα ιδρυτή της Ital Design, υπήρχε ένα σωληνωτό σασί, ανεξάρτητη εμπρός ανάρτηση, αλλά και ο σχεδιασμένος από τη Ferrari κινητήρας των 1.032 κ.εκ. (εξέλιξη του προηγούμενου των 854 κ.εκ.) με ισχύ 97 ίππων στις 7.000 σ.α.λ.

Το μικρό ιταλικό sport μοντέλο είχε και αγωνιστική έκδοση, την 1000 GT Coupe των 1.092 κ.εκ. και των 105 ίππων στην τελική της μορφή, τους οποίους αξιοποίησε στο Targa Florio του 1965 τερματίζοντας στην 17η και την 22η θέση της γενικής κατάταξης. Όμως, η υψηλή τιμή πώλησής του στάθηκε απαγορευτική για την περαιτέρω σταδιοδρομία του στην αγορά.

Το κόστος κατασκευής κάθε μονάδας 1000 GT ξεπερνούσε κατά 40% το αντίστοιχο της μεγαλύτερης σε διαστάσεις και κυβισμό Alfa Romeo Giulia Sprint, για παράδειγμα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη διακοπή της παραγωγής του το 1967, αριθμώντας συνολικά 97 μονάδες (80 coupes και 17 spiders).

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Kινητήρας: 4κύλινδρος σε σειρά Κυβισμός: 1.032 κ.εκ. Διάμετρος x διαδρομή: 69 mm x 69 mm Σχέση συμπίεσης: 9.0:1 Καρμπιρατέρ: 2 Weber 40 DCOE9 Ισχύς: 97 ίπποι στις 7.000 σ.α.λ. Ροπή: 10,3 χλγμ. στις 6.000 σ.α.λ. Μετάδοση κίνησης: στους πίσω τροχούς Κιβώτιο ταχυτήτων: χειροκίνητο 4 σχέσεων Ανώτατη ταχύτητα: 182 χλμ/ώρα 0-100 χλμ./ώρα: 12,7 δλ. Μήκος: 3.881 χλστ. Πλάτος: 1.549 χλστ. Ύψος: 1.200 χλστ. Μεταξόνιο: 2.200 χλστ. Μετατρόχιο εμπρός: 1.226 χλστ. Μετατρόχιο πίσω: 1.240 χλστ. Φρένα εμπρός: δίσκοι Φρένα πίσω: δίσκοι Βάρος: 780 κιλά Περίοδος παραγωγής: 1963-1967 Μονάδες παραγωγής: 97 (80 coupe & 17 spiders).