Η Lamborghini θυμήθηκε την Diablo στην 30η μάλιστα επέτειό της, υπενθυμίζοντας τη στους λάτρεις του θρυλικού supercar το οποίο εμφανίστηκε το 1990. Εμβληματική και συνάμα αγέρωχη, όπως αναφέρει το newsauto.gr.

Η ιστορία της ωστόσο, ξεκίνησε πριν από πέντε χρόνια με το Project 132. Το στυλ του Marcello Gandini, αναθεωρήθηκε στη συνέχεια από το Chrysler’s Design Center, καθώς η αμερικανική εταιρεία αυτοκινήτων έγινε ο μέτοχος της πλειοψηφίας στην ιταλική εταιρεία.

Ένα απόλυτο θηρίο στο δρόμο, με κινητήρα V12 5,7 λίτρων που παράγει 485 ίππους και ροπή 580 Nm, ή με τον 6,0 λίτρων στα αγωνιστικά μοντέλα, όπως εκείνο που οδηγούσε ο πρωταθλητής Sandro Munari. Η πρώτη γενιά δεν είχε υδραυλικό τιμόνι και ηλεκτρονικά βοηθήματα οδήγησης, αλλά είχε δερμάτινη ταπετσαρία, ηλεκτρικά παράθυρα, ηλεκτρικά ρυθμιζόμενα καθίσματα και κλιματισμό.

Η τετρακίνητη έκδοση κυκλοφόρησε το 1993 ως Diablo VT, η οποία παρουσίασε επίσης τόσο μηχανικές όσο και οπτικές βελτιώσεις. Η SE30 καυχιέται για 525 ίππους και γιόρτασε τα 30α γενέθλια της Lamborghini. Δύο χρόνια αργότερα, η ιστορία συνεχίστηκε με τη Diablo που παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης και είχε κίνηση πίσω, 510 ίππους και ρυθμιζόμενη πίσω αεροτομή. Η ανοιχτή έκδοση κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1995 ως το πρώτο 12κύλινδρο, μαζικής παραγωγής κάμπριο, με τετρακίνηση και αναθεωρημένο στυλ.

Με την Audi να αγοράζει τη Lamborghini το 1999, η Diablo αναβαθμίζεται για άλλη μια φορά. Ο Luc Donckerwolke άφησε την υπογραφή του στο supercar, το οποίο αποκτά τις εκδόσεις VT και VT Roadster. Όλες ενημερώθηκαν εσωτερικά και εξωτερικά, ενώ, ο κινητήρας σκαρφάλωσε στα 530 άλογα και τα 605 Nm ροπής. Επιπλέον, για πρώτη φορά, η Diablo υιοθετεί ABS και σύστημα μεταβλητής βύθισης βαλβίδων.

Με συνολικά 2.903 μονάδες, η Diablo αποσύρθηκε τελικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας το 2001 και αντικαταστάθηκε από τη Murcielago.